mr. 9, lasu mr. 93, nieuż. mr. 21; bud. mur. 4, z drzewa 14, las nieurządzony. Wś Sz. os. 22, mr. 271. W drugiej połowie XVI w. osiadł tu Leonard Mleczko, przybyły z Litwy, protoplasta gałęzi podlaskiej tego rodu Mleczkowie Szkopowscy. I o klucza Sz. należały Borychow, Repki, Wyrożęby, Chąszczówka, Liszki, Czaple i inne. Obecnie dobra te roz padły się na części i drobne kolonie. Cerkiew paraf, erygował 1644 Mieczysław Mleczko. Od 1818 murowana. Br. CK Szkordzie, wś włośc, pow. lidzki, w 4 okr. pol. , gm. , okr. wiejski i dobra skarbowe Wasiliszki o 1 w. , o 36 w. od Lidy, ma 11 dm, , 123 mk. katol, w 1865 r. 51 dusz rewiz. . Szkoropady, grupa domów w Kamionce Wołoskiej, pow. Rawa Ruska. Sikórzec, wś i dobra, pow. bielski gub. grodzieńskiej, w 3 okr. pol. , gm, Szkórzec, o 47 w. od Bielska. Porów. Skórzec. Szkotowo, niem. Skottau, wś, dobra i młyn nad rz. Szkotówką, pow. niborski, st. poczt. Neidenburg Nibork. Posiada kościół par. ewang. , który przed reformacyą należał do katolików, Szkotówką al. Szkotowska strutga, ob. Działdówka, Szków al. Szkowa, wś i dobra nad rozlewem rz. Nierotówki, pow. bobruj ski, w 2 okr. pol. paryckim, gm. Karpilówka. Wś ma 37 osad, cerkiewka na cmentarzu grzebalnym p. wez. Opieki N. M. P. , filialna par. Rudobietka. Dobra, dziedzictwo Wańkowiczów, około 45 włók; młyny, propinacye grunta lekkie, łąk dużo. W dworze księgozbiór, A. Jel. Szkrobatówka, w dokum. Skrobotowka, sioło, pow. krzemieniecki, na pograniczu pow. ostrogskiego, na płn. zach. od Jampola. Podług reg. pob. pow. krzemienieckiego z 1583 r. Wasili Kozarzewski płaci ze wsi Skrobotowki od 2 dym. Jabłonowski, Wołyń, 142. Szkrochowice, ob. Skrochowice, Wymie nia tę wś akt podziału księstwa opawskiego między dwie pary książąt Jana I i Mikołaja III tudzież Wacława i Przemka z dnia 18 kwietnia 1377 Ob. Gruenhagen u. Mark graf. Lehns u. Besitzurkunden Schlesien un Mittelalter II część, str. 484. W, H. Szkroda, rzeczka, ob. Skroda. Szkrunde łotew. , ob. Schrunden. Znane z wojny w 1659 r. ob. Pamiętnik Poczobuta, str. 30 i następ. . Szkucice ob. Lipa 3, mylnie, za Szkucin. Szkucin, wś, pow. konecki, gm. Ruda Maleniecka, par. Lipa, odl. od Końskich 21 w. , ma 43 dm, , 301 mk. , 29 os. , 324 mr. włośc, 3 mr. dwors. W 1827 r. było 16 dm. , 125 mk. Wspomina tę wś Lib. Ben. Łaskiego w opisie par. Lipa I, 598. W połowie XV w. Sz. , w par. Lipa, własność Głzickiego h. Goz dawa, miał 8 łan km. , z których dziesięcinę snopową i konopną, wartości 6 grzyw. płaco no prebendzie Jaszkowskiej. Folw. rycerski, karczma z rolą, zagr. , płaciły dziesięcinę pleb. w Fałkowie Długosz, L. B. I, 368. Według reg. pob. pow. opoczyńskiego z r. 1577 Adam i Zygmunt Drzewieccy mieli tu 3 łany Pawiński, Małop. , 290. Br, Ch, Szkucisko, wś, pow. nowoaleksandryjski Puławy, gm. Szczekarków, par. Opole. W 1827 r. było 10 dm. , 76 mk. Szkucka Wola, wś, pow. konecki, gm. Ru da Maleniecka, par. Fałków 38 dm. , 244 mk. , 265 mr. Na początku XVI w. dziesięcinę z pe wnych ról folw. brał proboszcz w Fałkowie W połowic XV w. Sz. Wola, w par. Fałków, własność prebendy w Falkowie, miała 6 łan. km. , z których dziesięcinę snopową i konopną, wartości 2 grzyw. , płacono prebendzie sandom. Jaszkowskiej. Karczma z rolą i zagr. płaciły dziesięcinę prebendzie sandom. in gonithwam. Był też młyn Długosz, L. B. , I, 370. Według reg. pob. pow. opoczyńskie go wr. 1577 par. Lipa, własność Anny Giziczkiej, miała 2 1 2 łan. , 1 zagr. z rolą Pawiń ski, Małop. , 290. Br. CL Szkudelna al. Szkudelny mlyn, pow. średzki, o 4 klm. na płd. od Pobiedzisk, pod Górką Kociołkową; nie wykazany w nowszych spisach urzęd. Szkudła, niekiedy Szkudły, , Scudla i Szcudla r. 1370, Scudli r. 1393, Schudła r. 1458, Skudlą r. 1523, wś i dwór, pow. pieszowski, o 12 1 2 klm. na płd. wschód od Pleszewa, na pół drogi do Kalisza, między Czerminkiem i Kucharkami, nad Trzemną dopł. Prosny; par. Kucharki, poczta w Sobótce, st. dr. żel. na Biniewie o 11 1 2 klm. Wr. 1370 Boguchwał, dziedzic Sz. , poświadcza, że przodkowie żony jego i siostry jej sprzedali kościołowi gnieźn. Solec i Borowo, leżące między Opatowem i Tłokinią Kod. Wielk. , n. 1629; między r. 1393 i 1400 pisali się z Sz. Maciej, Mikołaj Miczko i Jan Kod. Wiclk. i Akta gr. wielk. , 1, II; między r. 1458 i 1460 występuje Mikołaj, syn Jana z Sz. , kleryk gnieźn. a między r. 1476 i 1484 tegoż imienia archidyakon szremskf, decretorum doctor, kan. poznański Theiner. Vet. Monum. , II i Pomn. Dziej. Pol, V, 647, z wątpliwą datą śmierci Mikołaja 1450 r. . Miedzy r. 1477 i 1630 rozgraniczono kilkakrotnie Sz. od wsi sąsiednich Akta gr. ziem. kaliskie; w r. 1482 pisał się Stefan z Sz. , kanonik pozn. Theiner, II, 258; między r. 1579 i 1620 posiadali tę majętność Jan i Piotr Szkudlscy; było wówczas 3 łan. km. , 6 zagr. , 4 kom. , rzeźnik i koło doroczne. Sz. wyszły z rąk polskich przed r. 1843. Wś ma 4 dym. , 31 mk. 25 katol. , 6 prot. i 12

Szkordzie

Szkordz

Szko

Szkó

Szkrob

Szkrocho

Szkrod

Szkrund

Szkuc

Szku

Szkudła