granice Świecina, Domatowa i Polchowa, inde revertuntur termini per ascensum viae rersus meridiem ad quandam paludem, quao Porrosle dicitur et sio per directum ad quendam locum, qui Powiri dicitur, iuxta viam publicam quae versus Danzc Gdańsk tendit, inde revertuntur termini per eandem viam versus occidentem ad quandam vallem, quae vallis et via tendunt usque ad finem paludis, quae de stagno, quod Dobra dicitur, effluit ad duas quercus signatas, ub i termini de Lubezin Lubocin et Warsowe Warzewo conveniunt, inde revertuntur termini versus aquilonem directe trans paludem in stagnum supradictum ob, P. U. B. v. Perlbach, Nr. 327, str. 283. W kopenhadzkich tablicach woskowych czytamy, jako r. 1403 braciom Janowi Hans i Henrykowi ze Świecina Swotzin kara śmierci za zabójstwo zostaje zamienioną na pieniężną ob. Zeitsch. d. Westpr. Gesch. Ver. , IV, str. 81. W XVI w. trzymają wś włościanie i młynarz. W XVII w. napotykamy tu folw. klasztorny, wypuszczony później w arendę. R. 1741 jest dzierżawcą Jan Ceynowa, 1749 Jan Szmyt, 1769 Marcin Janiczka. We wsi było 3 gburów szarwarkowych i 6 ogrod. Do Ś. należał także bór klasztorny ob. Klasztory żeńskie p. kś. Fankidejskiego, str. 198. W historyi znany jest Ś. z bitwy, jaką w piątek d. 17 wrz. 1462 stoczyli Polacy, pod wodzą Piotra Dunina, z Krzyżakami, którymi dowodzili Fryc V. Raveneck i Kaspar Nostitz. Wzmocniony przez hufce z Gdańska i Tczewa dotarł Dunin aż na krańce ziemi kaszubskiej, do wybrzeży baltyckich. Wracając z tego zwycięzkiego pochodu, przybyli Polacy w czwartek d. 16 wrz. pod Ś. , gdzie się pod osłoną taboru okopali w liczbie 2000. Lecz już następnego dnia nad ranem nadciągnęli nieprzyjaciele w 1000 zbrojnej jazdy, 400 pieszych i 1300 uzbrojonych włościan, wedle niemźródeł, według Długosza zaś II, 353 z 5000 samych żołnierzy, nie rachując włościan. Pewni zwycięztwa, zamknęli wszystkie drogi do ucieczki przypartym do morza Polakom. Dla przeważnych sił nieprzyjaciół, chciał Dunin nocą z miejsca owego ustąpić, aby się wprzód połączyć z dążącym mu ku pomocy Górskim, którego król był spiesznie wyprawił z Torunia. Ale dowiedziawszy się, że nieprzyjaciel zagrodził mu drogę przez lasy, skłonić się musiał do stoczenia bitwy. Była to rocznica klęski pod Chojnicami. Polacy uderzyli z całym zapałem. Walczono z obu stron przez kilka godzin uporczywie. Lecz gdy wódz krzyżacki Fryc v. Ravenbeck poległ, poszło jego wojsko w rozsypkę. Padło nieprzyjaciół około 2000, jeńców 600 naliczono. Do 100 wozów dostało się w ręce Polaków, z których zginął ze znaczniejszych Hektor Chodorski, z ludu pospolitego zaś do stu, ale rzadko który został bez rany ob. Dzieje Krzyżaków Rogalskiego, II, 337. Polacy w dniu tym jeszcze w trzech innych miej scach pobili nieprzyjaciół. Król nagrodził znakami rycerskiemi 36 najwaleczniejszych, między nimi Pawła Jasieńskiego Gozdawę, który jak Winkelrid pod Sempach rzucił się na włócznie nieprzyjaciól i utorował towa rzyszom drogę do zwycięztwa ob. Dzieje Morawskiego, II, 172 i Script, rer. pruss. , IV, 593. Dopiero po bitwie przybył Wojciech Górski z królewskim hufcem i połączył się z Duninem. Ciało poległego wodza krzyżac kiego pochowano w poblizkim klasztorze be nedyktynek w Żarnówcu. Zwycięzcy przeno cowali w taborze pod Ś. Historycy nasi wal kę tę niesłusznie nazywają bitwą pod Puc kiem, który oddalony jest około 2 mil od Ś. Kronikarz Jan Lindau wymienia wyraźnie po le Świecińskie jako miejsce bitwy Ser. rer. pruss. . IV, 594. Toż samo potwierdza tradycya miejscowa. Na polu bitwy znajduje stę duży kamień, Bożą stopką zwany, ze stopą wytłoczoną. Gdy tu razu pewnego Polacy walczyli ze Szwedami tych wymienia poda nie zamiast Krzyżaków, a pierwsi już nieo mal klęskę ponieść mieli, ukazała im się jakaś postać, która jedną nogą stanąwszy na owym kamieniu, polskie hufce zwycięzko poprowa dziła według relacyi z miejsca zaczerpnię tej. Mosznego dawała wś 1710 r. 6 1 2 korcy żyta i tyleż owsa ob. Wiz. Szaniawskiego, str. 63. Kś. Fr. Świecinki, kol. , pow. kutnowski, gm. Mikstal, par. Grochów, ma 9 dm, , 98 mk, 88 mr. ; ob. Śwteciny. Świecinówka, fol. , pow. augustowski, gm. Łabno, par. Adamowicze, odl. od Augustowa 61 w. , 1 dm. Świeciński, folw. , pow. złoczowaki, ob. Pomorzany. Świeciny, ob. Święciny. Świeciszki 1. folw. i dobra, pow. wileński, w 2 okr. pol. , gm. i par. Giełwany, o 70 w. od Wilna, 15 włók rozl. , własność Bronisława Montwiłły. Folw. ma 2 dm. , 22. mk. katol. 2. Ś. , folw. , pow. wileński, w 2 okr. pol. , o 42 w. od Wilna, 2 dm. , 14 mk. katol. Świeciwko al. Świecinko, część Zofijowa, w pow. czarnkowskim; 3 dm. , 15 mk. Świecki Ostrów, niem. Ehrenthal, dawniej Ostrower Kaempe, wś naprzeciw Świecia, po praw. stronie Wisły, pow. świecki, st. p. i kol. Chełmno, par. kat. Świecie, szkoła w miejscu; 598 ha 327 roli orn. , 4 łąk, 34 lasu; 1885 r. 64 dm. , 82 dym. , 491 mk. , 169 kat. , 322 ew. R. 1773 obejmowała ta os. 15 wł. i 15 mr. roli włościańskiej, 67 dym. i 322 mk. , 6 rzemieśln. , 1 zagr. i 48 gospodarzy czynsz. ; ob.

Świecinki