km. , 7 komor, z bydl. , 3 komor. bez bydła Pawiński, Małop. , 85. Wraz z innemi do brami klasztornemi przeszły S. na własność rządu i wschodziły w skład ekonomii Jędrze jów. Następnie sprzedane przez licytacyę, przeszły w ręce prywatne. Br, Ch. Słaboszewko i Słaboszewo, ob. Sławoszew i Sławoszewko, Słaboszów, w dokum. z 1212 r. Slavosow, w XV w. Słaboschow, wś nad rzką Nidzicą, pow. miechowski, gm. Nieszków, par. Słaboszów, leży przy drodze bitej z Miechowa do Działoszyc. Posiada kościół paraf. murowa; ny, szkołę początkową. W 1827 r. 35 dm. , 233 mk. Wś tę w 1210 r. nadał niejaki Sławosz klasztorowi w Busku Kod. Mucz. i Rz. , I, 21 i Lib. Ben. Długosza, III, 85. Nastę pnie w 1470 r. klasztor zamienił tę żyzną wieś, ale mimo to pustkami stojącą dla ucią żliwych robocizn labores regios, z Janu szem Długoszem z Czarnocina na wsi Służów i Kostera, bliższe klasztoru i bez ciężarów. Do zamiany tej klasztor dopłacił 30 grzyw. Według Długosza pierwotny kościół paraf. w S. z XIII w. był z kamienia lapidea, antiquo more fabricata. Była to zapewne małych rozmiarów budowla, nad którą, gdy popadła w ruinę, wzniesiono większy drewnia ny lignea superaedificata est. W kościele tem w 1463 r. zabity został pleban Mikołaj z Małego Książa przez Piotra Potockiego Szreniawitę Lib. Ben. , III, 92 i 118. Po nim zapewne był plebanem Mateusz Gosławski Wieniawita. Pleban pobierał dziesięcinę z ła nów kmiecych i konopną, wartości do 15 grzyw. Z folwarku dawano altaryi św. Ger wazego i Protazego w Krakowie Lib. Ben. , II, 74. Kośoiół w S. był widocznie centrem dekanatu, gdyż Długosz wyraża się Decanatus de Pelcznicza alias Słaboszew. We dług reg. pob. pow. ksiązkiego z r. 1581 Secygniowski płacił ze S. od 2 1 2 łan. km. , 5 po gorzało, 5 zagr. bez roli, 1 komor. z bydl. , 1 rzem. , 1 4 roli Pawiński, Małop. , 90. Obecny kościół murowany wzniesiony został po 1852 r. S. par. , dek. miechowski dawniej książki, 2205 dusz. Br. Ch. Słaboszowice al. Siabuszowice, w 1508 i 1578 r. Sławoszowicze, wś, fol. i dobra nad rzką Opatówką, pow. sandomierski, gm. Lipnik, par. Malice, odl. 20 w. od Sandomierza. Pokłady kamienia budowlanego i wapiennego; 26 dm. , 241 mk. , młyn wodny. W 1827 r. 21 dm. , 196 mk. Dobra S. składały się w 1871 r. z fol. S. , Międzygórze, Rogal i Żurawniki, rozl. mr. 1526 gr. or. i ogr. mr. 853, łąk mr. 90, past. mr. 186, wody mr. 26, lasu mr. 239, zarośli mr. 68, nieuż. mr. 64; bud. mur. 9, drewn. 16. Wś S. os. 25, mr. 162; wś Międzygórze os. 23, mr. 241; wś Wesołówka os. 10, mr. 62. Według danych urzęd. z 1880 r. fol. S. miał 470 mr. a wś włośc. 173 mr. Według reg. pob. pow. sandomierskiego z r. 1508 Zbigniew ze Słaboszowic płacił poboru 2 grzyw. 2 gr. 2 obole. W r. 1578. S, było własnością Andrzeja Jakubowskiego Pawiń ski, Małop. , 180, 461. Br. Ch. . Słabowo, wś na pol. prus. Mazurach, pow. lecki, st. poczt. Ryn o 6 klm. ; 578 ha, 63 dm. , 308 mk. Słabsny, wś rząd. , pow. , oszmiański, w 2 okr. po. , o 28 w. od Oszmiany, 12 dm. , 122 mk. 58 prawosł. , 64 katol. . Słabutowo, ob, Sławutowo. Słacina, mor. Slatina, niem. Schlatten, wś paraf. z przys. Nowyświat z Karlowicami Neuwelt mit Karlowitz i Ogrodą Ohrad, Okrada, pow. opawski, obw. sąd. bielowiecki, na Szląsku austr. , odl. 16 klm. na płdwschód od Opawy, a 3 klm. na płn. zach. od Bielowca Wagstadt, na wzgórzu, 414 mt. npm. , w okolicy podgórskiej. Graniczy od płn. i płn. wschodu z Wiszkowicami, od wsch. z Ciskiem Zeiske, od płd. wsch. i płd. zach. z Starąwsią Altstadt, od zach. ze Skrzypowem. Obszaru 421, 47 ha roli 195, 60, łąk 12 27, ogr. 4, 83, past. 7, 36, lasu 199, 65, dróg i nieużytków 1, 76. Właściciel Wolfgang Reichsritter von Manner. Do klucza słacińskiego należy sąsiednia Starawieś Altstadt z obszarem 45, 40 ha. W r. 1880 było 171 dm. , 977 mk. ; z tego na Nowyświat z Karlowicami przypada 37 dm. , 218 mk. , na Ogrodę 27 dm. , 133 mk. Co do wyznania było 969 kat. , 8 żyd. ; 910 CzechoSzląz. , 67 Niem. Kościół par. i szkoła ludowa w miejscu. , st. p. Bielowiec, st. dr. żel. Studeńka Stauding. Br. G. Sładków, pow. janowski t. III, 427, mylnie zamiast Słodków. Słajkowo, niem. Slaikow, dok. Slauecow, Slauekow, Slauyko, 1648 r. Slaykowy, dobra ry cerskie w Pomeranii, pow. lęborski, st. poczt. Żelazna 16 klm. odl. , parafia katol. Lębork o 22 klm. ; 319 ha. W 1885 r. 7 dm. , 13 dym. , 95 mk. 1 katol, 94 ewang. ; dziedzic v. Koss. Według taryfy z r. 1648 płacił tu Machwic 4 fl. 8 gr. ob. Rocz. Tow. Przyj. Nauk w Pozn. , 1871, str. 198. W kopenhadz kich tablicach woskowych z XIV i XV w. występuje r. 1392 Adam ze Słajkowa jako ręczyciel, 1401 Anchal ze S. , Jaś Jeske, Jor dan, Michał, Paweł, Piotr i Filip ze S. i inni ob. Zeitsch. des Westpr. Gesch. Ver. , IV, str. 78. Kś. Fr. Słakieje, zaśc. szl. nad jez. Dubniki, pow. wileński, w 3 okr. pol. , o 50 w. od Wilna, 2 dm. , 25 mk. kat. Staniszcze, wś, pow. rohaczewski, gm. Tichynicze, ma 29 dm. , 189 mk. Słankowszczyzna, wś, pow. oszmiański,

Słaboszewko

Słaboszewko

Słaboszów

Słaboszowice

Słabowo

Słabsny

Słabutowo

Słacina

Sładków

Słajkowo

Słakieje

Słankowszczyzna