Z pochyłości tej spływają potoki ku płn. do Łękawki. W pobliżu wschod. granicy legł las Czeretnik ze wznies. 758 mt. . Półn. obszar Ś. daleko większy niż południowy, przedziela gościniec suskozywiecki, na dwie połaci nierówne. Południową, między gościńcem a Łękawką, zrasza kilka potoków, między nimi Mała Łękawka. Na wschód od potoku wzgórze polne Łękawka 596 mt, npm. . Połać zaś płn. zajmują lasy z kilku polanami, między niemi Gibaszów 509 mt. i Zakocierz, w płn. części nad granicą Rzyk. W tej części biją źródła Kocierza, podążającego na zach. do wsi Kocierza, a ztąd na płd. do rz. Łękawki. Płd. wschod. część lasów zwie się Czarne Działy nad granicą wsi Lasu; na granicy Lasu, Rzyk i ślemienia szczyt Łomna Skała al. Łamana 934 mt. a na granicy Ś. , Kocierza i Rzyk Potrójne 888 mt. . Obszar większej posiadł. spadkobiercy Aleksandra hr. Branickiego ma roli 158, łąk i ogr. 17, past. 64, lasu 2042 mr. ; mniejsza posiadł. roli or. 1142, łąk i ogr. 20, past. 664, lasu 46 mr. W r. 1869 było 202 dm. , 1652 mk. ; w 1880 r. 251 dm. , 1738 mk. 52 żyd. . Na obszar dworski przypada 8 dm. , 68 mk. 12 żyd. . Jest tu sąd obw. Doń należą 2 miasteczka Ślemień i Sucha i 19 wsi, w nich 4052 dm. , 26034 mk. 509 żyd. . Według Komonieckiego osiadłości państwa śiemieńskiego były Siemień wieś roli 13, Koconie roli 17, Las albo Komorowice zaręb. 17, Kurów i Jeżowiec zaręb. 21, Gilowice roli 26, Pewel zaręb 14, Rychwałd roli 12, Rychwałdek roli 6, Morszczanica roli 9, Koczurów roli 1, Oczków roli 4, Kocierz zaręb. 42, Łękawica roli 11, Okrajnik zaręb. 15, Łysina zaręb. 11. Na jedno podymne simpla złp. 123; hal w tymże państwie 7. Według reg. pow. szląskiego z r. 1581 we wsi Sliemie par. Rychwałd Jan Komorowski ma 1 łan. km, 1 komor. bez byd. , roli; Krzysztof Komorowski 3 półłan. km. , Pawiński, Małop. , 106. Według Janoty, , Żywiecczyzna należał S. w XVI w. wraz z Żywcem, Łodygowicami i Suchą do Krzysztofa Komorowskiego, syna Jana Spytka Komorowskiego 1566 r. . Tenże Krzysztof po podróży do Włoch osiadł tu 1560; od r. 1588 kaszt. sądecki d. 6 lipca 1608. Po śmierci jego synowie Piotr, Mikołaj, Aleksander podzielili się schedą tak, że Piotr wziął Suchę, Aleksander Ślemień, Mikołaj Żywiec i Łodygowice. Aleksander K. siedział na Ś. od r. 1608 1622. W r. 1622 przybył doń w odwiedziny niejaki Stadnicki z bratem jego żony Stanisławem Dębińskim. Ponieważ Stadnicki wydawał mu się zbyt grzecznym dla żony, kazał go przez służących obić i pokaleczyć; Dębiński jednak uciekł i wkrótce urządził najazd na Komorowskiego. Gdy przybył do Kocoina został schwytany, do Ślemienia odstawiony i oślepiony Wypiśnik Komonieckiego. Wskutek tego Komorowski schronił się za granicę, gdzie umarł, prawdopodobnie w Rzymie. Pozostała po nim córka Katarzyna, zaślubiona naprzód Samuelowi Grudzińskiemu, staroście średzkiemu, powtórnie Teodorowi Lackiemu czy Łąckiemu, marszałkowi w. ks. litewskiego, objęła dobra. Ona rozprzestrzeniła i uposażyła r. 1662 kościołek przez ojca r. 1592 czy 1595 zbudowany i fundowała szpital na 15 ubogich. R. 1640 odstąpiła proboszczowi żywieckiemu Gilowice zamiast 700 złp. prowizyi rocznej z kapitału 10, 000 złp. , zapisanego przez Krzysztofa Komorowskiego na 4 mansyonarzy przy kościele żywieckim. Wspomniany kościołek, p. w. św. Jana Chrzciciela, drewniany, ukończono r. 1672. Do r. 1662 był exkurendą par. w Rychwałdzie; w tymże roku utworzono filią tejże parafii. R. 1644 podzielono dekanat oświecimski i ustanowiono dekanat żywiecki, do którego włączono kościoły w Rychwałdzie, Ślemieniu, Jeleśni, Milówce, Radziechowach, Łodygowicach. Komorowicach i Bestwinie. Wspomniana Katarzyna z Komorowskich Łącka Lacka wystarała się, iż r. 1672 za zezwoleniem Mazurka, plebana rychwałdzkiego, kościół w Ś. został wyniesiony na parafialny. Równocześnie uposażyła nową parafią, przeznaczając z dóbr ślemieńskich dla plebana 250 złp. , rolę Bogdanówkę i 27 złp. dziesięciny pieniężnej. Od r. 1672 poczyna się szereg plebanów ślemieńskich. Pierwszym był Jędrzej Kościelecki z Chrzanowa. Fundatorka, umierając r. 1675 zapisała dobra Ślemien Konstancyi, Krystynie, córce Krzysztofa Komorowskiego, pani na Suchy, która r. 1665 zaślubila Jana hr. Wielopolskiego, kancl. kor. Dobra suskie i ślemieńskie od r. 1675 przeszły w dom Wielopolskich. Tenże Wielopolski, wykupiwszy r. 1677 dobra żywieckie z rąk królewskich za 100, 000 złp. , połączył znowu całą Żywiecczyznę, własność niegdyś Komorowskich, oprócz Łodygowic, w jednę całość. Po jego śmierci 1688 r. przeszedł Ś. w ręce córki Konstacyi Otylii, która 1693 w Krakowie przekazała Ś. bratu Franciszkowi; tenże wraz z Aleksandrem, synem brata swego Jana, objął Ś. w zarząd. Zmarł on 1732 r. Do r. 1739 pozostawała Żywiecczyzna, a więc i Ś. w rękach Anny z Lubomirskich, drugiej żony Franciszka Wielopolskiego. Po jej śmierci 1739 pozostali trzej synowie Franciszka podzielili się dobrami. Najstarszy Karol wziął ordynacyą pinczowską z Mirowem, państwo żywieckie 1 miasto i 49 wsi, młodszy Jan dostał Suchą z Krzeszowem, Stryszawą, Tarnawą, Lachowicami, Izdeblem i Kukowem,

Ślemień