dzy jeziorem Zarybinkiem i drugiem b. n. , na wschod, granicy powiatu. Wspomniane pierwszy raz w przywileju Dębina r. 1335 ob. Urk. B. d. Bist. Culm von Woelky, str. i86. Dawniej była własnością bisk. chełmińskich. Inwentarz z r. 1731 podaje Opisanie wsi Rybna, do folw. Fijewskiego należącej Kopeć, gbur. Dom w szacholce dobry, dachy niedobre, , stajenka w szacholec dobra, stodoły dwie, jedna w dyle, druga w zrąb, dobre, chlewy w dyle. Ramięga, gbur, dom dobry, stodoła nowa, szopa w zrąb dobra, chlewy dwa, ladaco. Drugie gburstwa spustoszały. Lemani na lata. Leśny ma włókę, Jan Boruta za prawem na lata, budynki dobre, Mateusz Skoczeński, budynki nie złe. Karczma wieczna, włóka do karczmy propin, Flaszeński na lata. Wodka gbur, spustoszał, inwentarz zabrano za p. Płońskiego, do folw. Hartowieckiego str. 70. W wizyt. Strzesza z r. 1667 czytamy, że z 14 włościan, pozostało 5, każdy według zwyczaju na 2 włók. , było też 2, sołtysów na 4 włók. , 1 leman na 2 włók. , dalej karczmarz et Nobiles duodecim Tasalli, reliqua deserta. Mieszkali tu Gąska, Grzegorz Zajękowski honestus, Albert Dobrzyński honestus, Michał Kowal i Jerzy Gnatowski nobilis ob. str. 244. R. 1706 pobierał prob. stąd 17 korcy żyta i tyleż owsa ob. Wizyt. Potockiego, str. 460. 2. R. niem. Rieben, dok. 1382 Ryben, dobra ryc. na Kaszubach, pow. wejherowski, st. p. Rybińska Karczma, kość. filialny Góra, par. katol. Wejherowo. Razem z folw. Prynkowem 1885 r. 2 dm. , 23 mk. i st. p. Rybińską Karczmą 4 dm. , 42 mk. zawiera 760 ha 75 łasu, 95 łąk, 548 roii. R. 1885 było 19 dm. , 32 dym. , 178 mk. , 88 kat. , 90 ew. W 1869 r. należał do dóbr R. folw. Grabowin. R. leży nad strugą do Redy uchodzącą i jez. Rybnem, tuż nad granicą pomerańską. R. 1382 d. 11 listop, nadaje komtur gdański Walpot von Bassenheim wiernemu Pantken Marcenowicz wś R. z prawem chełm. , obejmującą 41 włók i 20 mr. ; sołtys dostaje 4 wolne wł. , trzeci fenik kar sądowych i prawo łowienia ryb w jez. Rybnie dla własnej potrzeby, reszta włók czynszuje po pół grz. i 2 kury, biskupowi zaś mają płacić po pół wiardunka, a proboszczowi zu Ńeuenwerder po pół k. żyta i tyleż owsa ob. Prutz, Gesch. d. Kr. Neustadt, str. 207. Na wojnę stawiało E, 1 jeźdzca w lekkiej zbroi str. 56. Mesznego dawało R. 1710 r. 4 korce żyta i tyleż owsa ob. Wizyt. Szaniawskiego, str. 36. Według taryfy z r. 1648, gdzie uchwalono pobór podwójny a akcyzę potrójną, płacili tu poddani 8 fl. ob. Roczn. Tow. P. N. w Poznaniu, 1871, str. 194. R. należało wówczas do sstwa mirachowskiego. 3. R. , niem. Ribnosee al. Ribno, kol, do nadleśn. Hagen należąca, pow. świecki, st. p. Nowe, par. kat. Płochocin. W 1868 r. 6 bud. , 2 dm. , 24 mk, 11 kat. , 8 ew. Kś. Fr. Rybno 1. wś na pol. prus. Mazurach, pow. ządzborski, 19 klm. na płd. zach. od Ządzbork ka, wznies. 172 mt. npm, w okolicy górzystej i obfitej w jeziora. Wś ma do 500 mk. Polaków, protestantów, trudniących się uprawą roii, chowem bydła i rybołówstwem. St. p. w miejscu. Książki podatkowe wójtowstwa szestyńskiego z r. 1437 wś tę wzmiankują po raz pierwszy. W r. 1483 dzieli Maciej Wajasel i Piotr Wildenow ws Kozłowo na 2 części, z których jedna zatrzymuje pierwotne nazwisko, druga dostaje nowe Rybno. E. 1526 sprzedaje Jerzy Mangmeister, ststa szestyński, Stefanowi Kłocie, Lenartowi Zarębie, Maciejowi Bogutowi i Marcinowi Gotowskiemu 36 włók w R. za 240 grzywien. E. 1552 były spory pomiędzy właścicielami dóbr kozłowskich, bo Engel Stach zaskarżył Mikołaja Wildenow i Baltazara Berkana o wsie Rozogi, Rybno i Maradki ob. t. IV, 566 Kozłowo 6. . 2. R. ., dobra ryc, z fol. Neusorge, Heinrichshoehe, Leschienen i Muehlenwald, tamże. Właścicielem jest von Tyszka, szambelan król. 3. R. , ob. Ribben. . Jestto wieś przez polskich kolonistów założona. A. N. Rybnoje Poreczje, os. fabr. , pow. rostowski, ob. Poreezje 2. . Rybny 1. potok, powstaje w obr. Radzie chów, pow. żywiecki; płynie na wschód, za biera kilka pot, i w obr. gm. Wieprza, poni żej gościńca żywieckiego, wpada do Soły z lew. brzegu. Długośó biegu 7 klm. 2. R. al. Rybski, powstaje w obr. Rybiego Nowego, pow. limanowski, płynie na płn. zach. przez obszar Szyku, następnie granicą Rzek i Słu pi, na obszarze gm. Słupi wpada do Tarna wy od praw. brzegu. Długośó biegu 6 klm. W obr. Szyku przyjmuje od lew brzegu pot. Ryje. 3. R. ob. Rypny. Br. G. Ryboczesnica al. Ryboczesnice, Rybeczestniki, dawna nazwa Luboczesnicy mylnie Lubosześnica, w pow. szamotulskim, pod Pniewa mi. Między r. 1389 i 1398 pisał się Tomisław z R. Akta gr. pozn. , wyd. w r. 1888. Z nazwą Liiboczeenicy spotykamy się około r. 1580. E. Cal Rybojady, niem. Rybojadler See, jezioro w pow. międzyrzeckim, na płn. od Trzciela, 5 klm. długie i około 1 klm. szerokie, zlewa, się na płd. z jez. Konin, a na północy z jez. Wędromirz, Chłop i Szarcz, spływającemi do Obry. R. zasila na wschodzie struga Silna, tudzież jez. Proboszczowskie i Głębokie, a na płd. zachodzie rzeczka od Mokrego Lutolka. W części płd. wschod. , oddzielonej cyplem 2 klm. od jez. Konin, znajdują się 4 wysepki. Obra wpływa do jez. R. o 1 1 4 klm. na płn.

Rybnoje Poreczje

Rybno

Rybnoje

Rybny

Ryboczesnice  Luboczesnicy      E 

Rybojady