isć na chorych, ubogich i sieroty, druga trzecia na utrzymanie budowli, kościoła i szpitala a trzecia na zakonników. Tą ostatnią rozporządzał sam przełożony, z dwu innych musiał zdawać rachunki przed radą miejską i członkami kapituły. Przy zakładzie miał być osobny nauczyciel, lub też jeden z zakonników winien był uczyć wychowywane tu sieroty. W wieku XVIII klęski krajowe uszczupliły tak dochody zakładu, że dla braku funduszów zakonnicy rozeszli się a został tylko sam przełożony. W 1787 r. komisya dobrego porządku oddała zarząd zakładu magistratowi przy udziale przełożonego księdza. Rząd austryacki połączył z tym zakładam dwa inne małe szpitale sandomierskie św. Hieronima i św. Piotra. W 1800 r. utrzymywano 30 ubogich i kilku podrzutków wychowywało się we wsiach szpitalnych. W 1819 r. zarząd zakładu oddano sprowadzonym tu siostrom miłosierdzia. Obecne budynki szpitalne wzniesiono między 1828 a 1840 r. Kościołek szpitalny posiada w kaplicy wizerunek Chrystusa, przeniesiony tu z kaplicy zamkowej i pochodzący podobno z XIII w. Nagrobki przy odnawianiu usunięto z kościoła. Między niemi był grobowiec Stanisława Bartolana 1618, dowódcy artyleryi pod Zamoyskim; Naborowskiego Andrzeja, rodem z Mazowsza 1635; Łukasza Szamoszowskiego 1633, Litwina. Kościół św. Józefa z klasztorem reformatów, założony został w 1685 r. Zakonnicy osiedli tu już w 1672 r. Do budowy klasztoru i kościoła sejm pozwolił zużytkować ruiny zamku w Zawichoście. Zniszczony podczas szturmu w r. 1809, odbudowany został w 1824 r. Po zniesieniu klasztoru w 1864 r. , przy kościele ustanowiono kapelanię a w zabudowaniach klasztornych mieszczą się straż ziemska i kaplica prawosławna. Kościół iw. Maryi Magdaleny z klasztorem dominikanów. Leszek Czarny darował klasztorowi św. Jakuba dominikanów plac wewnątrz miasta, by mogli wystawić tam dom i chronić sio w nim wrazie najścia Tatarów. Po wzniosieniu domu osadzono tam kilku zakonników i urządzono kaplicę. W 1399 r. prowincyał dominikanów Andrzej Ruteni wzniósł kościół p. w. Maryi Magdaleny. Do 1645 r. konwent ten zostawał pod zwierzchnictwem klasztoru św. Jakuba. Kapituła generalna dominikańska zniosła po długich sporach tę zależność w 1045 r. Kościół Maryi Magdaleny na nowo odbudowany, poświęcony został w 1677 r. W 1807 r. rząd austryacki przeniósł zakonników do klasztoru św. Jakuba. W 1809 r. urządzono w klasztorze i kościele magazyny wojskowe. W 1860 r. kościół rozebrano. Znajdowały się w nim nagrobki Stanisława z Kurozwęk Podlewskiego 1647, Samuela Bogoryi ze Skotnik, Jakuba Boboli, fundatora kollegium jezuickiego, synowca Andrzeja, podkom. Zygmunta III. Kościół parafialny św. Piotra z kollegium jezuickiem. W zatraconych obecnie dokumentach, jakie posiadało archiwum kapituły sandomierskiej, była wzmianka, iż przy budowie kollegiaty P. Maryi, rozebrano kaplicę św. Mikołaja, drzewo z niej użyto na wzniesienie kościoła św. Piotra, przy którym ustanowiono parafią. Kazimierz W. na miejscu drewnianego wzniósł nowy kościół murow. około 1353 r. . W połowie XV w. do parafii tej należało miasto 8. z przedmieściami opatowskim i zawichoskim i wsi Mąkoszyn, Dwikozy, Szczytniki, Kamień, Mściów i Nieczyca al. Opatkowice. Uposażenie probostwa stanowiła wieś Kamień Plebański i dziesięciny z okolicznych wsi. W 1603 r. Hieronim Gostomski, woj. poznański, starosta sandomierski, powróciwszy do katolicyzmu, za zgodą króla, biskupa Maciejowskiego i proboszcza Cichockiego, osadził przy kościele tym jezuitów, którym przyznano prawo wyboru proboszczów. W 1610 r. tenże Gostomski wystawił szpital dla ubogich i oddał go pod zarząd jezuitów. Następca Cichockiego proboszcz Mikołaj Leopoldowicz w 1636 r. założył seminaryum dla archidyakonatu sandomirskiego i oddał pod kierunek jezuitów. Wskutek sporów ciągłych między jezuitami a proboszczami, parafia przeniesioną została w 1714 r. do kollegiaty. W 1672 r. było w parafii 1300 dusz. Po zniesieniu jezuitów w gmachu kollegium urządzono szkoły publiczne. Kościół po spaleniu w 1813 r. , rozebrany został w 1821 r. W grobach kościoła pochowani byli, między innemi, Zofia Sieniawska, fundatorka benedyktynek, Hieronim Gostomski, Jakub Bobola, Mikołaj Leopoldowicz, doktór medycyny, potem kanonik i proboszcz 1639 r. . Kościół św. Jana za murami miasta był małą kaplicą drewnianą, której uposażenie, po utworzeniu kollegiaty, posłużyło do ufundowania kanonii turebskiej. Kaplica zostawała w zależności od kapituły i miewała swego kapelana. Odbudowany i poświęcony na nowo w 1583 r. zniszczał w czasie wojen szwedzkich, tak że w 1736 r. został rozebrany. Dziś w tem miejscu jest ogród prywatny. Kościół św. Wojciecha za miastem, przy drodze do Opatowa, był prawdopodobnie wzniesiony przez benedyktynów klasztoru św. Krzyża, którzy w tej stronie mieli swe pola, winnice i nominowali prebendarza kościołka. Przy fundacyi mansyonarzy przy kolegiacie przez Jana Długosza w 1467 r. oddano im fundusze i zarząd kościołka, który spłonął w czasie szturmu 1809 r. Kościół św. Hieronima ze szpitalem za murami miasta wystawił Hieronim Gostomski, ststa sandom. , w 1604 r. Przy

Sandomierz