Przywilejem w r. 1566 powiększa Zygmunt August cło czyli mostowe, a mianowicie od obładowanego konia lub wołu, lub od wozu towarem obładowanego 9 denarów, od wołu zaś lub konia na sprzedaż przyprowadzonego także denarów 9, od kozy, owcy, barana denarów 3 Arch. mieszcz, , Nr. 17. W r. 1569 uwalnia Zygmunt August od cła wszystkich mieszkańców sive ii romani, sive graeci ritus sint, pozwala im z towarami i rzeczami jakimikolwiek, z bydłem jakiemkolwiek po całem państwie podróżować, sprzedawać, kupować, mieniać itp. bez przeszkody i bez opłaty cła Arch. mieszcz. , Nr. 20, a w tymże roku potwierdza dawniejsze przywileje 1. c. , Nr. 19. Dnia 3 czerw. 1571 r. odbyły sic w samborskim kościele paraf. zaślubiny Pawła Uchańskiego z Anną, córką Stanisława Herburta z Dobromila, kaszt, lwow. i ststy samborskiego, a związek ten pobłogosławił Walenty Herburt, bisk. przemyski, Arch. paraf. , Metr. Copulatorum. W r. 1576 potwierdza Batory w Toruniu dnia 14 grudnia wszystkie dawniejsze przywileje Arch. mieszcz. , Nr. 22. Dnia 14 września 1578 r. bawił król w S. i wystawił dokument nadający dominikanom ogród winny Arch. mieszcz, , Nr. 24. W Warszawie dnia 29 list. correctiones calendarii A. D. 1582 potwierdza Batory przywilej Zygmunta Augusta z r. 1566 normujący wybór rajców Arch. mieszcz. . Nr. 25. Dnia 1 lipca 1582 r. odbyły się w kościele paraf. zaślubiny Jazłowieckiego, z Katarzyną, córką Stanisława Herburta, kaszt. lwowskiego i ssty Samborskiego, przy zjeździe licznych magnatów i szlachty Arch. paraf, Mctrica Copulatorum. W r. 1589 potwierdza Zygmunt III dawne przywileje Arch. mieszcz. , Nr. 28; w tymże roku nadaje miastu plac pusty, na którym niegdyś stał dwór królewski, i pozwala na tym placu budować domy mieszkańcom katolickiego wyznania 1. c, Nr. 27 a innym znowu przywilejem pozwala założyć wodociągi, studnie, zbiorniki wodne i pobierać od mieszkańców, a zwłaszcza od tych co warzą gorzałkę, opłatę, a niemniej także zezwala, aby mieszkańcy na budowę dróg i domów kopali kamienie i wapno na gruntach królewskich l. c. , Nr. 29. W r. 1593, gdy Tatarzy wpadli na Ruś, zebrał Jan Zamojski swoje hufce, oraz chorągwie Jerzego Mniszcha, woj. Bandomierskiego, i Janusza ks. Zbaraskiego, woj. bracławskiego, i zastąpił Tatarom w S. , obsadziwszy główne drogi do Węgicr, ale niedostateczność sił nie pozwoliła powstrzymać Tatarów Szujski, Dzieje, t. III, str. 142. W r. 1593 nadaje Zygmunt III przywilej na pobór opłat z domów na Starom Dworzysku, darowanem w r. 1589 Arch. mieszcz. Nr. 32. W r. 1595 nadaje Zygmunt III przywilej na skład wina węgierskiego i pobieranie opłat stawnego po dwa grosze polskie od beczki Arch. mieszcz, , Nr. 20. W r. 1602 grasowała w S. morowa zaraza Kronika bernard. , str. 55. Dnia 19 stycznia r. 1603 poślubiła Urszula, córka Jerzego Mniszcha, woj. sandomierskiego a ststy Samborskiego, ks. Konstantego Wiśniowieckiego. Zaślubiny odbyły się w kościele bernardynów. W tymże roku przywozi ze sobą Wiśniowiecki do swego teścia na zamek samborski gościa w osobie Dymitra Samozwańca. Dymitr bawił tu czas jakiś i tu, stanęła umowa, że on się ożeni z Maryną, córką M. Mniszcha, a przedtem jeszcze przyjmie obrządek łaciński. Proboszcz tutejszy ks. Franciszek Pomaski, szlachcic, sekretarz króla, dziekan sądecki, kanonik płocki i łucki, uczony i bywalec w świecie, gość codzienny Mniszchów, obznajamiał Dymitra z zanadami katolicyzmu a do pomocy przybrał sobie bernardyna Benedykta Anserinusa Gąsiora, byłego prowincyała tego zakonu. W r. 1604 udaje się Dymitr z Jerzym Mniszchem i Pomaskim do Krakowa i przedstawia się Zygmuntowi. Dnia 17 kwietnia tegoż roku Dymitr, przyjąwszy katolicyzm, wraca do 8. , wydaje tu dwie hramoty 25 maja i 12 czerwca a dnia 23 czerwca wyrusza z drużyną zebraną, przez Mniszcha na zdobycie korony. Dnia 11 lutego 1606 r. przybył Mniszech z Maryną i dworem na zamek samborski. Tu przybywali często posłańcy z Moskwy, przez których Dymitr wzywał żonę, by rychło przybywała. Jakoż dnia 2 marca 1606 r. wyruszyła ona w towarzystwie ojca, świetnego pocztu panów i pań przez Kupnowice, Mościska, Lubaczów, Lublin itd. do Moskwy ob. Dymitr w Polsce p. Turkawskiego, Przegląd lwowski, t. 23 z 1882 r. . Dziennik podróży z Sambora do Moskwy J. Mniszcha, gdy odwoził córkę swą w r. 1606, wydał z rękop, współczesnego Bibl. Ossol. . Nr2414 Stanisław Przyłęcki Lwów, 1863. W r. 1615 Zygmunt III, potwierdzając skład wina, przeznacza szrotarnie wyłącznie na użytek miasta w taki sposób od beczki wina węgierskiego przy wstawianiu do piwnicy, jak i przy wyprowadzaniu z niej, kupujący i sprzedający płacić mają po 3 gr. ; nic wolno zaś będzie wstawiać ani wyprowadzać wina przez czeladź swoją, ale przez robotników srotarzanu zwanych Arch. mieszcz. , Nr. 37. Po rozbiciu i zniesieniu obozu polskiego pod Cecorą, Tatarzy na tę stronę Dniestru napadali i d. 16 października 1620 r. w Kulczycach pod Samborem kilka chałup zniszczyli. Ludność okoliczna chroniła się tak do miasta jak i do klasztoru, bernardynów. Trwały to zabiegi i trwogi srogie przez niedziele Kronika bernard. w S. , str. 101. Dnia 28 lipcą

Sambor