często w S. , w r. 1402 bowiem kazała odnowić kościołek, prawdopodobnie drewniany, jak świadczą zapiski parafialne, a d. 17 wrześ. r. 1402 wydała tu dokument, którym potwierdza darowiznę Hannusa Szyda, wójta nowosamborskiego, t. j. starą sadzawkę, inaczej Stawisko zwaną, na rzecz kościoła. Dnia 8 maja 1406 r. wystawia ona w S. akt erekcyi klasztoru dominikanów. Do r. 1406 rządziła tedy Samborszczyzną Elźbieta Melsztyńska. Gdy wyszła powtórnie za mąż za Jana księcia na Muensterbergu, wypłacił jej zapewne w r. 1407 najstarszy syn Jan zapis ojcowski tysiąca grzywien i sam rządził Samborszczyzną Turkawski, l. c. , str. 71. W 1415 r. bawił tu Władysław Jagiełło i wydał d. 20 paźdz. dokum. na rzecz kościoła paraf. Turkawski, 1. c, skąd wnosimy, że S. wrócił w posiadanie króla. I. 30 kwietnia r. 1419 był Jagiełło znowu w S. , a chcąc podnieść miasto zezwolił na ustanowienie wagi, założenie dwóch sklepów winnych lub piwnych, sklepu na sprzedaż soli i na postrzygalnię sukna, pozostawiając tkaczom wolność postrzygania. Dochody z tych sklepów i postrzygalni czyli tkalni przeznaczył na rzecz miasta. Zresztą potwierdził swobodę i prawo magdeburskie nadane przez Spytka Ar. mieszcz. , Nr. 2. Dnia 5 lipca 1419 r. oddaje Jagiełło zamek Ś. w ręce Henryka czyli Hińczy z Rogowa, podkanclerza królowej i skarbnika dworu, za wypożyczone 1160 grzywien. Wkrótce jednak wróciła Samborszczyzna znowu pod zarząd królów, gdyż w r. 1422 jest już starostą królewskim niejaki Ostaszko Turkawski, 1. c. , str. 72. Dokum. wydanym w Przemyślu w r. 1423 pozwala Jagiełło wystawić łaźnię przywilej ten potwierdził r. 1519 Zygmunt I. Dnia 17 czerwca 1423 r. bawił król w S. A. G. Z. , t. II, str. 70. W r. 1439 był tu Władysław Warneńczyk, jak świadczy dokument wydany tutaj d. 4 sierpnia A. G. Z. , VI, 28 i drugi uwalniający mieszkańców od podwód i od podymnego Arch. mieszcz. , Nr 3. W r. 1451 bawił Kazimierz Jagiellończyk dokument wydany d. 26 sierpnia, A. G. Z. , t. VI, str. 35 i wówczas przybyli tu do niego wysłani od królowej matki Zofii i kardynała Zbigniewa Oleśnickiego Jan Ligęza, kaszt. biecki, i Jan Długosz, kan. krak. , napominając króla, aby strzegł pilnie, iżby Łuck do rąk litewskich nie przeszedł po śmierci Swidrygiełły. Zjechała też w tym roku do S. ciotka królewska Marya, wdowa po Eliaszu, hospodarze multańskim, z orszakiem bojarów, błagając o pomoc dla syna swego Aleksandra. W r. 1491 potwierdza Kazimierz przywilej Władysława Jagiełły z r. 1419 Arch. mieszcz. , Nr. 2. W r. 1498 zniszczyli miasto Turcy i Tatarzy Mon. Poloniae hist. , t. III, str. 253 i 800 i Kronika klasztoru bernard. w S. , str. 16 do 19, a Jan Olbracht uwolnił je w skutek tego w r. 1499 na lat 10 od podatków. W r. 1507 potwierdza Zygmunt I przywilej Jagiełły z r. 1419 Arch. mieszcz. , Nr. 2 a w r. 1519 przywilej z r. 1423 na łaźnię Arch. mieszcz. , Nr. 3. W r. 1524 nadaje Zygmunt I przywilej na pobór myta od wozów, a pieniądze stąd uzyskane przeznacza na obwarowanie miasta Arch. mieszcz. , Nr. 4. W r. 1532, w sporze między starostą samborskim Stanisławem Odrowążem a miastem i przedmieszczanami, uwalnia Zygmunt I tych ostatnich na równi z mieszczanami od podwód i wozu wojennego i innych robocizn i ciężarów Arch. mieszcz. , Nr. 5. By ułatwić obwarowanie miasta pozwala Zygmunt I z 1539 r. pobierać po 3 szelążki od konia, wołu i innego bydła czyli trzody, przypędzonego na targ, któregokolwiek czasu i na jarmark w dniu ścięcia św. Jana, przeznaczając ten dochód na użytek miasta Arch. mieszcz. , Nr. 6. W r. 1542 pozwala Zygmunt I mieszkańcom S. własnym nakładem na nowo urządzić wodociągi, zwłaszcza, że za nimi wstawiła się królowa Bona, posiadaczka starostwa; mając zaś wzgląd na ubóstwo mieszczan przeznaczyła w tym celu 50 zł. Król postanowił, że magistrat będzie pobierał rurne po 3 grosze od waru piwa, po jednym groszu od domu, i po pół grosza od komorników kwartalnie, obracając dochód ten na naprawę rur i obwarowanie miasta. Z rurnego winno się składać co rok rachunki staroście Samborskiemu i senioribus communitatis Arch. mieszcz. , Nr. 7. W r. 1551 daje Zygmunt August miastu przywilej na jarmark w dzień Oczyszczenia Najśw. M. P. Arch. mieszcz. , Nr. 9, w r. 1558 przywilej na cło od wyszynku wina od dawnych czasów pobierane Arch. mieszcz, . Nr. 12. W tymże roku król powiększa miastu cło czyii mostowe, stanowiąc, ażeby kupcy lub furmani od każdego konia czyli wołu po szelągu jednem płacili, pozwalając magistratowi spornych przytrzymywać a przestępców aresztować i rzeczy, towary ich zabierać i na rzecz miasta obracać Arch. mieszcz. , Nr. 8. Na cele obwarowania a mianowicie na wzniesienie murowanych warowni i ich utrzymanie odstępuje król miastu w r. 1559 opłaty składane do skarbu królewskiego od piekarzów, rzeźników, z łaźni, czynsz za żydów płacony i grzywny za krwawe rany Arch. mieszcz. , Nr. 13. Chcąc podnieść miasto po klęsce pożaru, pod koniec r. 1562 uwalnia król pogorzelców d. 13 stycznia 1563 r. od wszelkich opłat na lat ośm. Tym samym przywilejem uwalnia wszystkich mieszkańców miasta od podwód na 4 lata, od szosów, gdyby je uchwalono na 3 lata, i od czopowego na rok jeden Arch. mieszcz. , Nr, 15.

Sambor