przywilejem danym Aleksemu Pawłowiczowi popowi pozwala zbudować most na rzece Rudominie, dla bezpiecznego przejazdu podróżnych, swym nakładem, za co myto mostowe ustanowić pozwala i pobierać od ludzi kupieckich od woza dwoma końmi grosz wąski, w którym ośm pieniędzy, a od sztuki wosku groz płaskie w którym dziesięć pieniędzy; a od wozu kupieckiego jednym koniem cztery pieniądze; od bydła rogatego od wołów i krów pędzonych na sprzedaż, od sztuki po dwa pieniądze; a od sielan, którzy ze zbożem, chmielem, z drzewem i innemi rzeczami na sprzedaż na targ jeżdżą, od woza po dwa pieniądze; a od beczki soli po dwa pieniądze, a od podróżnego wozu po pieniądzu jednym, wyjąwszy ludzi rycerskich i szlacheckiego stanu i od podwód naszych szlacheckich, które i prawo pospolite wyzwala. Następnie, gdy skarbnik w. ks. lit. Stefan Wielikowicz pozwał Aleksego Pawłowicza, że na gruncie jego własnym most zbudował, tedy Aleksy Stef. Wielikowiczowi ustąpił i przywilej na mostowe do rąk jego oddał; on zaś grunt swój i most na nim zbudowany na gr. unicką cerkiew św. Mikołaja w Porudominie zapisał i przed królem Zygmuntem Augustem wyznał, żeby J, Kr. M, na potomne czasy popowi Mikolskiemn, t. j. cerkwi Mikołajewskiej, utwierdził, co też król uczynił. W 1597 r. d. 17 marca Zygmunt III przywilejem danym w Warszawie pozwolił skarbnikowi kroi, stście dzisieńskiemUj Łukaszowi Mamoniczowi most swym nakładem zbudować i myto z niego dla cerkwi św. Mikołaja utwierdził. A to dla tego, że pop w P. Ostafiej Iwanowicz dla niedostatku swego nie mógł zniszczonego mostu naprawić oraz włożył obowiązek na parochów cerkwi porudomińskiej, aby most zawsze wedle potrzeby naprawiali i za to mostowe od ludzi kupieckich pobierali i na pożytek swój obracali na wieczne czasy. W 1695 r. d. 22 czerwca w Wilanowie Jan III przywilejem swym cerkwi porudomiMkiej imieniem wielebnego Filipa Jawmontowicza, świaszczennika w unii zostającego, danym, potwierdza przywileje ks. Ostropkiego i Zygmuntów. P. należało w XV w. do Konstantego Ostrogskiego, hetmana, w XTI w. do sk. arbników królewskich, wprzód Stef. Wielikowicza, później do Łukasza Mamonicza a w 1631 r. do Barbary z Mamoniczów Włodzimierzowej Żochowskiej. W początku XYIII w. władała P. Aniela Zemlówna, podkomorzanka oszmiańska, która puściła tę majętność Kazim. Józ. Mirskiemu, miecznikowi mścisł. , majorowi wojsk koron. , i Emerenoyannie Urszuli z Niepokój czyckicb w prawo zastawne od 23 kwietnia 1717 r. do tejże daty 1720 r. w sumie 9000 aa. talarami bitymi, rachując każdy talar po 9 zł. gr. 15. W 1752 r. należało Porudomino do pp. benedyktynek wi leńskich. Ltic. UzicMo. Poraiynis, zaśc. szL, pow, świ iański, w 3 okr. poL, o 38 w. od Święcian, 2 dm. , 11 mk. katol. Poraiiie, fol. nad rz. Opatówką, pow, opa towskie gm. Sadowie, par. Opatów, odl. od Opatowa 3 w, ma 2 dm. , 564 mr, ziemi dwór. W XV w. Poradzie wśw par. Opatów, należała do bisk. lubuskiego, miała 6 łanów, z każdego płaciła po 2 fertoay i ponosiła wszystkie cię żary wspólnie z Łęźycami. Dziesięcinę war tości 5 grzyw, płacono bisk. lubuskiemu, za wieprzowe dawano 2 grosze z łanu, za kozłowe 7j grosza 2 łanu, za siacyą królewską 6 gr. z łanu, za sep 2 korce jęczmienia, za sep owsa 3 korce owsa 2 kuraki na Wniebowzięcie z ła nu, 2 sery 20 jaj. Wieśniacy obowiąmni od rabiać 2 dni w tygodniu własnym wozem i pługiem; za sfcacyę królewską 3 fertony 6 miarek owsa i 12 kurcząt. Dziesięcina warto ści 3 grzyw, należała do biskupa lubuskiego; dziesięcinę konopną dawali po 4 pęki Btugosz, Lib. Ben. , I, 642. Br. Ck. Pornj, nieistniejąca dziś przyległość Mu szyny w pow. nowosądeckim. Wymienia ją akt Władysława II z 30 lipca 1391 r. nada jący Muszynę z zamkiem i przyległościami biskiipowi krakowskiemu Piekos. , Kod. ka tedry krako w skiej. 161. Mae. Pomsowice, ob. Farmoimm i Barmzawice. Porwaicia al. Porwańcze w dokum, także Forwmiicze Porwań wś, pow. włodzimierski, dawniej w pow. łuckim, na zachód od mczka Horochowa, 803 dz. ziemi dwór. ; własność hr. Tad. Tarnowskiego. O P. znajdują się wzmianki w Pamiat. Kij. Arch. .Kom. , t. IV, cz, 2 77, 83, 112; Arch. J. Z. R. , cz. II, t 1 5, 8, 10. Porwaagen niem. , wś na niem. Warmii, st. p. i tel. Zybork. Dnia 21 sierpnia 1341 r. udzielają kapituła oraz adwokat biskupi Henryk de Zuter. ,5fideli nostro Goedekoni de parwangsten Porwaögen eiusq ue v. her. ao leg. suce. postquam a felicis recordationis domino Ebrhardo uondam Episc. Warm, collacionis et infeudatacionis sue literas nee a successoribus fuissent assecuti, moti tandem instanciis precum oportunia. .. bona juedam in campo Perwangen. Służba wojskowa cum uno spadone et armis consuetis, obowiązek do pomagania przy założeniu lub odnowieniu warowni nieograniczony, wosk in recogn. domini, denar kolon. , 1 korzec pszenicy i 1 korzec owsa od włóki Widać stąd, że niejedna rodzina krajowców zostawała długi czas wprawI dzie w posiadaniu ojcowizny lecz hem przywi leju, a więc faktycznie na łasce rządu nowego ob. Sieniawski, Bisk. warm. , II, 93. Ad, iV. Porwity, wś nad rzką Jamnicą Kurzybród, pow. kaliski, gm. Opatówek, par. Chełm

Porudynis