z 22 dm. i 161 mk. 69 męż. 92 kob, , z któ rych jest 157 rzym. kat. a 4 izrael. Obszar więk. pos. ma osady Kąty, Gąsiorowe i Podedworem, 1 dm. i 18 mk. rzym. kat. Wznies. pagórków, wynosi 259 mt. Na zachód graniczą P. z Modlnicą, na wschód z Trojanowicami. Niewłaściwie wydawcy Kod. dypl. Muczk. i Rzyszcz. domyślają się P. we wsi, której nazwę podaje Pomczovvicz. Ponieważ dziedzicem jej jest kasztelan brzeziński Piotr, przeto będą to prawdopodobnie Bęczkowice w pow. piotrkowskim. Podług reg. pobor pow. proszowskiego z r. 1581 wś Pękowicze, w par. Giebulthów, własność Krzysztofa Tretki, mia ła 4 półłanki, 4 zagr. z rolą, 3 kom. bez bydła, 1 rzem. , 1 czyn. , 1 karczmę, 1 folusz Pawiński, Małop. 28. Mac. Pękowiec, wś, pow. włoszczowski, gm. Chrząstów, par. Kurzelów. W 1827 r. było 6 dm, 23 mk. Pękowo, wś i fol. , pow. pułtuski, gm. Ko złowo, par. Przewodowo, odl. 8 w. od Pułtu ska, ma 297 mk. W. 1826 r. było 20 dm. , 135 rak. Fol. P. w 1875 r. rozl. mr. 694 gr. or i ogr. mr. 430, łąk mr. 1, lasu mr. 244, nieuż. mr. 19; bud. mur. 7, z drzewa 8; płodozmian 11polowy; las urządzony. Wś P. os. 21, z gr. mr. 523. Br. Ch. Pęksy, os. młyn. , pow. nowotarski, ob. Młyn 41. Pękuła, ob. Pieniężnica. Pęperzyn, niem. Pempersin, dok. 1288 Pamperino, 1546 Pampirzin, 1653 Peperzyno, wś, pow. złotowski, par. kat. i ew, Więcbork, szkoła w miejscu, 8226, 29 mr. obszaru. W 1868 r. 167 bud. , 46 dm. , 484 mk. , 15 kat. , 458 ew. P. jest starożytną osadą. W 1288 r. ustępuje arcyb. gnieźn. dziesięciny tej wsi drogą zamiany klasztorowi w Byszewie Damalewicz, Series archip. , 172, 73, Rzyszczewski et Muczk. , I, 123. Prawdopodobnie posiadali P. później Pęperzyńscy h. Łodzia, do których i Więcbork należał. We wsi jest kościół ew. , filia do Więcborka. Dawniej był on kościołem parafialnym dla wszystkich okolicznych kośc. ewang. w okolicy Więcborka i Sępolna. R. 1739 byli tu pastorami Dawid Rosenau i Egidy Falk. Za czasów arcyb. gnieźn. Szembeka został tutejszy kościół zamknięty ob. Schmtta Der Kreis Flatow, str. 77, 95 i 267. W wizyt. Trebnica z r. 1653 czytamy, że tu wówczas było 22 włościan coloni, którzy dawali po 2 kor. żyta, tyleż owsa str. 120. P. leży w samym południowym klinie powiatu, tuż nad granicą ks. poznańskiego. W pobliżu jest jezioro, obejmujące 200 mr. obszaru. W akcie uposażenia kościoła w Więcborku przez Sędziwoja, dziedzica tejże wsi, w 1405 r. ob. Lib. Ben. Łask, I, 330 nadane zostało plebanowi prawo rybołówstwa w jeziorach pod Więcborkiem, Pęperzynem Pamperzyno i Smiełowem. Ki. Kr, Pęperzński Młyn, niem. Pempersiner Machle, młyn we wsi Pęperzynie. W 1868 r. 4 bud. , 1 dm. , 9 mk. ewang. Pępice al. Pempice, wś, pow. kielecki, gm. Mniów, par. Chełmce. W 1827 r. było 16 dm. , 128 mk. Podług reg. pobor. pow. chęcińskiego z r. 1573, wś P. , w par. Chelracze, miała 3 poł łanki, 1 zagrod. , i komorn Pawiński, Małop. , 275. Pępice, niem. Pampitz, wś kośc. , pow. brzeski, na południozachód od Brzegu, posiada kościół par. ewang. , szkołę. W 1842 r. 91 dra. , 506 mk. Były tu dwa sołtystwa, z których jedno uległo parcelacyi w 1837 roku. W 1334 r. ks. Bolesław sprzedaje Piotrowi Kosmatce za 110 grzywien 9 3 4 łanów w P. W1368r. Przecław, biskup wrocławski, odstępuje ks. Ludwikowi prawo patronatu nad szpitalem św. Ducha w Brzegu w zamian za patronat kościoła pępickiego. W 1372 pisze się z P. Jan, kapelan Ludwika, księcia na Brzegu i Olawie. W 1376 r. występuje altarysta z P. W 1288 r. Andrzej Meylnaw, mieszczanin krak. , sprzedaje 16 łan. w P. kapitule kolegiackiej w Brzegu. W 1378 nadaje Sambor de Pogrella, kanonik wrocławski, z zezwoleniem brata swego Jarasza i krewnego Bogusza, 12 łanów w P. tejże kapitule. W 1412 ks. Ludwik II nadaje tej kapitule prawa książęce w P. z najwyższą juryzdykcyą. E. Cal. Pępocin, wś, kol. , i P. Nowy, fol. , w dok. Pampoczyno, pow. słupecki, gm. Kazimierz, par. Cieniu Kościelny, odl. od Słupcy 8 1 2 w. Wś ma 4 dm. , 34 mk. , koi. 11 dm. , 57 mk. , folw. 3 dm. , 42 mk. Folwark Pępocin w r. 1868 odłączony od dóbr Cieniu, rozl. mr. 195 gr. or. i ogr. mr. 185, łąk mr. 5, nieuż. mr. 4; bud mur. 10, z drzewa 1; płodozmian 6 i 9po lowy. Według Lib. Ben. Łask I, 298 była to wś na prawie niemieckiem, której łany kmie ce i sołtysie dawały plebanii w Cieninie tyl ko meszne po 2 gr. z łanu. Br. Ok Pępówka, góra w pow. limanowskim, nad pot. Łukowicą, wznies. 777 mt. Pępowo, niem. Pempowo, dok. Pampowo, wś kośc. i fol. , pow. krobski, o 10 klm. na wsch. płd. od Krobi i tyleż od Kobylina i Pogorzeli, nad Dąbroźną; par. i st. p. w miejsca, st. dr. żel. w Koźminie i Krotoszynie o 23 klm. P. należało do dóbr arcyb. gnieźnieńskich już przed 1357 r. Peregryn z Węgleszyna, ssta wielkopolski, złupił tę wś w 1383 r. Kościół miejscowy, p, w. św. Jadwigi, założył 1466 r. Jędrzej z Bnina, bisk. poznański. W miejsce starego wystawił około 1625 r. Jędrzej Konarzewski, dziedzic P. , nowy kościół z cegły palonej. W 1830 r. Józef hr. Mycielski wzniósł nową wieżę, przystawił Pękowiec Pękowiec Pękowo Pęksy Pękuła