ci ostatniej cysterki, Rozalii Korczyńskiej, t. j. od dnia 28 lutego 1864 r. stał klasztor pu stkami, a w r. 1881 sprzedany został w dro dze licytacyi publicznej. Przyjaciel Ludu le szczyński z r. 1841, t. VIII, 195, podaje dwie ryciny wyobrażające klasztor od strony północnej i południowej; podobną rycinę zamie ścił Tyg. Illust. z r. 1861, t. III, 83. Kościół poklasztorny jest murowany, architektury gotycko jońskiej, z kształtną wieżą o trzech kondygnacyach. W 1837 r. przeznaczony został przez rząd na kościół parafialny. Drugi ko ściół, który pierwotnie był parafialnym, stoi na cmentarzu, na południe od wsi. Cysterki zajmowały się w ostatnich latach istnienia swego kształceniem panien świeckich, jak o tem świadczy wydana u W. B. Korna w Wro cławiu Organizacya edukacyi w konwikcie ołobockim. 2. O. . al. Sarnów, w dok. Oloboc i Holobohc, niem. Muehlbock wś kośc. , w Bran denburgii, nad Ołobokiem, o 10 klm. na południe zachód od Świebodzina, z dwoma kościo łami, jednym katolickim i drugim protestanc kim, ma 799 mk. , z których dwie trzecie kato lików. Paweł, biskup poznański, nadał w r. 1238 klasztorowi Trzebnickiemu część dziesię cin z wsi Chociule, graniczącej z O. W 1248 r. ks. Przemysław, potwierdzając to nadanie, zo wie O. Hołobokiem. Podane w dyplomatach z tego roku Zarnovo i Sarnov z r. 1262, mają być tym Ołobokiem. E. Cal. Ołona 1. fol. i wś nad rzką t. n. , dopływem Łukny, pow. trocki, w 1 okr. pol. , gm. Mię dzyrzecze, okr. wiejski Angleniki, par. St. Tro ki, o 13 w. od gminy a o 9 10 w. na płd. od Trok. Folw. ma 3 dm. i 13 mk. kat. , wś 5 dm. i 43 mk. katol. w 1864 r. 87 dusz. rewiz. ; os. karcz. i ogrodu. , 2 dm. , 13 mk. ży dów. W 1850 r. dobra składały się z 2 folw. , wsi i zaśc, miały 510 dzies. rozl. i były wła snością Orłowskiego. Obecnie własn. Kochowskich. Była tu kapl. kat. par. St. Troki. 2. O. , zaśc. szl. nad rz. Łukną, dopł. Moreczanki, pow. trocki, w 1 okr. pol. , o 14 w. od Trok, 1 dm. , 8 mk. kat. J. Erz. Ołoneta al. Ołonety 1 dobra, pow. wiłkomierski, gm. i par. Rogów, 1430 dzies. ziemi dworskiej, pałac murowany. Niegdyś własność Szpinków, dalej Frączkiewiczów, z których Jan Józef, podstoli smoleński, w 1791 r. sprzedał Adamowi Straszewiczowi; dziś sukcesorów Antoniego Rudominy. Porów. Hołonety. 2. O. , fol. , tamże, własność Feliksa Kulwiecia. Wraz ze wsiami Dudelańce i Szyły ma 241 dzies. ziemi dworskiej. Ołoniec, mto pow. gub. ołonieckiej, przy zlaniu rz. Ółonki z Megregą, w pobliżu granic Finlandyi, o 302, 75 w. od Petersburga a 149 w. od Petrozawodzka, na 1341 mk. , 6 cerkwi, szkołę powiat. i elemen. , szpital, st. poczt. Handel drzewem dość znaczny, targi i jarmarki. Starożytne, wspominano już w 1137 r. , niegdyś warowne, od 1773 82 główne prowincyi. Ołoniecki powiat ma na przestrzeni 8568 w. kw. 34957 mk. Powierzchnia równa, grunt gliniasty, piaszczysty i kamienisty, bagna zajmują 12 a lasy 62 ogólnej przestrzeni. Główniejsze rzeki Swir, Obza l Ołonka. Ołoniecka gubernia zajmuje 130719 w. kw. i graniczy na płn. i wsch. z gub. archangielską, na płd. z gub. wołogodzką, nowogrodzką i petersburską, na zachd. z jeziorem Ładogą i Finlandyą. Pod względem administracyjnym podzieloną jest na 7 powiatów petrozawodzki, wytegrski, kargopolski, łodojno polski, ołoniecki, poniewiecki i pudożski. Cała prawie gub. pokryta jest górami, zwanemi Ołonieckiemi, idącemi w kierunku ód płn. zachd. na płd. wschd. , z których pasmo Maanselke w pow. poniewieckim jest najwyższe. Tak góry jak cała prawic powierzchnia gub. pokryte są lasami; pomiędzy górami leżą obszerne równiny, śród których znajduje się przeszło 2, 000 jezior, rozrzuconych po wszystkich powiatach. Z rzek dwie tylko są spławne Swir i Wytegra; na Onedze i Szui mogą pływać tylko lekkie statki o dnie piaskiem. Największe bagna znajdują się w pow. poniewieckim i petrozawodzkim. Zamarzają one w m. październiku i pokryte są lodem aż do maja, przez co ułatwioną zostaje komunikacya. Z jezior tych i błot biorą początek liczne rzeki, zraszające gubernią. Lasy zajmują około 10, 500, 000 dzies. , rosną w nich sosna, modrzew, jodła, brzoza, osina, olsza, w niektórych miejscach jarzębina, wierzba, lipa, czeremcha i bardzo rzadko klon. Klimat jest zimny i wilgotny. Wiatry są silne a temperatura ulega nagłym i częstym zmianom. Wiosna zaczyna się w końcu kwietnia, lecz śnieg pozostaje do połowy maja a w płn. części aż do czerwca. Lato następuje nagle, tak że w końcu maja upały dochodzą czasami do 25 R. Gęste mgły białe panują prawie ciągle. Jesień nie dłuższa nad dwa miesiące a na początku listopada ustala się już sanna. Mrozy dochodzą do 30 R. Grunt w ogóle nieurodzajny i zaledwie tylko południowe krańce gub. są zdatniejsze do uprawy. Z rzeczy kopalnych zasługują na wzmiankę ruda żelazna i miedziana, granit, kwarc, łupek mikowy, porfir, marmur, czerwona ochra żelazna, torf i węgiel kamienny. Gub. obfituje w wody mineralne i ma poddostatkiem źródeł słonych. Kruszce i lasy stanowią główne bogactwo kraju. Ziemia uprawna zajmuje 257, 456 dzies. ; prócz żyta i owsa, sieją tu jęczmień i len; rzepa stanowi główną roślinę, kartofle sadzą w niektórych tylko powiatach. Mieszkańcy, w liczbie 296, 352 osób, składają się z Finnów,

Ołona

Ołona

Ołoneta

Ołoniec