Oleszno 1. al. Oleśno, niem. Oleschno i Riesenhurg, dom. , pow. szubiński, o 3 klm. na płn. wsch. od Gołańczy, par. Panigród, poczta Gołańcza, st. dr. żel. Białośliwie o 20 klm. Ma 10 dm. wiatrak, 166 mk. , 54 kat. i 112 prot. , obszaru 530, 79 ha, t. j. 411, 72 roli, 65, 97 łąk, 10, 29 past. , 24, 70 lasu, 17, 79 nieuż, i 032 wody; czysty dochód grun. 7456 mrk. Wła ścicielem był około 1793 r. Michał Kołudzki między 1845 i 1872 r. Hellmuth v. Lehmann a obecnie Waldemar v. Kunowski. W r. 1153 było O. dziedzictwem Brodzisława, który je przekazał klasztorowi cystersów w Łeknie. W 1218 r. Honoryusz III, potwierdzając posiadłości tego klasztoru, wymienia także O. Wyszczególnione atoli w nadaniu Przemysława I z d. 26 kwietnia 1252 r. i w odnośnem potwierdzeniu z 3 lipca 1280 Olesno na rzecz cystersek owińskich zdaje się być błędem pisarskim zamiast Osieczno. W r. 1360 zamienia klasztor łekneóski Chawłodno i Oleszno na Kobylec z pod Wągrowca. Wykazana w pracy Schwartz a Materialien z. praehist. Kartographie d. Pr. Posen Oleśno, w pow. szubińskim, nad jez. Wielkiem, jest to niezawodnie Oleszyn w pow. szamotulskim. 2. O. , wybudowanie pod Olesznem, pow. szubiński, ma 2 dm, , 15 mk, 8 kat. i 7 prot. E. C. Oleszów, wś, pow. tłumacki, na praw. brz. Dniestru, przy gościńcu z Tyśmienicy do Niżniowa, o 9 kim. na płn. od Tłumacza, o 10 klm. od Tyśmienicy. Granice wsch. Antoniówka i Bratyszów, płd. Patahiczo, zach. Ostrynia, płn. Dniestr a za nim Petryłów. Obszar dwor. 638, włośc. 1056 mr. ; ludn. rz. kat. 22, par. Niżnów, gr. kat. 961, par. w miej scu z fil. Bukowna 402, razem 1363 gr. kat. Właśc. pos. więk. Alter Bradt. B. R. Oleszówka, wś nad rz. Piaseczanką, pow. rzeczycki, w 1 okr. pol. brahińskim, gm. Ruczajówka, ma 23 osad; miejscowość małoludna, nizinna, poleska, łąk obfitość. A. Jel. Oleszpol, wś, pow. radomyski, na granicy pow. skwirskicgo, o 3 w. na wschód od wsi Wilenki, par. prawosł. Wilno, ma 70 mk. , wyłącznie szlachty, z których 40 prawosł, a 30 katol. Należy do klucza korostyszewskiego, hr. Olizarów. Oleszyce, rus. Oleszyci 1. miasteczko, pow. cieszanowski, leży śród międzyrzecza Sanu i Bugu, w odl. 14 kil. na płd. zach od Cieszanowa, 7 klm. od Lubaczowa, między 50 8 a 50 12 płu. szer. i 40 41 a 40 46 wsch. dłg. Na płn. leży Dachnów, na wsch. Lubaczów, na płd. wsch. Borchów, na płd. zach. Sucha Wola, na zach. i płn. zach. O. Stare. Miasteczko leży w dorzeczu Wisły za pośrednictwem pot. Przerwy, zwanego także Borchówką, a wpadającego do Lubaczówki, dopływu Sanu. Przerwa wchodzi tu z Oleszyc Starych od płn. zach. i płynie przez zachodnią część obszaru, zrazu na płd. wsch. , potem na płd. a w koncu znowu na płd. wsch. do Bor chowa. Od lew. brz. przyjmuje ona w obrębie mka mały dopływ, powstający blisko granicy Dachnowa, a płynący na płd. zach. i zasilony w swym biegu znowu jedną znaczniejszą strugą. Ód praw. brz. wpada do Przerwy wpośród zabudowań mały potok, nadpływający z Oleszyc Starych. Zabudowania miejskie lezą na praw. brz. Przerwy i przypierają do granicy O. Starych. Rynek czworoboczny, z ratuszem murowanym. Na lew. brz. Przerwy leży pałac albo zamek murowany, z wielkim ogrodem angielskim. Na płn. wsch. blisko granicy Dachnowa, znajdują się Futory Oleszyckie W tej stronie wzniosło się wzgórze Futory do 247 mt. znak triang. . Płn. część zajmują łąki Latoszyna. O. są st. dr, żel. jarosławskosokolskiej, mają urząd poczt. i telegr. Z O. idzie jedna droga na płn. wsch. do Cieszanowa, druga na wsch. do Lubaczówa. Własn. więk. ma roli or. 702, łąk i ogr. 298, past. 230, lasu 13 mr. ; wł. mn. roli or. 1367, łąk i ogr. 235, past. 510, lasu 112 mr. Grunt przeważnie piaszczysty. W r. 1880 było w O. 2286 mk. w gminie, a 100 na obsz. dwor. , zaś w Futorach 702 w gminie między nimi obrz. rz. kat. 418 w O. a 101 w Futorach. Par. rz. kat. w miejscu, dek. lubaczowski, archidyec, lwowska. Rok erekcyi 1525. Pierwotna fundacya Heleny Ramsz zaginęła. Wznowiła fundacyą Jadwiga Sieniawska, pochodząca z rodziny Tarłów de Czekarzewice, wojewodzina ruska w 1580 r. Kościół murowany, konsekrowany w r. 1730 pod wez. Narodzenia N. M. P. Do tej parafii należą prócz O. i Futorów Borchów, Miłków, O. Stare, Stare Sioło i Sucha Wola. Par. gr. kat. w miejscu, dek. oleszycki, dyec. przemyska. Cerkiew murowana pod wez. ś, Onufrego. Bo par. należą prócz o. i Futorów Oleszyce Stare i Borohów. W skład dekanatu oleszyckiego wchodzą parafie Cewków, Dachnów, Dzików, Miłków, Oleszycka Wola, Sucha Wola, Ułazów i Zapałów. W archiwum przemyskiem 1. inwentarza 394 czytamy Mikołaj Hieronim z Granowa Sieniawski, starosta rohatyński, podaje wielebnego ojca Bazylego Lenktewicza na presbiterstwo do cerkwi w mieście swojem Oleszycach, z tyra jednak dokładem, aby według unii św. katolickiej były celebrowane obrzędy, pod władzą i zwierzchnością biskupa przemyskiego uniackiego JMX. Małachowskiego. A gdyby w czem pomieniony presbiter wykroczył, do wiary syzmatyckiej udając się, tedy od cerkwi z przynaieżytościami sam z potomkami swymi odpadać ma. Aby wszystkich pożytków z dochodów cerkiewnych ze wszystkimi przynależytościami z dawna nale Oleszno Oleszno Oleszów Oleszówka Oleszpol Oleszyce