Milluhnen 1. niem. , wś na Litwie prusk. , pow. stołupiański, st. p. Stołupiany, 374 mk. r. 1856. Tutejszy okr. urz. stanu cywil. miał w 1880 r. 2556 mk. R. 1882 urodziło się 110 dzieci, zawarto 25 ślubów, umarło 54 osób. 2. M. niem. , majątek chełm. na Litwie prusk. , pow. stołupiański, st. p. i kol. Stołu piany, 7 kil. odl. ; do dóbr tych należą folwar ki Kerstuppen, Junkerwald i Leegen; cały ten klucz obejmuje 612, 80 ha roli orn. i ogr. , 115 łąk, 15 nieuż. , razem 742, 80 ha; czysty do chód z gruntu około 6950 mrk. Właśc. Louis Donalies, członek izby poselskiej; w miejscu jest gorzelnia, browar, młyn wodny, olejarnia i cegielnia. W 1856 r. 77 mk. Kś. Fr. Millwyn, niem. , ob. Melwin, Milnica, przys, do Korszyłówka, pow. zbaraski. Milniki, wś, pow. święciański, w 1 okr. po lic, gm. i okr. wiejski Zabłociszki, 2 dusze rew. ; należy do dóbr Zabłociszki, własność Zeifertów. J. Krz. Milno po rusku Mylno z Bukowiną, wś, pow. brodzki, 42 kil. na płd. wsch. od Brodów, 7 kil. na wsch. od sądu powiat. i urzędu poczt. w Załoźcach, 24 kil. na płn. wsch. od najbliż szej stacyi kolej. w Jeziernej. Na wsch. leży Gątowa, na płd. Ditkowce i Mszaniec obie w pow. tarnopolskim, na zach. Blich, na płn. Gaje załozieckie al. roztockie część Załoziec. Płn. wsch. część wsi przypiera na przestrzeni 7 kil. do granicy gub. wołyńskiej, za którą leżą Baczuki i Aleksiniec w pow. krzemienieckim. W obrębie wsi nastają we wsch. stronie dwa strumyki, które się następnie łączą i tworzą pot. Huk ob. , dopływ Seretu, płynący na zach. do Blichu W dolinie Huku leżą zabudowania wiejskie, a mianowicie część wsi Bukowina, na zach. od niej Milno, dalej na zach Krasnowieczyzna, Podliski, Kamionka i folw. Halawa. Ha praw. brz. Huku, w płn. zach. stronie obszaru leży las Torebiec, a na płn. od niego wznosi się wzgórze Szwed do 418 m. znak triang. . Na płn. wsch. wznosi się w niwie Pod gruszą jeden punkt do 385, drugi do 351 m. Na lew. brz. Huku leży las Kamieniecka dębina, ze szczytem 377 m. wysokim. Własn. więk. ma roli orn. 549, łąk i ogr. 111, past. 69, lasu 1524 mr. ; własn. mniej. roli orn. 3049, łąk i ogr. 270, pastw. 100, lasu 8 mr. W r. 1880 było 2223 mk. w gminie, 76 na obsz. dwor. między nimi 1073 obrz. rzym. kat. , 1012 gr. kat. . Par. gr. kat. w Milnie, dek. załoziecki, archidyec. lwow. We wsi jest cerkiew. Do parafii należą Blich i Gątowa. Par. rzym. kat. w Załoźcach. Jest tu także kaplica, w której się niekiedy msza odprawia, i szk. etat. jednokl. Był tu niegdyś zamek, dziś stoją tylko ruiny. Marmurowe posadzki powyjmowano, ledwo kilka okruchów z nich pozostało. Z kamieni zbudowano stajnie i oficyny dla oficyalistów. Piwnice sięgają daleko w dziedziniec. W polu na Mogiłkach i Maniukach znachodzono dawniej rozmaite starożytności kamienne, bronzowe i żelazne, Lu. Dz. Milnyk, nazwa staroż. grodu ruskiego z epoki Daniela i Romana, wspominana często w latopisie wołyńskim. Gród wraz z zamkiem zniszczyli Tatarzy. Zajmował on prawdopodobnie część dzisiejszego Milna i Załoziec. Milobandze dok. , ob. Miłobądz. Milonki, niem. Milonken, wś, pow. kośclei ski, st. p. Pogódki, tamże szkoła i paraf. kat. , ew. Skarszewy. Zawiera 4 gburskie posiadł i 1 zagrodę, razem 240, 55 mr. obszaru; 5 dm. , 35 mk. w l868r. Odl. od miasta pow. 3 1 2 mili, od wsi paraf. kośc. 1 4 mili. Wś ta została wydana na własność zapisem z d. 23 paźdz. 1788 r. ,, Varia acta w Pelplinie wymieniają kolonię Milonki, położoną w kluczu pogódzkim, jako własność cystersów w Pelplinie str. 80. Mała ta osada jest otoczona cała lasem. Miloradesdorf dok. , ob. Mielenz. Miloschewo niem. , ob. Miłoszewo, Milow dok. , ob. Melanki, Milów, gajówka koło Podmanasterza na obsz. dwors. Romanowa, pow. bobrecki. Milowce 1. mylnie Mielowce, wś nad rz. Zbruczem, pow. kamieniecki, w 1 okr. polic. Zwaniec, gm. Rychta, par. kat. Czarnokozińce, prawosł. Kudryńce, 89 dm. , do 400 mk. , 309 dzies. ziemi włośc. Jest tu pograniczny posterunek; grunta górzyste; gips. Należała do Arciszewskiego, Łukanowskiego i Zelewskiego. 2. M. , ob. Malejowce. J. Krz. Milowe, bagno, pow. sejneński, gm. Pokrowsk, ciągnie się od jez. Wiersnie na przestrzeni pięciu wiorst w lasach i jest siedzibą dzikiego zwierza, oraz wilków, które w tej okolicy dużo szkód zrządzają włościanom. Milowice al. Miłowice, wś, folw. i kop. wę gla nad rz. Brynicą, pow. będziński, gm. Gzichów, par. Czeladź. M. graniczą z Sosnowica mi i leżą w pobliżu granicy od Prus. W 1827 r. było tu 29 dm. , 164 mk. , obecnie wś ma 44 dm. , 725 mk. , 224 mr. ziemi; folw. 23 dm. , 60 mk. , 578 mr. 271 mr. ornej, własność Kuźnickiego. Do folwarku i jego właściciela nale ży kopalnia węgla Wiktor, w której w 1881 r. pracowało 323 ludzi, 7 maszyn o sile 745 koni i wydobyto 4, 712, 184 pudów węgla, pod czas, gdy w 1877 r. dobyto tylko 3, 434, 293 pudów i pracowało 197 ludzi. Prócz kopalni istnieje tu huta cynkowa, zajmująca 40 ro botników i produkująca za 17, 000 rs. rocznie. Tutejszy pokład węgla ma 30 stóp gru bości. Br. Ch. rozMilówka 1. mczko, pow. żywiecki, leży Ina prawym brzegu Soły, 446 m. npm. , w okolicy górskiej i lesistej. Dolinę, w której

Milkowo

Milluhnen

Millwyn

Milnica

Milniki

Milno

Milnyk

Milobandze

Milonki

Miloradesdorf

Miloschewo

Milow

Milów

Milowice