Łupjanska Dubrawka łuż. , niem. Luppedubrau, wś pod Łupojem. Łupiany, wś, pow. szawelski, gm. gruździewska, 50 osad, 284 dzies. ziemi. J. G. Łupice, kol. , pow. słupecki, gm. Dłusk, par. Szymanowice, odl. od Słupcy w. 25; dm. 6, mk. 32. Por. Lisewo. Łupice 1. niem. Lupitze, wś, pow. babimoski; 86 dm. , 622 mk. ; 4 ew. , 618 kat. ; 108 analf. Poczta l tel. w Kaszczorze; st. kol. żel. we Wschowie o 23 kil. 2. Ł. , folw. tamże, 4 dm. , 48 mk. ; należy do dom. i gm. Kaszczora Kod. dypl. pol. I, 98. M. St. Łupicha 1. os. włośc, pow. sandomierski, gm. i par. Obrazów, od Sandomierza 6 w. ., 1 dm. , 3 mr. 2. Ł. , ob. Damice. Łupierz. Osadę t. n. wymienia Knie pod Kokotkiem, pow. lubliniecki. Łupije, przys. Kamionki Wołoskiej, pow. Rawa Ruska. Łupiniska, leśniczówka i gajówka na obsz. dwor. Stryhańce, pow. tłumacki. Łupinka, ob. Czerniatyn i Chomczyn. Łupiny, ob. JastrzębieŁ. Łupka, os. , pow. radzyński, gm. Siemień, par. Czemierniki. Ma 14 dm. , 75 mk. , 199 mr. ziemi, młyn wodny. Łupka, nazwa górnego biegu potoku Smolniczka, przepływającego Łupków a tworzącego lewy dopływ Osławy. Ob. Smolniczek. Br. G. Łupki, niem. Lupkau, wś, pow. jańsborski, nad jez. warszewskiem, 3 4, mili od m. Jańsborka, na pruskoluterskich Mazurach, przez osadników polskich założona i trzymana. O pierwszym przywileju nadawczym nic nie wiadomo. R. 1483 Erazm von Reizenstein, komtur baldzki, zapisuje Szymonowi Mölknecht na prawie magdeb. w wielkim boru nad jez. Warszewskiem 10 włók, które nabył od Łupka, oraz 30 barci w puszczy. Ob. Kętrz. , Ludność polska w Prusiech, str. 438. R. 1657 wieś Ł. przez wojska polskie pod Pawłem Sapiehą spalone d. 8 lutego. Łupków, wś, w pow. Lisko, ma par. gr. kat. , należy zaś do par. rzym. kat. w Bukowsku. Jest tutaj ostatnia stacya kolei I węgierskiej zwanej przemyskołupkowską o 145 kil. od Przemyśla, a o 122 od LegenyeMihalyi na Węgrzech, urząd pocztowy i telegraficzny. Górska wioska u stóp Beskidu, leży 584 npm. nad pot. Łupką Smolniczek, wypływającą na płn. od tej wsi z góry Obszar, 706 m. bezwzględnej wysokości wynoszącej, a wlewającą się wraz z kilkoma innemi górskiemi potokami do Osławicy. Z 571 mk. przebywa 132 na obszarze kolei i więk. pos. ; 511 wyznaje religią gr. kat. , 50 rzym. kat. , l0 mojżesz. Pos. więk. kapituły gr. kat. przemyskiej ma obszaru 736 mr. , z tych 71 roli, 27 łąk, 51 past. i 537 mr. lasu; pos. mn. 2053, t. j. 971 roli, 381 łąk, 590 mr. past. i nieuż. i 111 mr. lasu. Cały obszar wsi ma zatem 2789 mr. Okolica jest malownicza, lasy szpilkowe, ale grunta owsia ne i nieurodzajne. Cerkiew parafialna drewnia na dyec. przemyskiej, dek. jaśliskiego ma dołączoną wś Żabienko z drewnianą cerkwią i liczy w ogóle 901 gr. kat. parafian. Ta górska osada graniczy na zach. z Węgrami, na płn. z Osławicą, na wsch. z Wolą Michową a na płd. z Zubeńskiem. Mac. Łuplanka, wieś, pow. wołkowyski, okr. polic. świsłocki, o 18 w. od Świsłoczy, o 46 od Wołkowyska, o 82 od Grodna. Jest tu zarząd gminy juszkowskiej. Łuplenki, karczma pryw. nad rz. Serwecz, pow. wilejski, o 71 w. od Wilejki, 3 okr. adm. , gm. Sitce, 1 dm. , 5 mk. żyd. 1866. Łupnia, ob. Łupa i Łupia. Łupoj, po niem, Luppe al. Luppa, wś serbska na saskich Łużycach, w pow. budyszyńskim. W r. 1879 erygowany nowy kościół ewang. z nabożeństwem serbskiem, filialny do Minakała, szkoła elementarna. W r. 1875 dm. 25, mk. 138, w tem serbów 111. A. J. P. Łupowo, dok. Wapendorf, wś, pow. szczycieński, na pruskoluterskich Mazurach, przez osadników polskich założona i trzymana. Ist niała już około r. 1411. R. 1428 Mikołaj Białagłowa Witkop Targowski, rycerz, nadaje wiernemu Mierzejowi Mirsej prawo zakłada nia barci w puszczy łupowskiej i sąpłackiej na prawie chełmińskiem, a z osobliwszej łaski pozwala mu warzyć wiertel miodu na własny użytek i polować na wiewiórki i konie dzikie, R. 1481 Marcin Truchses, mistrz w. krzyżacki, odnawia Piotrowi Kusz Kusche przywilej na 6 wł. sołeckich w Ł. Tenże odnawia Bernarciowi Bernhaczsche przywilej na 6 wł sołec kich, nadanych prawem chełmińskiem nie wia domo którego roku, gdyż data nie podana. R. 1481 Konrad Stauchwitz, wójt szczycieński, nadaje Felckiemu Velczke 4 wł. w Ł. na prawie magdeb. R. 1483 list nadawczy został ziemianom łupowskim odnowiony. R. 1610 był Marcin Dymerski karczmarzem w Ł. R. 1602 mieszkają w Ł. prawie sami Polacy, r. 1677 sami tylko Polacy. Ob. Kętrz. , Ludność pol ska w Prusiech, str. 393, 394. Kś. F. Łopowszczyzna, pow. dzisieński, gm. drujska, dusz 7. Łupski, folw, pryw. nad rz. Migotycą, pow. dziśnieński, o 35 w. od Dzisny, 1 okr. adm. , przy, byłej drodze pocztowej z Wilejki do Dzisny, 1 dm. , 51 mk. ; młyn wodny i fabryka sukna 1866. Łupski futor, pow. zasławski. Młyn parowy M. Kostelmanna wyrabia rocznie 4000 pudów mąki na 5400 rs. Łupstych, niem. Abstich, wś w pow. olsztyńskim.

Łupjanska Dubrawka

Łupjanska Dubrawka

Łupiany

Łupice

Łupicha

Łupierz

Łupije

Łupiniska

Łupinka

Łupiny

Łupka

Łupki

Łuplanka

Łuplenki

Łupnia

Łupoj

Łupowo

Łupski

Łupski futor

Łupstych