muje liczne pomniejsze wody. Wody tej rze ki od źródeł aż po ujście Kornego pot. przed stawiają krainę pstrąga, a od tego stanowiska po swe Ujście krainę brzany. Br. G. Łukwany. O wiosce tej nazwy czytamy w lustracyi sstwa halickiego z lat 1556 do 1661 Rkp. Ossol. 2127, str. 81 Wioska, w sstwie halickiem ad Kałusz nad Łukwią, w niej siedli od 4 lat 2 kmiecie na polanie między lasy nad Łukwią, którzy po wyjściu swobody, którą mają do lat 10, mieliby dawać takie pożytki, jakie we wsi Wiestowej. Lasów tam jest dosyć około nich bukowych i jodło wych przez mil kilkanaście. Dziś nie ma w Galicyi miejscowości tej nazwy. Nad Łukwią w ogóle znajdujemy tylko nazwę lasu Łukwa ob. , oddalonego o 22 kil. na płd. od Kałusza. Domyślaćby się zatem można, że w w. XVI i XVII istniała tu śród lasów jakaś mała osada, która później upadła. Lu. Dz. Łukwica. Nazwę tę podaje szematyzm ba zylianów Lwów, 1867, str. 148 i 149, wspo minając, że istniał tu niegdyś klasztor bazy lianów i dodając ogólnikowo, że było to gdzieś w Stanisławowskiem. Monaster ten, zwany w rewizyi igumenów z r. 1724 Monasterem łukwiańskim, przyłączono w r. 1744 do mo nasteru kryłoskiego. Później widzimy go zno wu samodzielnym, a w r. 1762 jeszcze płaci on protoigumenowi t. zw. viales. W roku 1764 przyłączono go do monastyru pohońskiego, lecz już w r. 1769, , Ill. D. J. Słonecki, qua fundator Łukwicensis instat pro retinendo P. Jaworski in eodemŁukwicensi, ac eidem monasterio Łukwicensi restituendis a Pohonensi tam immobilibus quam mobilibus. Monastyrek łukwicki istniał jeszcze odtąd aż do r. 1774, w którym to roku zniesiono go dla te go, że nie miał żadnego funduszu i mnichów wyżywić nie mógł. Ale i teraz gdy klasz tor zniesiono i ostatni superior O. Job. Jawor ski rzeczy do monastyru czortkowskiego przewiózł, zaskarżyli bracia Słoneccy, właściciele Ł. prowincyą do gubernium i gubernium na kazało, aby pierwej o zjednoczenie prosić Regestr kasy prowincyalskiej 1759 do 1776. Położenia tej Ł. nie umiemy oznaczyć. Obe cnie nie ma w Galicyi żadnej miejscowości tej nazwy. Lu. Dz. Łumbie, wś i folw. , pow. sejneński, gm. Krasnowo, par. Sejny; odl. 5 w. od Sejn, ma 25 dm. , 194 mk. ; w 1827 r. wś rząd. , 16 dm. , 121 mk. Według Tow. Kred. Ziems. folwark Ł. z wsią Ł. , Gryszkańce, Bierzyńce i Żagowice, od Sejn w. 5. , rozległy mr. 313 grunta orne i ogr. mr. 184, łąk mr. 96, lasu mr. 19, nieuż. i place mr. 9, w osadach 5, bud. z drzewa 9; płodozmian 4polowy. Wś Ł. os. 25, z grun. mr. 735; wś Gryszkańce os. 5, z grun. mr. 225; wś Bierzyńce os. 7, z grun. mr. 329; wś Żagowiec os. 7, z grun. mr. 51. Łumla, wś, pow. owrucki, na granicy z radomyskim. Łumla, ob. Irsza. Łumna, ob. Łomna. Łumszyno, Łomszyno albo Łomszyn, wieś w północnozachodniej stronie pow. mińskiego, ku granicy pow. wilejskiego, nad rzeką Moczyną, ma osad 16, miejscowość wzgórkowata. Al. Jelski. Łunajtys, ob. Ołksna. Łunawki al. Lunawki, Łunawy Małe, niem. Kl. Lunau, włośc. wś, pow. chełmiński, śród nizin praw. brz. Wisły. Obszaru liczy mr. 1303, bud. 78, dm. 50, katol. 44, ew. 326. Par. Chełmno, szkoła w miejscu, poczta Trzebieluch. Łunawy al. Lunawy, niem, Lunau, dok. Lunawe, Lunow, Leynaw Ossowski, Mapa archeol. fałszywie Linowo, dwie miejscowości obok siebie leżące, pow. chełmiński, śród nizin prawego brzegu Wisły. 1. Ł. Polskie al. Szlach. , niem. Adl, Lunau, rycer. dobra, obszaru liczą mr. 3277, bud. 15, dm. 7, katol. 21, ew. 63. Parafia Wabcz, szkoła Paparzyn, poczta Trzebieluch. 2. Ł. Wielkie, niem. Gr. Lunau, włośc. wś kościelna luter. , obszaru liczy mr. 1205, bud. 32, dm. 15, katol. 8, ew. 85. Parafia Chełmno, szkoła w miejscu, poczta Trzebieluch. Wieś Ł. należy do najstarszych osad chełmińskiej ziemi, pierwszy raz r. 1222 wspominana. W dawnych czasach posiadala zapewne zamek warowny, ponieważ dotąd góra przy tej wsi leżąca zowie się zamkową; inną górę zowią Białowzgórzem. Także pogańskie cmentarzyska tu natrafiane świadczą o nader odległym wieku tej osady. Najprzód odkryto wielkie cmentarzysko na wschód Ł. leżące na Białogórzu, między Ł. a Paparzynem. Groby tu nader liczne znajdowały się, t. z. skrzynkowe, przez wieśniaków długi czas bez wszelkiej korzyści niszczone. Dopiero od r. 1872 1876 pan Florkowskiz Grudziądza pokilkakroć je badał i rozkopał niemniej Jak 20 grobów. Urny wydobyte, pokrywy i t. d. u siebie przechowuje w Grudziądzu. W temże mieście w szkole dziewcząt znajduje się jedna urna czarna z pokrywą i ze znalezionemi w niej zausznicami z bronzowego drutu, oraz ze szczątkami jakiegoś przedmiotu żelaznego i wielu innych wyrobów bronzowych, pochodzących z tego tu miejsca. Inne podobne wykopaliska pochodzące stąd, są poumieszmane po różnych zbiorach prowincyi. W stronie północnej od cmentarzyska poprzedniego, na górze zwanej zamkową, także natrafiono ostatniemi czasy na groby skrzynkowe. Na powierzchni znacznego obszaru tej miejscowości widać mnóstwo skorup od urn potłuczonych.

Łukwany

Łukwany

Łukwica

Łumbie

Łumla

Łumna

Łumszyno

Łunajtys

Łunawki

Łunawy