stryjskiej; następnie zrasza obszar gm, Wysoczanki, Wiktorowa i na obszarze Kryłosa uchodzi do Łukwi z praw. brz. Największy dopływ Ł. e praw. brz. tworzy Czarny potok ob. t. I, 764, nr. 12. Długość biegu 35 kil. Wody Ł. przedstawiają krainę brzany. Źródła leżą 452 m. , ujście 241 m. npm. 3. Ł. , pot. , ob. LubyczaKniazie, t. V. str. 457. Br. G. Łukawiec 1. wś nad Wisłą, pow. sandomierski, gm. i par. Koprzywnica, odl. 16 w. od Sandomierza. Ma 16 dm. , 138 mk. , 272 mr. ziemi dwor. i 82 włośc. W 1827 r. 13 dm. , 142 mk. 2. Ł. , wś, pow. lubartowski, gm. Firlej, par. Kock. W 1827 r. było tu 54 dm. , 435 mk. Łukawiec, folw. pryw. nad rz. Bachuryną, pow. wilejski, o 44 w. od m. Wilejki, 1 okr. adm. , przy byłej drodze pocztowej z m. Ilii do m. Radoszkowicz, 1 dm. , 20 mk. Własność Bogdanowicza 1866. Była tu kaplica katol. par. Radoszkowicze. Łukawiec, wś w pow. rzeszowskim, leży na praw. brz. Wisłoka, między nowem i starem łożyskiem tej rzeki, w urodzajnej równinie, 200 m. npm. Dobrze osiadła wś liczy 1867 mk. , z tych 1821 rzym. kat. a 46 izrael. Pos. więk. należy do ordynacyi łańcuckiej Alf. hr. Potockiego i wynosi obszaru 242 roli, 43 łąk i ogr. , 10 past. i 24 mr. lasu; pos. mniej. 1316 roli, 143 łąk i ogr. i 297 mr. past. Ł. należy do par. rzym. kat. w Łące a do urzędu poczt. w odległym o 14 kil. Rzeszowie i graniczy na zach. z Terliczką, na wsch. z Wolą bliższą albo małą a na płd. z Łąką i Palikówką. Mac. Łukawiec po rus. Łukaweć 1. wś w pow. brodzkim, 28 kil. na płd. od Brodów, 18 na płn. zach. od sądu powiat. w Załoźcach, 7 na płd. od urzędu poczt. w Pieniakach. Na płn. leży Hucisko Pieniackie część Pieniak, na płn. wsch. Czepicie, na wsch. Zwyżyn i Batków, na płd. Manajów i Harbuzów, na zach. Kruhów, Werchobuż i Huta Werchobuska 5 ostat. miejscow. w pow. złoczowskim. Płd. wsch. część wsi przepływa pot. Wiatyna, płynący z Huty Werchobuskiej od płn. zach. pod nazwą Kierniczyny, na płd. wsch. do Batkowa, zwany odtąd Seretem. Na lew. brz. potoku leżą zabudowania wiejskie i część wsi Niemirówka, na praw. brz. folw. Łukawski. Płn. część obszaru lesista. Na płd. granicy czyni najwyższe wzniesienie 369 m. Własn. więk. ma roli or. 704, łąk i ogr. 157, pastw, 64, lasu 1059 mr. ; własn. mniej. roli or. 477, łąk i ogr. 245, pastw. 56 mr. W r. 1880 było 393 mk. w gm. , 87 na obszarze dwor. obrz. gr. kat. z wyjątkiem kilku rzym. kat. . Par. rzym. kat. w Pieniakach, gr. kat. w Batkowie. We wsi jest cerkiew i szkoła filialna. 2. Ł. , wś w pow. cieszanowskim, 22 kil. na płd. od Cieszanowa, 12 na płd. od sądu powiat. i urzędu poczt. w Lubaczowie, 8 na wsch. od najbliższej stacyi kolei jarosławskosokalskiej w Nowej Grobli. Na wsch. leżą Majdan, Lipina część Lipowca i Krowica Lasowa, na płn. Szczutków i Opaka, na zach. Nowa Grobla i Bihale, na płd. Kobyl nica Ruska i Kobylnica Wołoska, na płd. wsch. Wielkie Oczy w pow. jaworowskim. Wzdłuż granicy płn. zach. płynie na małej przestrzeni Lubaczówka. Do niej płyną wody z całego ob szaru od płd. wsch. na płn. zach. za pośrednic twem kilku strug małych. Najznaczniejsza z nich pot. Łukawiec Łukawica płynie środ kiem obszaru i tworzy staw; pot. Młaha prze pływa płn. wsch. narożnik wsi, poczem płynie wzdłuż granicy płn. wsch. Najwyżej wznosi się płd. przeważnie lesista część obszaru La dowa Niwa 264 m. . W stronie płn. wznosi się Uszana do 246 m. Wieś składa się z nastę pujących części Bobczowa z folw. , Bukiły, Maziarnia, Sydore, Tarnawskie, Za buczyną i Za groblą. Własn. więk. biskupstwa przemy skiego łacińskiego ma roli or. 445, łąk i ogr. 129, past. 101, lasu 1761 mr. ; własn. mniej. roli or. 1876, łąk i ogr. 594, past. 547, lasu 683 mr. W r. 1880 było 1259 mk. w gm. , 20 na obsz. dwor. obrz. rzym. kat. 489, gr. kat. 733. Par. gr. kat. w Bihalach; rzym. kat. w miejscu dek. lubaczowski, archidyec. lwow ska. Par. fundował Wacław Sierakowski w r. 1756, bisk. naówczas przemyski. Należą do niej Bihale, Nowa Grobla, Ruda Szczutkowska i Szczutków. We wsi jest kościół drewniany, konsekrowany r. 1785 pod wez. Trzech Króli i cerkiew pod wez. ś. Dymitra. Jest tu także szkoła etat. lklasowa. Lu. Dz. Łukawiec nad Seretem, niem. Luhawetz am Sereth, wś w pow. wyżnickim, legła w dolinie rz. Seretu, po obu jego brzegach. Od płn. graniczy z Stanestie Górnem, Karapczowem Czeremoskim Karapcziu i Wilawczami, od zach. z Mihową, od płd. z Megą a od wsch. ze Sadową. Obszar tej wsi przepływa rz. Seret od płd. zachodu na płn. wschód na przestrzeni 8 kil. Od płd. t. j. praw. jego brzegu wpada doń Mihowa i Wowczeniec; płn. obszar zrasza Berhomecki pot. , uchodzący tutaj do Seretu, jako też Mihodra pot. z Mihoderką i Wachniewą. Między potokami Mihoderką i Mihodrą a płn. granicą Ł. , legły obszerne lasy, Górnym Lasem zwane. Na granicy płn. wznosi się góra Majdan 488 m. i Wachniewą 484 m. . Na płd. od Mihodry, między nią a Seretem, rozpościerają się obszerne pastwiska i łąki Mokrec, śród których, tuż nad Mihodrą, leży kolonia Lipowany al. Mihodra 404 m. npm. . Wschodni koniec wsi na granicy leży 395 m. npm. Na płd. obszarze wznoszą się wzgórza Seredny 507 m. i Wowczeniec 501 m. . Należy do sądu powiat. w Wyżnicy, do urzędu poczt. w Berhomecie nad Seretem. Dzieli się na Łu

Łukawiec

Łukawiec