mk, , 393 mr. , szkołę. Folw. 6 dm. , 21 mk. , 784 mr. Była tu papiernia. W 1827 r. 38 dm. , 209 mk. Wchodziła w skład ststwa kło buckiego. Według Tow. Kred. Ziems. rozległ. folw. wynosi mr. 504 grunta orne i ogr. mr. 226, łąk mr. 46, past. mr. 44, lasu mr. 155, nieuż. i place mr. 83, bud. z drzewa 12, młyn wodny. Wś Ł. os. 25, z grun. mr. 247. 2. Ł. , wś, pow. węgrowski, gm. Kamieńczyk, par. Kamionna, 280 mr. rozl, 187 mk. 1877, 21 dm. W 1827 r. 16 dm. , 101 mk. Por. Kołodziąź. 3. Ł. , wś szlach. i włośc, pow. szczuczyński, gm. i par. Białaszewo. W 1827 r. wś rząd. 14 dm. , 83 mk. ; obecnie ma 531 mr. ob szaru. 4. Ł. , wś rząd. , pow. augustowski, gm. Balia Wielka, par. Teolin obrz. grec. Bal ia, odl. 57 w. od Augustowa, 83 dm. , 554 mk. W 1827 r. 14 dm. , 83 mk. , wś rządowa. Lud zamożny, ma piękne sady owocowe, głó wnie czereśniowe, z których owoc w Grodnie sprzedaje. Br. Ch. Łojki, wś rząd. , pow. oszmiański, 3 okr. adm. , od Oszmiany o w. 44, od Dziewieniszek w. 20, mk. katol. 27 1866. Łojki, niem. Loyken, wś, pow. gołdapski. Łojko, wś w pow. bobruj skim, niedaleko Jasieni, w okolicy lesistej i błotnej a bezwodnej. Łojków, kol. , pow. radomski, gm. i par. Potworów, rozl. mr. 234, dym. 9, powstała z rozprzedania Polesia należącego do Potworowa. Łojkowo, folw. pryw. , pow. wilejski, o 70 w. od Wilejki, 3 okr. adm. , gm. Parafianowo, 4 dm. , 26 mk. 1866. Łojkowszczyzna, folw. szlach. , pow. oszmiański, 4 okr. adm. , 70 w. od Oszmiany, 1 dm. , 37 mk. , z tego 20 prawosł. , 17 katol. 1866. Łojno, Łoin, ob. Mohilno, pow. siebieski. Łojojc al. Łojejc, niem. KleinLoitz, al. Kl. Loje, wś serbska na dolnych Łużycach, w pow. grodkowskim, w par. łojowskiej. Szkoła ele mentarna. Ludności około 300 czysto serb skiej, z wyjątkiem mieszkańców dworu domi nialnego i szkoły. A. J. P. Łojów al. Łojgród, Łojówgród, dawne starościńskie warowne i portowe, teraz prywatne miasteczko i dobra wielkie w pow. rzeczyckim, nad Dnieprem, naprzeciwko ujścia do onego rz. Soży, oddzielającej mohilewską od czernihowskiej gubernii; o 55 w. od Rzeczycy, przy pocztowym gościńcu wiodącym z Rzeczycy do Czernihowa; ma około 491 dm. , 3123 mk. 1575 włośc, 1548 izr. , 2 cerkwie, kościoł katol. filia Rzeczycka, synagogę, st poczt. , szkołę gminną, zarząd gm. łojowskiej, składającej się z 7 wiejskich starostw, 11 wsi i do 1800 włościan płci męs. O początkach Łojowa milczą dzieje, lecz musiał to być gród prastary, bo samo jego znakomite położenie nadawało się do kolonizacyi, a za czasów litewskich już widzimy Ł. w bezwzględnem władaniu korony. W r. 1505 zburzony przez hordę perekopską MachmedGireja wojującą wtedy Mińsk i Słuczyznę. Na sejmie walnym w r. 1646 za Władysława IV, gdy się wytoczyła sławna sprawa trubecka ob. u Bartoszewicza, wiel. Enc Orgelbr. t. XXV, str. 593 600 Ł. został inkorporowany do pow. starodubowskiego, województwa smoleńskiego, jako indemnizacya Litwie za wrócony Trubeck ob. Vol. Leg. IV, str. 44 i Statut Litew. roz. III, art. IV w przypisie. W czasie wojny kozackiej Chmielnickiego Ł. był świadkiem krwawych rzezi i chwały oręża polskiego. W końcu r. 1648 zajął go z pomocą zbuntowanego chłopstwa i zniszczył całkiem watażka kozacki Sciepan Podobajło, czemu nie mógł przeszkodzić obecny tam natenczas chorąży litew. , dzielny Wincenty Gosiewski, zwłaszcza iż oddział 30, 000 kozaków pod dowództwem Krzyczowskiego zagroził mu z boku. W tym czasie stary hetman litew. Stanisław Kiszka z powodu słabości nie mogąc iść do boju, polecił dowództwo hetmanowi polnemu Januszowi Radziwiłłowi, zostającemu z wojskiem pod Rzeczycą. Dnia 18 lipca 1649 r. rozpoczęto działania wojenne, piechota z pod Rzeczycy płynęła bajdakami, jazda i działa szły lądem. We dwa dni dotarto pod Ł. Gosiewski z piechotą wylądował na przeciwnym brzegu Dniepru, przy samem ujściu Soży i usypał szańce, aby wojsku ułatwić przeprawę. Trwały utarczki do 31 lipca, aż dnia tego Krzyczowski idąc od Chełmcza spotkał się z całą siłą hetmana. Zawrzała straszna walka, rycerstwo nasze i kozactwo ścierali się długo i mężnie, groziło nawet niebezpieczeństwo wojskom litewskim, lecz dzielne natarcie z dwóch boków Komorowskiego i Gosiewskiego, złamało szeregi kozaków, poszli w rozsypkę, straciwszy najdzielniejszych dowódców, jak Nababa, Krewczenka, Kapusta i innych, tudzież 3000 ludzi, 17 dział, 12 chorągwi. Mężny jednak ataman Krzyczowski bronił się jeszcze przez całą dobę w barykadach leśnych, i raniony śmiertelnie, wzięty do niewoli z całym obozem, umarł wkrótce, a kraj rzeczycki po tej krwawej rozprawie, wolnym już był od nieprzyjaciela. Bitwa łojowska wsławiła imię hetmana Radziwiłła i wojowników naszych, i otworzyła drogę zwycięzcom, aż do zajętego przez kozactwo Kijowa; po skończonej akcyi został wybity medal na jej pamiątkę w r. 1651 ob. u Raczyńskiego, Gabinet Med. pols. t. II, str. 114, 134. W r. 1670 stanęła konstytucya w rzeczy podzielenia ststwa łojowskiego pomiędzy zasłużone stare rycerstwo ob. Vol. Leg. t. V, str. 53, lecz gdy z powodu śmierci niektórych wyznaczonych do podziału komisarzów takowy nie doszedł do skutku, w r. 1676 sejm powtórnie ów podział postanowił ob. Vol. Leg. t. V, str. 216. Do tej komisyi na

Łojki

Łojki

Łojkowo

Łojno

Łojojc

Łojów