Jakób założył wieś po drugiej stronie jeziora, Jakóbkowem od niego zwaną. Oczywiście, że skutkiem zakładania coraz nowych osad las ten coraz też bardziej przetrzebiano. R. 1314 Karol z Trewiru, mistrz w. krzyżacki, zapisał miastu Łasin na własność 26 wł. w lesie za konnym zw. Lansin, i to na użytek jedynie, nie zaś aby go karczować i trzebić mieli. Od włóki dawali czynszu po 15 skot. Obszar ten lasu ciągnął się przy wsi Święte, jeziorze wałdowskiem, przy trakcie radzyńskodzierzgoń skim i drodze do Gorynia wiodącej i sięgał aż do posiadłości biskupa pomezańskiego gdzie teraz granica pow. grudziąskiego i do 3 włók szynwałdzkich. Później, nie wiadomo z jakiej przyczyny, przypłaszczali sobie las ten miej ski starotowie rogozińscy. R, 1772 w czasie pruskiej okupacyi posiadało go znowu miasto. R. 1823 z owych pierwotnie zapisanych 26 wł. lasu było wykarczowanych 7 wŁ, które osadnikom wydane były i tworzyły osobną wieś miejską, zw. po niem. Stadtwald Lessen albo Lessenwalde ob. . Resztę pozostałego boru odprzedało miasto r. 1861 dziedzicowi Körber z Körberode za 37000 tal. Ob. Frölich, Gesch, des Kreises Graudenz, str. 185, 188, 196. Kś. F. Łążynek 1. wś, pow. lipnowski, gm. Dobrzejewice, par. Ciechocin, Gruntów włośc. 850 mr. , w tej liczbie 842 mr. orn. ; 28 dm. , 269 mk. włościan. We wsi szkółka. 2. Ł. , folw. będący własnością skarbu, ma 228 mr. , w tej liczbie 175 mr. ornych, 8 mk. R. 1882 oddzielony od dóbr Ciechocin. R. 1789 czynsz od włościan z arend wynosił 1165 zł. dla biskupów kujawskich. Łążynek, niem. Lonszinek al. Lonzynek od r. 1874 Kl. . Lansen dobra, pow. toruński, śród wyżyn prawego brzegu Wisły. Obszaru or nej roli hekt. 248, nieuż, 7, ogółem hekt. 256, bud. 17, dm. 7, katol. 36, ew. 21. Parafia i szkoła Łążyn, poczta Unisław; dziedzic Woj ciech Poll; wyprzedaż tuczonego bydła. Ł. za łożony na obszarze pierwotnym wsi Łążyn, od dawna istniał. Początkowo mieli tu krzyża cy pewne prawa i czynsze, które do dworu ich w Lipnicy przyłączone były, R. 1426 Paweł von Bussdorf, mistrz w. krzyżacki, nadaje Ja nuszowi Szosowi wszelkie czynsze i inne pra wa, które do dworu lipnickiego z dawna nale żały, prawem chełmińskiem. Za to zobowią zany był czynić im służbę wojenną w zbroi na koniu i dawać na zamek rocznie 1 funt wosku i 4 kury. B. 1744 nabyło tę wieś miasto To ruń od Wojciecha Dorpowskiego za 12000 zł. Po okupacyi pruskiej wydało ją we wieczystą dzierżawę, a następnie całkiem na prywatną własność odprzedało. Ob. Wemicke, Gesch, der Stadt Thom, str. 274. Kś. F. Łążyska, ob. Łączysko. Słownik geograficzny. Tom V. Zeszyt 57. Łba, ob. Meża i Lba, Łbiska 1. wś, pow. grójecki, gm. i par. Jazgarzew. Wieś ta właściwie zwie się Łbiska Wola i założoną została w 1484 r. ob. księgi sądowe ziemi Czerskiej, wydane w Warszawie 1879 r. . W 1827 r. było tu 11 dm. , 86 mk, 2. Ł, attyn. w pow. koneckim, ob. Jokimowice. Łbowo, wś i folw. , pow. płoński, gm. Wychodź, par. Kamienica, odl. o 21 wod Płońska, ma 7 dm. , 116 mk, , 501 mr. gruntu, 19 nieuż. W 1827 r. 9 dm. , 74 mk. Por. Karkowe. Łdziany al. Łdziane, po rusku Łdzine, wś, pow. kałuski, 18 kil, na płd. zach. od sądu powiat, w Kałuszu, 8 kil. na płd. wsch. od urzędu poczt, w Bożniatowie. Na płn. leżą Topólsko i Kamień, na wsch. Petranka, na płd. Krasna, na zach. Słobodą Równieniska. Wzdłuż granicy zach. płynie od płd. na płn. Łomnica, na kilka ramion podzielona. W obrębie wsi wpada do niej pot. Czerlany, płynący od płd. z Krasnej na płn. a potem na płn. zach. , prawie środkiem obszaru. Między temi dwoma rzekami leży las Turowa szczyt 407 m. . We wsch. stronie obszaru wzniesionej najwyższym szczytem do 481 m. leżą zabudowania wiejskie i tę część przerzyna droga, wiodąca z Boho rodczan do Bożniatowa. Własn. więk. rzą dowa ma łąk i ogr. 1, pastw. 7, lasu 890; własn, mniej, roli ornej 766, łąk i ogr. 525, pastw. 205, lasu 81 mr. W r. 1880 było 738 mk. w gminie obrz. gr. katol. . Par. gr. ka tol. w miejscu, dek. kałuski, archidyec, lwow ska. Do parafii należy Topólsko. We wsi jest cerkiew i szkoła filialna. Za czasów polskich należała wieś do dóbr koronnych, do sstwa kałuskiego w ziemi halickiej. Według lustracyi z r. 1765 przynosiła intraty na rok dp. 1327 gr. 27 den. 12. Arendy karczemnej na rok 682 złp. 15 gr. ; która do powyższej sumy wchodzł. W tej wsi byli kniaziowie za prawem JW. Stanisława Żółkiewskiego, ss kałuskiego obacz Bękopis Ossol. No. 892, str. 18. Lu. Dz Łeba, Leba, miasto nad Bałtykiem, w pow. lęborskim ziemi pomorskiej. Por. Gniewinko. Łeba, Leba, rz. , wpada do Bałtyku między Lupowem a Piaśnicą, płynie równolegle do rz. Lupow, wierzchowiną swoją styka się z wierasohowiną rz. Bukowiny. Łeba powstaje z jeziór Czepońskie pow. kartuskiego, pomija Lębork i przy ujściu rozlewa się w wielkie jezioro Ł. zwane. Przy Lęborku uchodzi do Ł. rz. Ocolica, następnie zaś także od lew. brz. dwie strugi bezimienne. Tam, gdzie jezioro Ł. odlewa swe wody do morza, styka się z nim przy mieście Ł. struga płynąca z dwóch jeziór i odlewająca przy ujściu pod wsią Gielnow, 41 Łążynek Łążynek Łążyska Łba Łbiska Łbowo Łdziany Łeba