łożony, był w XVI wieku własnością linii Iwoweckiej familii Ostrorogów; później należał do Grudzińskich, Pawłowskich, Bnińskich, a obecnie do Łąckich. Kościół par. katol, już istniał w XV wieku. Pierwotna jego erekcya, jak wspomina Łukaszewicz, zaginełA. Jerzy Ostroróg przeto, dziedzic L. , nadał mu nową około r. 1600. Ten sam Ostroróg, kasztelan międzyrzecki, ustanowił przy nim kolegium mansyonarzy. Pierwiastkowy kościół był drewniany; ale już w pierwszej połowie XVI wieku Stanął gmach murowany, nakładem Ostrorogów, który w głównej części dotąd się utrzymuje; kilkakrotnie pożarem zniszczony, uległ rozmaitym wewnętrznym i zewnętrznym zmianom. Na kościele dwie są wieże, pierwsza mniejsza nad wielkim ołtarzem, w r. 1776 restaurowana i pokryta gontami na czerwono malowanemi; druga przy wnijściu do kościoła, o wiele okazalsza; wieża ta jednakże od pożarów w latach 1636, 1696 i 1783 bardzo ucierpiała, a nadto starością zniszczona wymagała w ostatnich czasach gruntownej naprawy. Kościół nosił tytuł Wniebowzięcia N. Matyi Panny i św. Jana Chrzciciela i Ewangelisty. Z dawniejszych pamiątek znajduje się tylko we framudze nad zakrystyą naczynie blaszane pozłacane w kształcie Serca za szkłem w ramy oprawne, nad którem na marmurze umieszczony jest napis, , J. W. hrabi z Werbna Pawłowskiego, biskupa niocheńskiego, oficyała general. archidyakon a poznańskiego pasterza kościoła tego. Pawłowski ten, archidyakon pszczewski i proboszcz w Lwówku, Stężycy i Błotnicy, posiadał Lwówek wspólnie z ojcem Adamem Pawłowskim, kasztelanem biechowskim, około r. 1740. Poczem następuje siedm wierszy polskich na jego cześć i wzmianka, że tu jego serce leży. Oprócz kościoła parafialnego, w Lwówku były jeszcze cztery kościoły 1 Św. Katarzyny, wystawiony przez obywatela bukowskiego, Mikołaja Morek, w XV wieku; erekcyą potwierdził roku 1458 Andrzej z Bnina, biskup poznański; w r. 1787 k. ten już nie istniał; wznosił się na przedmieściu. 2 św. Barbary, stał także na przedniieściu, wystawiony, przez mieszczan lwoweckich w r. 1531 3 Św. Krzyża, zapewne wystawiony około połowy XVII w. , był murowany; z dwóch poprzednich kościołów przeniesiono r. 1779, gdy upadkiem groziły, obrazy do k. Św. Krzyża i z niemi obligacye duchowne. 4 św. Ducha, stanął r. 1430 staraniem Sędziwoja Ostroroga, wojewody poznańskiego, ówczesnego dziedzica Lwówka. Jan Latalski, biskup poznański, ustanowił r. 1529 przy kościołku probostwo, a Wojciech Polaczek, ówczesny burmistrz, uposażył je podług dawnej erekcyi. Kościół był murowany, kaplica tylko przy nim drewniana. W parafii lwoweckiej znajduje się nareszcie kaplica w Posadowie, wspominana w wizycie Gliszczyńskiego z r. 1785. L. jest miejscem urodzenia Andrzeja Wolana, autora dzieł polemicznych protestaackich, gor liwego obrońcy kalwinizmu na Litwie. W da wniejszych czasach miasteczko słynęło z dobrego piwa. W XVIII wieku mieszkańcy odzna czali się talentem w muzyce; muzykanci lwo weccy objeżdżali cały kraj, wszędzie gościn nie podejmowani. Por. Józefowo. M, St. Lwowszczyzna, dwór nad rz, Sosą, pow. wiłkomierski, okr. polic rogowski, o 63 w od Wiłkomierza; młyn wodny 1859. Majętność dziedziczna Siliniczowej. Lwthen dok. , ob. Lauthen. Ly. .. , por. Li. .. i Lie. .. Lyanth, w dokum, nazwa wsi Lądek, pow. słupecki Łaski, Lib. ben. I, 293. Łyben. .. dok. , ob. Lieben. .. Lybenwalt, Lybewalde dok. , ob. Rywałd, Lybnow dok. , ob. Lubnow. Lycbie niem. , ob. Łyibice. Lyck niem. , Lfckfort, Lyckfluss, ob. Ełk. Lydiehof niem. , folw. dóbr Hoszyce W. , pow. raciborski. Lydogniahutte niem. , ob. Łodogna. Lyecaschino dok. , nazwa Lekaszyna w par. Wlamów. Łyeczynoga. Lib. ben. Łaskiego, II 35, zowie tak pole we wsi Brzezie, pow. pleszewski. Łyemyelnyk dok. , właśc. Imielnik w par. Dobra Lib. ben. Łaskiego II, 380. Łyen dok. , ob. Górak, Lyestnica dok. , Leśnica, nazywało śię kiedyś jezioro nad Wisłą, opodal miasta Fordonu przedtem Wyszogrodu, pow. bydgoski. Od dawna było włagnością prob. wyszogrodzkiego. Aż do jeziora L. ciągneła się podówczas łacha od Wisły, zw. Stara Dobrzyca, również własność proboszcza. L. zachodzi w dokumen. XIII w. Ob. Varia acta, ręk. w arch w Peplinie, str. 4 Lygijowie, Ligiowie, Ługani, to samo co Łużycanie, lud który niegdyś zamieszkiwał ługi łąki t. j. łęgowate pola między Odrą a Wisłą W. A. Maciejowski. Pisali też o nich Wojciech Kętrzyński i Wojciechowski, , Chrobacya. Lygischau dok. , oznacza Elgszewo, wś położoną nad Drwęcą, w pow. toruńskim, R. 1293 biskup kujawski Wisław otrzymał tę wieś na własność w zamian za inne dobra krzyżakom ustąpione. Jezioro opodal położone, zwane Okoniu, także do tej wsi należało. Nieznany autoir dzieła Gesch. des Culmerlandes, str. 28, fałszywie nazwę Lygischau odniósł do wsi Lisewa, w pow. brodnickim. Łykawa, ob. Likawka. . Lykkosen dok. , ob. Likusy, Lykusen niem. , ob. Likusy. I Lyna, Leyne, dawna krzyżacka przezwa wsi Lwowszczyzna Lwowszczyzna Lwthen Lyanth Lybenwalt Lybnow Lycbie Lyck Lydiehof Lydogniahutte Lyecaschino Lyestnica Lygijowie Lygischau Lykkosen Lykusen