sis. Po nim zasiadł od 1411 r. ; 16 Jan czyli Iwon z Obychowa h. Wieniawa. Pisał się on to Cap. Lemhurgensis to znów, Ciap, Russiae Generalis Z tymże tytułem występuje w r. 1421 po nim 17 Piotr z Melsztyna h. Leliwa, lecz już w marcu 1422 ma następcę 18 Spytka z Tarnowa h. Leliwa, co dzierży ten urząd tylko do jesieni 1425, kiedy w początkach listop. mamy tam 19 Piotra Włodkowicza z Charbinowic h. Sulima. Takie szybkie zmiany sstów owych cechują wybitnie ich stanowisko namiestnicze, zawisłe od chwilowych wymagań polityki i osobistych królewskich względów, kiedy zwykli grodowi sstowie byli dożywotnikami. Nową epokę w tym względzie stanowi 20 Jan Mężyk z Dąbrowy h. Wadwicz, w sierpniu 1427 ssta ruski. Trzymał on ten urząd do 1433, a w r. 1434, gdy, po koronacyi Wład. Warn. , utworzono z Rusi osobne województwo, zasiadł pierwszy na tem nowem senatorskiem krześle. Mężyk był wojewodą do śmierci 1437; po nim trzyrmał to krzesło Piotr Odrowąż. W czasie tym dzierżyło, jak zaraz zobaczymy, kolejno 3 po sobie kasztelanów jeneralne sstwo ruskie. I później nie zawsze pierwsza dostojność była z drugą w jednem ręku połączoną. Wojewodowie przedstawiali głównie Ruś w polskim senacie, dodawali jej świetności, wiedli do bojów jej zastępy, ale sstowie zmienni sprawowali obowiązki administracyjne i te, które z najwyższem sądownictwem i egzekutywą były połączone, o ile nie należały do kompetencyi sądów ziemskich. Nadmienić jeszcze trzeba, że od końca w. XIV występują różne figury noszące tytuł wojewody lwow. 1394 1399 Marcin z Konina, 1405 Jan Nos, 1409 i 1410 Zawisza z Lipy, 1413 Włodek, 1424 Kunat z Tuligłów, 1433 do 1437 Przecław z Leszec. Nie byli to prawdziwi wojewodowie, bo już wiemy kiedy tacy powstali, lecz podrzędni ziemscy sądowi urzędnicy. To też, kiedy prawdziwi wojewodowie zwą się w dokumentach łacińskich zawsze palatini, ci, z wyjątkiem jednego aktu z r. 1410, zatrzymują polski tytuł wojewoda. Następują oni wszędzie nietylko po sstach, ale nawet po sędziach i innych dostojnikach ziemskich i przetrwali nieco epokę ustanowienia wojew. ruskich, ale z tytułem oznaczającym coraz dokładniej ich stanowisko i powołanie bo oto Przecław z Leszec pisze się w r. 1433 Wojewoda castri Leopoliensis A. V, 72, a w 1437 już wyraźniej Burgrabius castri Leopol. A. V, 87. A więc z owego wojewody wyłonił się burgrabia czyli podstarości grodowy, przewodniczący wszędzie w zastępstwie ssty sądowi grodzkiemu. W początkach maja 1433 widzimy na sstwie 21 Wincentego Szamotulskiego h. Nałęcz; po nim 1440 r. 22 Rafała z Tarnowa h. Leliwa, a zaraz 1441 r. 23 Rafała Odrowąża ze Sprowy h. własnego, i już w czerwcu tego roku 24 Piotra Odrowąża od 1438 wojewodę ruskiego. Ruś i Lwów tak były wtedy zidentyfikowane, że Piotr tytułował się na przemian dowolnie wojewodą ruskim lub lwow. , ssta ruskim lub lwow. Oba te dostojeństwa przeszły po nim na jego brata 25 Andrzeja. Kazim. Jagiellończyk zaczął stopniowo obcinać jego władzę i tworzyć z okolic do sstwa lwow. należących odrębne sstwa. Tak widzimy już 1455 sstę grodeckiego i szczerzeckiego w osobie Jana z Kulikowa. Stanowczo złamała jednakże przemoc Odrowąża dopiero konfederacya całej szlachty ziemi lwow. i pow. żydaczowskiego z miastem L. zawarta 1464 r. ob. wyżej. Po śmierci Andrzeja został w kwietniu lub maju 1465 r. znów sstą 26 Jan Odrowąż, oraz ssta żydaczowski. Gdy jednak szlachta przeciw temu powstała, zjechał król do L. , Gliniańszczyznę wykupiono od Odrowążów i utworzono z niej sstwo gliniańskie, spółcześnie prawie założono sstwo janowskie, a Jana Odrowąża odsunięto, i uszczuplone już znacznie sstwo lwowskie nadano zapewne 1466 r. 27 Rafałowi z Jarosławia h. Leliwa, który tytułował się po prostu sstą lwowskim. Nowa to jest i ostatnia era przeobrażenia tej niegdyś politycznie tak przeważnej posady, a jeżeli nawet jeszcze niektórzy z następnych tutejszych sstów pisali się czasami sstami jeneralnymi ruskimi, był to jedynie ostentacyjny archaizm. W r. 1477 zasiadł po Rafale 28 Spytek z Jarosławia h. Leliwa; w 1500 r. 29 Piotr z Mirowa Myszkowski h. Jastrzębiec; 1501 obejmuje je 30 Stanisław z Chodcza h. Poraj; po jego śmierci 1529 r. 31 Otton, a po nim 1535 r. 32 Stanisław ze Sprowy Odrowąż. Odebrano mu wszakże sstwo na sejmie 1537 i otrzymał je podkomorzy lwowski 33 Mikołaj z Fulsztyna Herburt Odnowski h. Pawęża. Po zgonie jego otrzymał sstwo zaraz w 1555 r. brat jego żony 34 Zygmunt z Bóbrka Ligęza h. Półkozic. Po nim następowali 35 Piotr Barzy z Błożwi h. Korczak 1559 r. ; 36 Andrzej, brat poprzedniego od 1570 r. ; 37 Mikołaj z Fulsztyna na Dobromilu Herburt 1572; 38 Mikołaj z Wielkich Kończyc Mniszech od 1589; 39 Jerzy, syn poprzedniego, od 1596; 40 Stanisław Bonifacy, syn poprzedniego, od 1613, pamiętny z namiętnych wybryków i ustawicznych z miastem zatargów; 41 Andrzej Mniszech, wnuk Mikołaja, od 1645; 42 Hieronim Adam Sieniawski h. Leliwa od 1648; 43 Mikołaj, syn Andrzeja Mniszcha, od 1653; 44 Samuel Leszczyński h. Wieniawa w 1658; 45 Jan Mniszech od marca 1658 do 1675; 46 Jan Cetner h. Przerowa od 1676; 47 Mikołaj Hieronim Sieniawski od 1680; 48 Adam Mikołaj, syn poprzedniego od 1685; 49 Stefan Potocki

Lwów