niektórzy wyrabiają z czarnej koło miasta znajdującej się ziemi gliniastej fajki. Jarmarków jest corok 5 4 na bydło, koanie i towary kramne i jeden na płótno 8 dni trwający. Lec był oddawna umysłowem ogniskiem Mazurów. Wyższa szkoła miejska, która zwłaszcza w XVIII stuleciu w całych słynęła Mazurach, zakres nauk tak dalece rozszerzyła, że abituryenci mogli z niej wstępować wprost do uniwersytetu. Między rektorami odznaczył się mianowicie Wilhelm Horn, który ten urząd piastował od r. 1726 1774. I dziś jeszcze zajmuje L. pod naukowym względem pierwsze miejsce na Mazurach. Stąd rozchodzi się corok Kalendarz M. Gerssa na całe Mazury; tu co tydzień wychodzi jedyne polityczne czasopismo mazurskie w polskim języku p. t. Gazeta Lecka. Redaguje ją wymieniony dopiero M. Gerss. Każdy numer przynosi artykuł wstępny różnej treści, podający po większej części referaty z działalności sejmu albo parlamentu w Berlinie. Dalej idą Nowiny z prowincyi zawierające drobne wiadomości z miasta i okolic wschodniopruskich; przegląd p. t. Zdarzenia w Europie i w krajach zaeuropejskich rozpoczyna się stereotypowo od podawania nowiny, że Najjaśniejszy cesarz zaś rzeźko i zdrowo i t. p. Niekiedy spotykamy się z jaką korespondencyą i to z bardzo różnych miejsc. Ponieważ redaktor teraźniejszy rymuje z wielką łatwością, dla tego też w jego pisemku zastajemy sporo poezyj. Wszystkie większe święta, jak Nowy Rok, Gody, Wielkanoc witają się wierszem. Nawet zaproszenia do przedpłaty kwartalnej bywają wierszowane. Również wierszem podane są Zagadywki, pojawiające się co kilka numerów. Inseratów brak prawie całkowicie. Co się tycze tendencyi Gazety Łęckiej, ta jest antykatolicką i antypolską. Ob. ciekawą monografią ś. p. dr, Ossowskiego p. t. ; Przyczynek do literatury mazurskiej, Poznań 1882 r. , str. 29 47. Publikacye p. Gerssa zawierają bogaty materyał nazw miejscowych, odnoszących się do wszystkich niemal powiatów mazurskich. W L. też urodził się 1838 r. Wojciech Kętrzyński. Na granicy starych terrytoryów pruskich Gołędzi por. Galindya i Sudowii, gdzie już za czasów pogańskich Prusaków stał gród obronny Voigt, Gesch. Preussens, I, str. 497, założył komtur brandenburski Meinhard T. Querfurt r. 1285 zamek lecki, który później był siedzibą wójtów krzyżackich. Według Toppena atoli, najlepszego może znawcy Prus krzyżackich, datuje pierwsza wzmianka o zamku leckim z czasów w. mistrza Dyterycha v. Allenburg 1335 1341. Z wójtów leckich znani są Jan v. Breitenbach 1418, Henryk v. Stegelitz 1437, Kaspar v. Gotze Götz, 1440 1441, Ekhart Vogt 1444, Jakub Reiff, zwany Słownik geograficzny. Tom V. Zeszyt 50. Walter 1489, Dyterych v. Babenhausen 1508 i Jakub Reiff zwany Walter 1511. Ob Voigtz Namencodex str. 92. Obok zamku istniała juw XIV w. osad a Nową Wsią Neuendorf zwa na, którą r. 1361 Kiejstut wraz z zamkiem zburzył i spalił Script. rer. prus. II, 527. W 13letniej wojnie 1454 66 stanął i Lec po strome Polaków, zamek zaś, który się nie chciał poddać, uległ wówczas 1455 ponownie zniszczeniu. Ale jeszcze tego samego roku zostali sprzymierzeni z Polakami Prusacy pobici pod Rynem i wtedy krzyżacy znów zajęli miasto Lec, z którego ich atoli następnego roku 1456 Polacy znów wypędzili Voigt, VIII, 474. Po drugim pokoju toruńskim wzniósł się zamek na nowo z gruzów. R. 1475 odnowił Bernard v. Balzenhofen komtur brandenburski, staroście i mieszkańcom Nowej Wsi i L. pierwotny przywilej na 60 włók nad Lewientynem. Starosta dostaje 6 włók ziemiańskich, pleban 4; ssta ma być w posiadaniu wsi; do niego należy niższe sądownictwo, oraz 3ci fenig z grzywien wyższego sądownictwa. Mieszkańcy płacą, zakonowi od każdej włóki po 1 wiardunku zwykłej monety pruskiej, odprawiają tłokę rocznie przez 14 dni w zamku leckim i obowiązani są postawić most przy Lewientynie i utrzymywać go; plebanowi winni dawać rocznie 4 szelągi, zagrodnicy zaś po 2 kury. Prawo magdeburskie zamienia im komtur na chełmińskie; Dan w Lecu w poniedziałek po niedzieli czarnej r. 1475. Z przywileju wynika, iż okolice L. obfitowały wówczas w rozmaite zwierzęta, cenione już to dla futra, już to dla mięsiwa. Dziś nie ma tam już ani śladu większej części tych zwierząt. Z późniejszych wiadomości o L. zapisujemy porządkiem chronologicznym następujące Giersz 1852 r. zamieścił w N. P. P. Blaetter, kronikę miasta L. . R. 1488 nadaje Jan v. Tieffen, komtur brandenburski, Szymonowi Bredyńskiemu nową karczmę w L. z 2 włókami na prawie chełmińskiem. Gdy r. 1525 po nieszczęsnym traktacie krakowskim Prusy wschodnie zostały zamienione na księstwo świeckie, nastąpiła reorganizacya kraju, i wójtostwo leckie, które w XV w. ciągnęło się aż do granicy litewskiej, zostało zamienione na powiat, na którego czele stali starostowie. Starostami leckimi byli Fryderyk Herr zu Heydeck 1525 1536; wdowa po nim zatrzymała starostwo w zastawie; zawiadowca Dytryk von Bobershausen 1526; Dytryk von Schlieben, radca i marszałek 1531; Jerzy von Lötzen 1540; Jerzy von Krösten 1548 1555; Fabian von uehndorff 1544 1570; Hans von Ostau 1579 1589; Kasper von Lehndortf 1589 1590; Fabian von Lehndorff 1591 1599; Henryk von Königseegg 1613 1642; zawiadowca Kasper von Lehndorff 1615 i Fabian von Lehn

Lec