ckiego. Obejmuje wraz z folw. obszaru włók I 149, gbur. 13, zagr. 15, katol. 463, ew. 38, dm. 43. Folwark osobno dla siebie liczy roli i ornej hekt. 287, łąk 118, nieuż. 2. 50, ogółem 407 hekt. ; posiadacz dóbr Adolf Suter, utrzymuje cegielnię. Parafia Swarzewo, szkoła w miejscu, poczta Puck. Odległość od Wejherowa 3 3 4 mili. We wsi widać jeszcze na starym cmentarzu ruiny kościoła dawniejszego. W południowej stronie wsi, tuż przy ogrodzie siedziby dworskiej, na stokach wzgórza panującego nad wielką kotliną torfiastą, która oddziela kępę swarzewską od puckiej, leży cmentarzysko pogańskie. R. 1877 rozkopano tu grób skrzynkowy, w którym znaleziono 9 urn. W tymże roku pan Suter rozkopał jeszcze 2 groby skrzynkowe, w których znalazł między innemi 2 urny twarzowe, złożone w Gdańsku. Na innem miejscu, 50 kroków od drogi wiodącej do Pucka, natrafiono przypadkiem r. 1856 na grób skrzynkowy, zawierający w sobie 4 popielnice, między niemi 3 twarzowe, oddane do Królewca i do Gdańska. Pierwszy raz zachodzi L. w dokum. z r. 1282. R. 1340 d. 16 list. Winryk von Kniprode, komtur gdański, nadaje tej wsi pierwszy znany przywilej na prawie chełmińskiem; włók uprawnych liczono 62 1 2, z tych sołtys Dytmar otrzymał wolnych 10, nadto pobierał trzeci fenig z sądów i miał wolne rybołówstwo w zatoce puckiej na własną potrzebę. Kościół mają tu zbudować osadnicy, dla którego przeznacza się włóki 4 wolne na utrzymanie proboszcza; wolne rybołóstwo w zatoce także otrzymał proboszcz ku własnej potrzebie. Mesznego dają mieszkańcy po korcu żyta i owsa od włóki. Na zamek gdański czynszowała włóka 3 wiardunki i 4 kurczęta. W opisie granic wspomina się między innemi Lisia góra lissegore po nad błotem. R. 1376 d. 25 kwiet. Stanisław i Mikołaj, synowie Wojciecha z Lebcza, czynią ugodę z komturem gdańskim Walpotem von Bassenheim, według której jedne trzecią część z Brudziewa zakonowi ustępują, w zamian dostają połowę wsi Polchowa; czynsz dotychczasowy staropolski świni i krowy został zniesiony. R. 1400 wś L. posiada 52 włók; za użytek w lesie płacą mieszkańcy 3 marki; karczma także czynszuje 3 m. , cały wziątek ze wsi obliczony na 43 wiard. , 14 skot. oprócz kurcząt; na wojnę dostawiała wś 4 zbrojnych wepaner. Z lustracyi czynionej r. 1678 wyjmujemy Wś L. jak ma włók 62 1 2. Folwark w tej wsi; powiadają we wsi tylko gburzy byli, dopiero na folw. obrócono gburstw 7. R. 1656 d. 1 czer. Jakób Sierocki, woźny, dobrawszy sobie Feliksa Niewiarowskiego rotmistrza i Stan. Grabowskiego, byli na obdukcyi we wsi L. i tamże we folw. lebokim oglądaliśmy budynki dobre i t. d. R. 1678 urzędnik na folw. zowie się Adam Kunc; do pomocy ma dworkę, parobka i dziewkę. Os. wiejska, sołt. 2 Jan Bolda i Marcin Elwar, gburów bywało dawn. 12, teraz ich jest 2; drudzy zniszczeli przez żołnierzów JMC. P. Chełmskiego. Grzeg. Dytlof, gbur, Mich. Frędel, gbur, Marcin Szauenberg, arendarz, Jerzy Hincke, arendarz, Marcin Modlaw, arendarz, Marcin Helwar; sługa zamkowy, Jan Czapa, dachy po folwarkach wyprawuje i sadu pustego w L. dogląda; Marcin Polman, karczmarz, Tomasz Derc, ogrodnik, Piotr Flora, ogrodnik. W tej wsi są 3 sady, kiedy obrodzą, na zamek je najmują, brano z nich fi. 38. Skarżyli się chłopi, że łąk mało mają, które im pan Chrystyan Preicz, dzierżawca folw. Starzyńskiego, do opactwa oliwskiego należącego, był zajął. Badaliśmy p. Preicza na miejscu, który nam pokazał dekret ferowany w Warszawie r. 1668 według niego granicę między Lebczem a Starzynem są skończone i kopce urzędownie usypane. Także się nam skarżyli chłopi, że im JMP. Sulicki, wsi Poczernina dziedzic, grunta pewne odbiera i t. d. Pan Sulicki zaś pretendował, że zawsze te grunta. posiadał. Ponieważ prawa nie okazał, zostawiliśmy tak w starym stanie, aż do przyszłej komisyi. O dawniejszym kościele tutejszym widzieliśmy pierwszą wzmiankę z r. 1340, jak powyżej podano. Akta z XVI w. opisują, że był cały murowany, tytułu św. Marcina, patronatu król. , kryty dachówką, w osobnej wieży były 3 dzwony; ołtarze dwa. Przed reformacyą stanowił własną parafią, do której prócz L. należało Chłapowo. Ostatni proboszcz umarł tu r. 1575. Potem już tylko ze Swarzewa przybywał ksiądz z naboż. Kościół ten z powodu wysokiego położenia na wzgórzu wiele ucierpiał od wichrów. R. 1747 wielka burza z nad morza położyła mu koniec. R. 1766 zabierali się parafianie do nowej budowy, drzewo już zwieźli. Zapewne dla następnych nieszczęśliwych czasów zamiaru tak chwalebnego nie przywiedli do skutku. Wynika stąd, jak niesłusznie podaje urzędowy skorowidz Stat. des Reg. Bez. Danzig, iż Szwedzi zgotowali upadek kościołowi. Ob. Godfryd Ossowski, Mapa archeol. Prus zachodnich; Utracone kościoły w dyec. chełmińskiej; Prutz Gesch. des Kreises Neustadt. Lebczyk, niem. KleinLoebz, os. do Lebcza, pow. wejherowski. Lebdegie, folw. , pow. wiłkomierski, b. własność Możejków, w 1602 nabył go Gabryel Kościałkowski. Lebed, Lebied, rus. nazwa łabędzia, od której wiele nazw po chodzi. Lebedyn, szczyt i góra, wznosząca się na granicy gmin Utorop i Szeszor, w pow. kosowskim, pod 42 37 30 wsch. dłg. g. F. ,

Lebczyk

Lebczyk

Lebdegie

Lebed

Lebedyn