gosz, L. B. ,, trupy, leżące z czaszkami ku północy; jeden z nich trzymał w ręku nóż żelazny; u głowy obok prawego ramienia stały 2 naczynia gliniane, a u stóp leżały szkielet psa, kawał żelaza i popielnica z szczątkami rybiemi. Wykopany tu naramiennik bronzowy znajduje się w zbiorach pozn. Tow. Przyj. Nauk. E. Cal Rokitnica, rzeczka, dopływ Ksenity, ucho dzącej do Branicy a z nią do Drwęcy. Wy pływa z bagna pod Szenkówkiem, w pow. rypińskim ob. Zeitsch. d. Westpr. Gesch. Ver. , XVI, str. 17. Kś. Fr. Rokitnica, niem. Rokittnitz, 1211 Rokitniz, 1332 Rokytniky, wś i dobra ryc, pow. bytomski, odl. 1 1 4 m. od Bytomia, par. kat. w części Wieszowa, w części Miechowice. W 1861 r. 64 dm. , 802 mk. 10 ew. , 9 żyd. . Obszar dóbr zajmuje 1750 mr. 965 mr. roli; wś ma 378 mr. roli, 39 mr. łąk i 31 mr, ogrod. Szkoła katolicka. Rokitnik 1. al. Rakitnik, uroczysko, pow. Słonimski, w 2 okr. pol. , gm. Różany, o 32 1 2 w. od Słonima. 2. R, uroczysko leśne, pow. ihumeński, w obrębie dóbr Zamość gmina dudzicka, z którego bierze początek rzką Terebelka, dopływająca do jeziora Sierhiejewic kiego, zw. Mucha. A. Jel. Rokitno 1. wś i folw. , pow. błoński, gm. Radzików, par. Rokitno, odl. 2 w. od Błonia, posiada kościół par. murowany, 85 mk. W 1827 r. było 9 dm. , 81 mk. W 1885 r. fol. R. rozl. mr. 292 gr. or. i ogr. mr. 245, łąk mr. 35, nieuż. mr. 12; bud. z drzewa 10; płodozmian 12polowy. Do włościan należy 93 mr. W 1279 r. Bolesław, ks. mazowiecki i czerski, rozciąga na Rokitno, wieś archidyakona czerskiego, przywileje nadane pięciu wsiom bisk. poznańskich K. D. Muczk. i Rzysz. , I, 154. Data założenia parafii i kościoła nieznana. Wedle tradycyi założyła, a może tylko uposażyła, kościół pani Kryska z Drobina, która nadała mu wieś Chruślin. Na miejscu dawnego drewnianego, obszerny kościół murowany wystawił Mikołaj Święcicki w ostatnich latach XVIII wieku. Dotychczas jednak, wedle pierwotnego planu nie jest wykończony. Odpusty tutejsze należały do najliczniej uczęszczanych i stanowiły dawniej cel wycieczek Warszawian. R. par. , dek. grodziski, 2643 dusz. 2. R. Szlachechie wś i fol. , pow. będziński, gm. Rokitno Szlacheckie, par. Ciągowice, leży na prawo od drogi z Siewierza do Pilicy, posiada pokład węgla brunatnego, grubości około sążnia. Wieś ma szkołę początkową, 99 dm. , 753 mk, 1011 mr. 667 ornej; folw. 11 dm. ,. 53 mk. , 1993 mr. 98 ornej. W 1827 r. było 76 dm. , 468 mk. W połowie XVw. R. było własnością Salomona, rajcy krakowskiego, miała łany km. , z których dziesięcinę płacono pleb. w Cięgowicach DłuII, 188. W 1581 r. wś Rokitno należała do zamku Ogrodzieniockiogo, miała 14 półłanków, 2 komor. z bydłem Pawiński, Małop. , 79. Gmina R. Szlacheckie należy do s. gm. okr. II we wsi Ujejsce, st. pocz. Zawiercie. 3. R. Rządowe, wś i folw. majorat rząd. , pow. włoszczowski, gm. i par. Rokitno, leży na wyniosłem płasko wzgórzu, wznoszącem się do 1400 st. , w odl. 3 mil w stronie płn. wschod, od R. Szlacheckiego, przy drodze z Pilicy do Szczekocin, posiada kościół par. drewniany, szkołę początkową, urząd gminny, 1231 mk W 1827 r. było 124 dm. , 811 mk. Ludność w większej połowie umie czytać i pisać. Dobra rządowe R. składały się w 1854 r. z folw. R. , Ołudza i Bonowico; wsi Rokitno, Kaszczor, Ołudza, Wólka Ołudzka, Grabiec, Bonowice. Z dóbr tych w 1838 r. wydzielono na majorat gener. Lisickiemu fol. Rokitno mr. 446, młyn Kaszczor mr. 24 i lasu mr. 606. Wś R. os. 132, z gr. mr. 2336; wś Kaszczor os. 13, z gr. mr. 237. Pozostały w posiadaniu skarbu folw. Ołudza mr. 388; Bonowice mr. 63; lasu mr. 1628; wś Ołudza z młynem mr. 876; wś Wólka Ołudzka mr. 446; wś Grabiec z młynem mr. 777; wś Bonowice z młynem mr. 1017. Wś ta należała do klasztoru klarysek w Krakowie ob. akt z 1257 w K. Dypl. Mucz. Rz. , I, 80. W 1319 r. Wirchosława poleca osadzenie wsi na prawie niemieckem sołtysom Boguniowi i Wrotkonowi, braciom. Czynsz z osadzonych łanów oznaczona na fertona rocznie. Bartnictwo, myśliwstwo i rybołóstwo stanowiły główne gałęzie przemysłu wiejskiego, ztąd te stosunki głównie akt reguluje. Sołtys otrzymuje prawo trzymania dwóch jatek chlebnej i mięsnej Kod. Małop. , I, 189. W połowie XV w. istniał tu kościół paraf, p. w. św. Magdaleny. Wieś, własność klasztorna, miała 20 łan. km. , z których płacono po 1 fertonie, 60 jaj i 2 koguty. Odrabiano z łanu jutrzynę. Cztery karczmy z rolą płaciły po 1 grzywnie a piąta przy trakcie płaciła 3 grzyw. Czterech zagr. z rolą płaciło po fertonie i odrabiało jeden dzień. Folwark płacił dziesięcinę pleb. w Rokitnie. Młyn z sadzawką i rolą płacił 2 grzyw, i dziesięcinę w Rokitnie. Wszystkie role dawały dziesięcinę, wartości 10 grzyw. , klasztorowi św. Andrzeja Długosz, L. B. , t. III, 326, 324. W r. 1581 wś R. , w par. Rokitno, własność Szafrańca, miała 12 łan. km. , 1 4 karczm. , 6 zagr. z rolą, 3 kom. z byd. , 6 kom. bez byd. , 1 rzem. Pawiński, Małop. , 76, 435. Parafia R. leży na granicy dekanatu olkuskiego i włoszczowskiego. Bogata przyroda wpłynęła na dobrobyt tutejszych włościan, którzy wkrótkim czasie z ofiar wybudowali w 1866 r. obecną obszerną świątynię, na miejscu starego drewnianego kościółka. O kościele tym Rokitnica Rokitnica Rokitnik Rokitno