do Nadycz na wsch. Dawniej był tu staw roz legły, dziś jest on w znacznej części osuszony. Środkową część obszaru zajmują zabudowania miejskie 265 m. i przedmieścia Żołkiewskie w stronie płn. , Walskie i Zagrodzkie w stronie zach. , a Lwowskie w stronie płd. W płd. za chodniej stronie obszaru wznosi się wzgorze Zaskoki do 275 m. Przez Kulików idzie gościniec lwowskoźółkiewski. Wchodzi on tu z Doroszowa Wielkiego i idzie na płn, wsch. przez środek mka, poczem skręca na płn. zach. do Mierzwicy. Własn, większa ma łąk i ogr. 1, pastw. 90 mr. ; własn. mniej. roli or. 1278, łąk i ogr. 240, pastw. 29 mr. Według spisu z r. 1880 było 3226 mk. w gminie, 66 na obszarze dwor. blisko 2000 obrz, gr. katol. , około 400 rzym. katol. , około 900 wyzn. mojż. . Parafia rzym. katol. w miejscu, należy do dekan. żółkiewskiego, archid. lwowskiej. Do parafii tej należą wsie Artasów, Błyszczywody, Doroszów Mały i Wielki, Dzibułki, Hrebeńce, Koszelów, Mohylany, Nadycze, Nahorce, Nowesioło, Podliski, Przedrzymiechy Wielkie i Małe, Przemiwółki, Smereków, Stroniatyn, Sulimówj Udnów, Wierzblany i Zwertów. Rok erekcyi 1398, fundacya Mikołaja, dziedzica Kulikowa. Halicki arcybiskup Jakub wydał w Haliczu r. 1399 akt założenia czyli uposażenią kościoła kulikowskiego. Ob. Dodatek do Gaz. Lwow. 1861, Nr. 8. Kościół dzisiejszy wystawiony r. 1538 kosztem Mikołaja Her burta Odnowskiego, wyniesiony do godności parafialnego r. 1546, konsekrowany r. 1766 pod wezw, św. Mikołaja biskupa. W kościele tym znajduje się w osóbnej kaplicy ciało św. Wiktoryi, wdowy i męczennicy, darowane w Rzymie przez papieża Klemensa XI Stefanowi Rupniewskiemu, biskupowi łuckiemu. Pamięć tej męczennicy i patronki Kulikowa obchodzi się nabożeństwem w drugą niedzielę października. Na cmentarzu jest kaplica murowana, zbudowana r. 1873, gdzie się częściej mszę odprawia. Parafia gr. katol i dekanat gr. katolicki w miejscu; dyecezya przemyska. Do parafii należą oprócz miasteczka i przedmieścia Żółkiewskiego wsie Hrebeńce i Nadyczo. Cerkwie są dwie parafialna w miasteczku samem i filialna na przedmieściu Żółkiewskiem. Pierwszej nadał wedle dokumentów z r. 1763 królewicz polski Jakób Ludwik Sobieski ornego pola 14 mr. , a sianożęci 4 mr. w Nadyczu; dla drugiej kupili przedmieszczanie 6 mr. ornego pola i sianożęci za 200 złp. Dawniej był tu monastyr bazylianek. W r. 1743, kiedy to chodziło o organizacyą klasztorów męskich i żeńskich, pozwolił ks. Radziwiłł przesiedlió się zakonnicom z klasztorów znajdujących się w jego dobrach Żółkwi, Kulikowie i Sassowie do innych klasztorów ob. Szematyzm monastyrów bazyl, Lwów, 1867. Po ustąpieniu zakonnic przyłączono ogród do parafii gr. katol. Do dziś zachowała się nazwa łąki w Monasterzu. Z monastyru zostały ledwo ślady na wzgórzu nad stawem. Do dekanatu kulikowskiego należą następujące parafie Artasów, Doroszów, Dzibółki, Ceperów, Czestynie, Kłodno, Kłodzienko, Kulików, Kukizów, Nahorce, Nowesioło, Remenów, Stroniatyn, Sulimów, Żółtańce i Zwertów. W Kulikowie jest urząd poczt. , szkoła etat. 2 klas. , apteka, kasa zaliczkowa Nadzieja z liczbą członków w r. 1881 293; ogólna suma udziałów 2494 zł. z sumą pożyczek 23009 zł. Jest tu także fundacya dla zaopatrzenia 2ch ubogich; majątek zakładowy 12 mr. roli, wartości około 1300 złr. ; dochodu w r. 1882 było 145 zł. Pod względem przemysłu miało mko niegdyś większe niż dzisiaj znaczenie. W w. XVII i XVIII wyrabiano tu burki i koce. Fabrykę tę założył Jan III. Jako dziedzic mka osiedlał on tutaj jeńców tureckich i tatarskich, a ci zajmowali się sporządzaniem owych wyrobów. O istnieniu tych fabryk zapomniano już dzisiaj, ale potomkowie wspomnianych jeńców zachowali wyraźną i wybitną cechę swego pochodzenia i trudnią się głównie sadownictwem zaopatrując Lwów w owoce a także szewstwem. W mowie dzisiejszych mieszczan kulikowskich błąkają się także tu i owdzie obce jakieś wyrazy, jako ślad obcego pochodzenia. W wieku XVIII wyrabiano tu sławne miody a i dziś jeszcze miód kulikowski za wcale dobry uchodzi. W zakładzie narodowym imienia Ossolińskich we Lwowie znajduje się pergaminowy dokument, wydany w Sandomierzu d, 23 lutego 1431 r. przez Władysława Jagiełłę, a nadający Janowi z Koniecpola miasto Boszcz, Zboiska i t. d. jako nagrodę za wieloletnio służby i jako zastaw za pożyczonych 300 grzywien. Na odwrotnej stronie, między nic nieznaczącemi napisami, zasługuje na uwagę jeden tylko Boszcz alias Kulikow. Dokument ten jest wydrukowany w Akt. grodz, i ziem. t. V, str. 65 i n. K. był gniazdem rodziny Kulikowskich h. Dragomir. W Aktach grodz, i ziem. t. VI, str. 121 i n. znajduje się dokument z 28 kwietnia 1469, w którym Piotr z Branic sędzia, i Jan z Wysokiego podsędek, ziemscy lwowscy, na skargę prokuratora królewskiego Mikołaja Grzymały zakazują Janowi i Piotrowi Kulikowskim pobierać w Kulikowie nieprawnie wprowadzone cło. W metrykach koron. ML. 173 znajduje się dokument wydany r. 1473 przez Kazimierza Jagiellończyka a przenoszący sumę, którą przodkowie jego Dobiesławowi de Żurawica, kaszt. przemyskiemu, na wsi Artasów w kwocie 450 grzywien zapisali na imię Piotra Kulikowskiego, który dobra swoje dziedziczne K. z powyższym Dobiesławom na Artasów zamienił. K. przeszedł potem

Kulików