166 dm. , 962 mk. , w tem 36 ewang. , 122 os. , 2466 mr. ziemi, kościół katol. z XVII w. , szkołę. Niegdyś należały K. dolne i górne do szpitala rycerzy krzyżowych czerwonej gwiazdy we Wrocławiu. Na polach K. leżą kopalnie żelaza, Babkowskie zwane. Par. K. dek. bogacickiego miała 1869 r. 1730 katol, 58 ewang. b K. dolne, niem. Nieder Kunzendorf, trochę bliżej Kluczborka, nad tą samą Młynówką, 135 bud. , 104 dm. , 716 mk. , w tem 15 ewang. , 2 izr. , 98 osad, 1800 mr. ziemi, młyn, szkołę. F. S. Kujalnicki liman al. Mały Hadżybejski, zatoka morza Czarnego w pow. odeskim, do 40. 5 w. kw. rozl. , 30 w. dł. , do 2 w. szer. , Jeży o 8 w. na płn. od Odesy i stanowi właściwie jezioro. Po brzegach wzgórza ze skąpą roślinneścią. Na płd. leżą śród akacyj i tamarysków wille zakładu kąpielowego. Woda w limanie mocno słona. Zakład powstał 1833 r. staraniem dr, Andrzejewskiego, dziś własność dra Bertensona. St, dr. żel. w miejscu. Kujalnik, trzy rzeczki w gub. chersońskiej, pow. ananiewski i tyraspolski, wpadają do limanu kujabickiego i hadżybejskiego. Kujan, wś, pow. złotowski, przy trakcie bitym złotowskowięcborskim, o półtorej mili od Złotowa, między dwu jeziorami, w okolicy lesistej. R. 1653 jeszcze, jak się zdaje, nie ist niała; r. 1766 miała 41 mk. , 12 katol. , 29 ewang. Należy do obszernych włości złoto wskich. Obszaru roli ornej mr. 370, boru mr. 15857, bud. 82, dm. 21, katol. 22, ewan. 176. Parafia Złotowo, szkoła i poczta w miejscu. Jest też tu leśnictwo rząd. obejmujące 1075 mr. Kujauka al. Kujanki, las w pow. cieszanowskim, w płd. stronie Cewkowa. Najwyższe wzniesienie 259 m. Wody z płd. zach. stoku zabiera potok Radówka, z płn. wsch. Jasienica, dopływ Neteczy. W lesie K. tartak wodny i cegielnia. Lu. Dz. Kujany, wś włośc, pow. wilejski, o 27 w, od m. Wilejki, 1 okr. adm. , 13 dm. , 116 mk. prawosł. 1866. Kujany 1. folw. na praw. brzegu Niewiaży, pow. kowieński, o 12 w. od Kiejdan, dawniej własność Zabiełłów, dziś Czerniewskich. 2. K. , wś, pow. szawelski, gm. chwałojńska, 3 osady, 61 dzies. ziemi. 3. K. , wś, pow. rossieński, par. betygolska. Kujaty, niem. Kujatti, os. do Tuchlina, pow. kartuski, o 24 kil. od Kartuz, parafia i poczta Sierakowice. Kujau niem. , pow. prądnicki, ob. Kujawy. Kujaw, ob. Kijow, str. 62. Kujawa, oznacza w mowie ludu polskiego pewną odmianę gleby; w mowie ludu ruskiego zaś kraj stepowy, pustynię; por. Kujawicze i Kujawy, Stąd poszła nazwa całego obszaru nad Wisła i Notecią, mającego przeważnie glebę oznaczoną tą nazwą. Prócz tego miano Kujaw noszą i pojedyncze miejscowości w różnych stronach kraju. Br. Ch. Kajawa 1. posiadłość z młynem, pow. bro dnicki, nad strugą bezimienną, do Drwęcy wpa dającą, w okolicy lesistej, obszaru mr. 576, bud. 14, dm. 4, katol. 30, ewang. 17. Parafia Łobdowo, szkoła Hamer, poczta Wrock. 2. K. , dok. Quiewo, wś, pow. margrabowski, st. p. Mieruńskie, na pruskich Mazurach, oddawna przez osadników polskich zajmowana. R. 1573 książę Olbracht podaje do wiadomości, że oj ciec jego książę Olbracht nadał Baltazarowi Zenger dobra K. z 30 włókami, oraz 4 wł. nad strugą Białą, t. j. Lenarty na prawie lennem z wyższem i niższem sądownictwem i z obo wiązkiem 1 służby zbrojnej. Ob. Kętrz. Lu dność polska str. 524. Kś. F. Kujawa, potok, wytryska ze źródeł leśnych, na północnowschodnim stoku działu górskiego Karmatury ob. , z pod szczytu Lebedyna; płynie leśnym parowem, w obr. gminy Utoropa w pow. kosowskim, w kłerunku północnowschodnim i na łąkach utoropskich wpada z praw. brz. do Nazaratu, dopływu Korzelówki. Długość biegu niemal 4 kil. Nad lew. brz. wznosi się lesista góra Klewa 637 m. , nad prawym Krzemienica 598 m. . Br. G. Kujawicze. Lud ruski tak nazywa podmokłe, świeżo wytrzebione obszary na Zadniestrzu. Kujawka, wś, pow. nieszawski, gm. i par. Bądkowo. Kujawki 1. pow. sochaczewski, gm. i par. Młodzieszyn. 2. K. al. Kujawy, wś, pow. sochaczewski, gm. Rybno, par. Giżyce ob. . W 1827 r. 7 dm. , 71 mk 3. ; K. , kol, pow. kutnowski, gm. Piecka Dąbrowa, par. Sleszyn. Ma dm. 14, mk. 94, gruntu żytniego mr. 214. 4. K. , wś nad rz. Jakubówką, pow. pińczowski, gm. Droźejowice, par. Dzierążnia. W XV w. należała do probostwa sandomierskiego Dług. I, 517; II, 65. W 1827 r. wś duchowna, 9 dm. , 98 mk. Kujawki, wś t. n. w par. Ujazd, własność Jana Głowacza z Oleśnicy h. Dębno, wymienia Długosz, Lib. ben. II, 342. Kujawki 1. folw. , pow. gnieźnieński; 4 dm. , 45 mk. ; należy do gm. i wsi Lubochni. 2. K. , dom. , tamże, pow. wagrowiecki; 1196 mr. rozl; 8 dm. , 96 mk. ; 31 ewang. , 65 katol; 41 analf. Poczta i tel. w Gołańczy o 7 kil; st. kol. żel Osiek o 21 kil, Nakło o 27 kil. Niegdyś własność Szumana, M. St. Kujawska kępa, ob. Kępa i Kujawy, pow. krakowski. Kujawy, jest to część dawnej Polski, mieszcząca się pomiędzy rzekami Wisłą, Notecią i jeziorem Gopłem. Za Bolesława Krzywoustego, w roku 1139, stanowiła ona oddzielne księstwo, które po śmierci Kazimierza Kujawskiego, w roku 1268, dostało się w udziale Kujalnicki liman Kujalnicki Kujalnik Kujan Kujauka Kujany Kujaty Kujau Kujawa Kujawicze Kujawka Kujawki Kujawska Kujawy