która o 5 w. dalej, w Meźyryczce, wpada do I Teterowa; 266 mk. W XVIII w. K. należała I do dóbr metropolity kijowskiego, dziś do dóbr worsowskich Byliny. Krasnoborka al. Lebedzianka, rzeczka, bierze początek z jeziora Sajno w pow. augustowskim i pod nazwą Lebiedzianki płynie ku południowi przez Budę i Balinkę, poczem przybiera kierunek wschodniopołudniowy. Płynie przez Lebiedzin i Komarzewkę a po przyjęciu z lewego brzegu Jastrzębianki, pod nazwą Krasnoborki wpada za Krasnymborem z prawego brzegu do Biebrzy. Długa 13 w. Nazywana także przy ujściu Jastrzębianką. Krasnoborki, wś, pow. augustowski, gm. Sztabin, par, Krasnybór. Leży na wzgórzach po nad błotami rz. Biebrzy, 21 w. od Augustowa, 1 w. od Sztabina. W 1827 r. było 44 dm. , 260 mk. , obecnie 71 dm. , 518 mk. Krasnobród, dawniej miasto, obecnie na osadę zamienione, pow. zamojski, gm. i par. Podklasztor, odległe od stacyi pocztowej Zwierzyniec wiorst 16, od Zamościa w. 16, od Szczebrzeszyna w. 21, od Janowa w. 56, od Lublina w. 84, od Warszawy w. 252, od Rejowca w. 78 a od granicy Galioyi austr. w. 19. K. leży na lewym brzegu rzeki Wieprza, w dolinie, otoczony górami pokrytemi lasami sosnowemi i jodłowemi. Od strony północnej płynie ku miastu Wieprz, w tem miejscu jeszcze wąski i płytki, wcale nie spławny, jednak na wiosnę znacznie wylewa; pod miasteczkiem jest most długi 32 łokcie, szeroki 10 łokci, który utrzymuje komunikacyą z okolicą. Przez K. żaden trakt większy nie przechodzi, dopiero o 16 w. w Krynicach droga bita Iwowskozamojska. Bezpośrednia komunikacya z Za wierciem i okolicą utrudniona przez góry otaczające, w których znajdują się łomy kamienia piaskowego ziarnistego. Rozległość ogólna gruntów miejskich 645 morgów. Ulic cztery Klasztorna, Józefowska, Ciotuszańska i Hutecka. Rynek zbudowany w czworobok, część mieszkańców rolników mieszka za obrębem miasta, na przedmieściach zwanych Piasek od południa i Nowa osada od północy. Miasto zi przedmieścia piaszczyste, niebrukowaae, wiosny i jesieni btotaiste. Domów murowanych 10, drewnianych 153, ludności 1827 r. 973, w 1860 r. było 1268, w tem chrześcian 782, żydów 486. Podług zajęć rolników 41, szewców 3, krawców 2, rzeźników 18, piekarzów 6, kramarzów i handlarzy 14, tkaczów 3, zdunów 2, blacharz 1, mularzów 2, szynkarzów i handlarzy solą 12. Obecnie 1602 mk. 558 rz. kat. , 1039 izr. , 5 rusinów. Jarmarków jest rocznie 6 we wtorki, oraz targi niedzielne, na które ludność okoliczna dostawia zboże, bydło, trzodę w średniej ilości. Cechów nigdy w K. nie było. Uprzednio był magistrat, a teraz urząd wójta gminy. Zajęcie ludności chrześciańskiej przeważnie rolnicze, żydzi zaś oddają się handlowi, rzemiosłom zostającym w stanie niskim i przemysłowi, zastosowanym do miejscowych potrzeb; może zajęcia przy nowo otworzonej w 1879 r. fabryce kafli na Podzamczu ob. Krasnobród vel Hutki rozbudzą chęć przemysłu. Jest tu szkółka elementarna do której dzieci niezbyt licznie uczęszczają; stąd stan oświaty nadzwyczaj niski. K. pamiętny jest wytępieniem szarańczy, naleciałej tu w jesieni 1860 r. z Galioyi; zniszczono bowiem w K. i jego okolicach żywej korcy 656 i jaj garncy 555. Miasteczko to, będąc niegdyś dziedzictwem Leszczyńskich, otrzymało od Zygmunta III króla polskiego przywilej na 6 jarmarków i tygodniowe targi. W XVII jeszczę wieku był tu zbór kalwiński, w którym odbył się we wrześniu 1647 roku synod prowincyonalny małopolski, pod prezydencyą Tomasza Węgierskiego, byłego kaznodziei na dworze Rafała Leszczyńskiego, mianowanego później w r. 626 na synodzie w Okszy superintendentera zborów małopolskich wyznania helweckiego. W XVII wieku przeszedł od Zamojskich do rodziny Tarnowskich. Obecnie istnieje o wiorstę od miasta, śród lasu, na gruntach wsi Podklasztor, piękny choć niewielki murowany kościół pod wezwaniem N. Maryi Panny, słynący cudami i ściągający tłumy pobożnych na odpusty. Przy tymże kościele jest zarząd parafii rzymskokatolickiej Podklasztor ob. od końca XVII wieku, gdy dawniejszy kościół drewniany, w samem mieście zbudowany, opustoszał, a posiadający go, od 1673, OO. Dominikanie, z zapisu Jana Stanisława na Tarnowie i Zofii na Dąbrowicy Tarnowskich, przenieśli się za miasto do dzisiejszego kościoła murowanego. Historya zaś dzisiejszego kościoła jest taka, iż po napadzie w 1648 r. i zniszczeniu K. , w lesie za miastem znaleziono cudowny obraz N. Maryi Panny, przy którym najpierw stanęła figura; w następnym roku Katarzyna z ks. Ostrogakich Zamojska, wdowa po Tomaszu Zamojskim kanclerzu w. kor. , zbudowała kaplicę czyli kościołek drewniany, a Jan Zamojski, wpjew. sandomierski, w celu zaprowadzenia w nim codziennego nabożeństwa uczynił fundusz, naznaczając kapłanowi na jego utrzymanie całą górę zwaną Chełmiec, nadto troje staj gruntu wszerz i wzdłuż około kaplicy. Wtedy to OO. Dominikanie przeprowadzili się tutaj z miasta, ale po spaleniu się drewnianej kaplicy i klasztoru, królowa Marya Kazimira, żona Jana III, mająca w szczególnej swej opiece to miejsce cudami słynące, w którem, podług tradycyi, sama zdrowie odzyskać miała, wzniosła nowy murowany przybytek Pański, pięknej architektury; przy nim także

Krasnoborka

Krasnoborka al

Krasnoborki

Krasnobród