wo, Poleszany, Przystań, Rajcerowo, Sminozielce i Stcarynowicze; niektóre z tych dóbr leżały w wdztwie połockiem. Od r. 1589 było w po siadaniu książąt Sokolińskich, Połubińskich, Przysieckich, Paców, Pakoszów, wreszcie z mocy przywileju króla Augusta III, z d. 27 maja r. 1758, dzierżyli je Ignacy i Helena z Koziel ska Ogińscy, marszał. w. w. ks. lit. , którzy opłacili z niego kwarty złp. 9547, a hyberny złp. 1600. M. K. Koziari niem. , ob. Koziary. Koziarki, małe i wielkie, wsie, pow. ządzborski, ob. Kozarek. Koziarnia, wś, pow. Nisko, par. rz. kat w Rudniku, leży w równinie nad Sanem, 170 m. npm. , przy drodze z Leżajska do Rudnika, na północny wschód od Tarnogóry, z którą się sty ka domami. Od zachodu otaczają tę wś lasy sosnowe, od północy zaś graniczy z folwarkiem należącym do Kopek, zwanym Konstantynowem. Z 366 mk. rz. kat. przebywa 43 na obszarze więk. pos. hr. ordyn. Tom. Zamojskiego, który wynosi 430 mr. roli, 157 mr. łąk i ogr. , 108 mr. pastw. i 45 mr. lasu; mn. pos. 149 mr. roli, 137 mr. łąk i ogr. i 61 mr. lasu. Mac. Koziarnia, niem. Kosiarnia, os. leśna do dóbr Sieroty, pow. toszeckogliwieki. Koziarówka, Koszarów, Koszarówka, wś, pow. latyczowski, gm. Żeniszkowce, par. Jołtuszków, o 10 w. od Baru, o 15 w. od st. dr. żel. Wołkowińce, 335 mk. , 62 dm. . 448 dzies. ziemi dwors. , 280 dz. włośc. Wś bojarska na gruntach ststwa barskiego pobudowana według Złotej księgi, II, 127, założył ją 1583 r. Jan Wąż z Dobrzankowa i Bogatego comes Koszarski; w czasie lustracyi Humieckiego władał nią Piotr Napolski na prawie dożywotniem, cum conditione wyprawiania jednego konnego na służbę wojenną przy staroście barskim. W ostatnich czasach należała do Chutkowskich, Ge, a dziś do Józefa Lewickiego. Grunta miej scami górzyste, gleba glinkowata, młyn na rze ce Rowie, która tu staw tworzy. Dr. M. Koziary, wś, pow. zbaraski, par. rz. kat. Toki, gr. kat. Nowesioło, o 2. 2 kil. od Nowegosioła. ma 386 mk. w gminie, 20 na obszarze dworskim. Wysoczyzna bezleśna, nieco błót. Koziary, Kozary, niem. Koziari, wś włośc, pow. brodnicki, w okolicy lesistej i bagnistej, przy trakcie bitym brodnickolidzbarskim, o 1 milę od Brodnicy. Obszaru mr. 337, bud. 30, dm. 12, kat. 69, ew. 36. Parafia Cielęta, szko ła Swierczyny, poczta Brodnica. Kś. F. Koziarze, wś, nad rz, Nurzec, por. Kozarze, Koziaszyja, ob. Ziegenhals niem. Koziatyn dawniej zwany Hujwą, na rosyjskich mapach nazwany Kazatin, na włoskich Kmatino, mko i wś, pow. berdyczowski, paraf. białopolska, zarząd policyjny w Maohnówco, zarząd gminny w Kozlatynie. Miasteczko ma naczelnika policyjnego oddzielnie. Położony u źródlisk rzeczki Hujwy, pierwszy młynek we wsi, wysokość gruntów nad poziom morza Czarnego 133 sąż. , odległość od Berdyczowa 25 w. , od Kijowa 148 wiorst, od Brześcia 460 w. Główna stacya dr. żel. kijowskobrzeskiej między Czarnorudką a Berdyczowem; tu schodzą się trzy linie z Odessy tej drogi punkt najwyższy jest K. , Kijowa i Brześcia; czwarta gałąź zatwierdzona i w robocie do Macharzynieckiej fabryki cukru, 8 wiorst odległej. Ekspedycya pocztowa i telegraficzna. Warsztaty dla naprawy maszyn i wagonów. Miasteczko zatwierdzone dnia 7 lipca 1874 r. za staraniem M. Wasiutyńskiego, targi odbywają się tygodniowe we czwartek. Pierwsza apteka zaprowadzona przez Sawickiego, doktór miejscowy de 1 Arbre, lekarzdentysta Józef Longin. Domów w miasteczku liczą 76, synagoga jedna. We wsi osad 196, cerkiew postawiona w 1853 r. na miejscu starej; ziemi w ogóle mr. 5136, czyli 2818 dzies. , w tej liczbie włościańskiej ogółem dzies. 1308; cerkiewnej ogółem 52 dzies. , dworskich razem z lasem 1458 dzies. ; tu wchodzi ziemia dworska oddana pod drogę żelazną przeszło 40 dzies. Grunt czarnoziem z domieszką małej części gliny szarej, fabryka cegły. Mieszkańców ogółem obojga płci około 3700, w tej ilości katolików 450, żydów około 400, reszta prawosławni. Do wojen kozackich dzisiejszy Koziatyn nazywał się Hujwą; po tak zwanej ruinie opustoszony, zasiedlał się już pod nazwą Koziatyna; dziś na polach przy ruczajach wyorują ślady dawnych siedzib, a po gruntach sterczy rozrzuconych kilka wysokich mogił. Już w r. 1649 wś Hujwa należała do klucza białopolskiego, do Janusza Tyszkiewicza wojewody kijowskiego, w tymże roku po bezpotomnem zejściu Janusza, majętność spadła na jego brata Marcina Tyszkiewicza, dziedzica Łohojska, tudzież na Bartłomieja, Mikołaja i innych. Białopol z Hujwą dostał się Mikołajowi, a po nim jogo synowi Emanuelowi Władysławowi podstolemu brześciańskiemu ożenionemu z Zofią Węsławską; od tego przeszedł na jego syna Mikołaja starostę strzałkowskiego i następnie spadł na syna tegoż, Antoniego, generał lejtanta w. ks. lit. , po śmierci którego dalej Białopol wraz z Koziatynem i innemi wsiami przeszedł do jego syna Wincentego, referendarza w. ks. lit. , ożenionego z Maryą Te resą Poniatowską; ten zmarł bezpotomnie a cały klucz białopolski oddał za życia dwu swoim braciom od stryjecznych stryjecznym Gabryelowi, ożenionemu z Potocką herbu Lubicz i Honoremu podkomorzemu J. K. M. , synom Jerzego. Koziatyn dostał się Honoremu, który, ożeniwszy się z Teklą Bohuszewiczówną, zostawił z nią syna Ferdynanda, ożenionego z Bogumiłą Chojecką. Honory zmarł młodo i Tekla Koziari Koziari Koziarki Koziarnia Koziarówka Koziary Koziarze Koziaszyja Koziatyn