Kośnik, kol. , pow. wieluński, gm. i par. Mokrsko, odległa od Wielunia w. 10; dm. 23, mk. 132. Kośnik, os. , pow. olsztyński, na polskiej Warmii, oddawna własność kapituły warmińskiej. R. 1656 było włók 3 i 1 karczma, dawająca rocznie w miejsce czynszu 18 fun. wosku Po rozbiorze Polski przez rząd pruski zabrana i wydana na własność prywatną. Kośno 1. po niem. Koschno, wś w pow. olsztyńskim, st. p, Purda. 2. K. Tegoż nazwiska wś w pow. szczycieńskim. Kośno, ob. Mnichowice. Kośno, niem. Kosno, jezioro na pograniczu pow. szczycieńskiego, nidborskiego i olsztyńskiego, ciągnie się z północy na południe, przeszło milę długie. Brzegi ma po większej części borem otoczone ob. , stoi w związku z rzeką Łyną AlleFlues. Kosnowa Wola, w par. Łącko, ob. Kamienim. Czyt. Dług. , Lib. ben. II, 251 i III, 348. Kosobuda, niem. Kossabude, os. do Uciąża, pow chełmiński, w okolicy lesistej, o 1 milę od Wąbrzeźna, bud. 2, dm. 1, kat. 4, ewan. 6. Parafia i szkoła Nowawieś, poczta Wąbrzeźno. Osada ta należy do najstarszych osad ziemi chełmińskiej. Około r. 1223 jakiś Crucco i syn jego Tomasz zapisują z przyzwoleniem księcia Konrada wś swoje Kossobudi biskupowi Krystyanowi. Ob. Perlbach, Preuss. Regesten. Kosobudno, niem. Kossabudno, os. do Męcikałuj pow. chojnicki, nad jeziorem Dybrze, w okolicy lesistej i piaszczystej, bud. 5, dm. 2, katol. 18. Parąfia, . i poczta Brusy, szkoła Męcikał. Kś. F. Kosobudy, ob. Kossobudy. , Kosobudy, część Żukowa w pow. cieszanowskim, w płd. zach. stronie obszaru wiejskiego, na praw. brz. pot. Piszczak. Za czasów polskich była to dzierżawa w pow. lubaczowskim, a w czasie zaboru należała do Jerzego Mniszcha i czyniła prow. 1110 złp. 12 gr. R. 1818 sprzedano K. wraz z innymi wsiami bar. Brunickiemu. Lu. Dz. Kosobudy, niem. Kossabude, włośc, wś, pow. chojnicki; stąd struga Niechwarz początek bierze, za pomocą której obszerne łąki tu użyźniają. Obszaru liczy mr. 8918, bud. 160, dm. 63, kat. 597, ewan. 130. Parafia i poczta Brusy, szkoła w miejscu. Wś K. leżała w ziemi t. z. zaborskiej czyli Zaborni, początkowo była dobrami prywatnemi, szlachcie wydanemi. R. 1324 Dytryk von Lichtenstein, komtur świecki i człuchowski, uczynił zamianę tych dóbr, zapisując Mikołajowi, posiadaczowi ówczesnemu i braciom jego, w zamian za K. wś Damianową Dąbrowę między jeziorami Trzcinno, Lipno, Słupino i Kiełpino; także mu dodał łąkę Łomnę. R. 1390 Rüster von Einer, komtur tucholski, wystawia przywilej na tę wś prawem chełmińskiem; włók było 37, z tych miał sołtys 1 wolną i 2 czynszowe wolne od reszty ciężarów; trzeci grosz pobierał z sądów. Osa dnicy otrzymali łąki po obu stronach strugi i żer wspólny z zakonem dla wieprzów, pole Grabowych błot, pole Panzernicy i Wezarnicę. Ob. Przywileje Fr. Dregera, ręk. w Peplinie. Za polskich czasów należały K. do dóbr staro ścińskich tucholskich; obok wsi istniał tu fol wark donośny. W lustracyach star. tuchols. znajdują się dość ciekawe zapiski. R, 1570 wś miała włók 39, 6 pustych, ogrodu. 2, karcz mę 1; r. 1664 włók 47, sołeckich 4, gburów 4; gbur Kozian spustoszał, czynszu dawali fl. 57. Sołtys Kosobudzki, 2 karczmarze; 11 ogrodni ków zobowiązani byli kolejno dochodzić i peł nić straż w barci bruskiej. Na folwarku znajdował się browar, mielcuch, dom wielki gospo darczy, chałup ogrodniczych 7, na końcu wsi cegielnia z piecem, w który się wstawia 20 tysięcy cegły. Sadzawki 4, stado koni 42, siana wozów 342; suma dochodów z klucza koBobudzkiego al. zaborskiego fi. 1634. R. 1570 zapisują rewizorowie, , Przy folw. w K. jest stado klaczy, które zowią stadem dzikiem; w zimie i lecie chowa się w puszczy, o którem powiedziano nam, iż jest rosłe i osobne, z któ rego konie wielkie wychodzą, jakośmy w Tu choli oglądali niektóre konie i w folw. Piastoszynie. Chcieliśmy to stado rewidować, żebyś my dali sprawę o niem W. K. M. , ale nam podstarości tucholski nie dopuścił i kazał je dalej w puszczę pod Borzechowo zagnać. Bory bardzo obszerne należały do klucza kosobudzkiego, jak wynika z ograniczenia boru wydzie lonego panu Skórzewskiemu, generałowi wojsk król. , w kluczu kosobudzkim, za Męcikałem pustkowiem, r. 1756 Poczyna się granica od rozchodzących dróg, które idą od Chojnic, je dna do pustkowia Drzewicza, druga do młyna Czernicy. Stamtąd przez bór do jeziora Długie, gdzie są naczosy, tem jeziorem do granicy Kra jeńskiej, stąd wprawo nawracając się nad jeziorem Ostrowitem, Zielonem, Jeleniem do dro gi ziemskiej od Drzewicza do Chojnic przez tę drogę i bór naczosami do miejsca gdzie się po częła. ob. odpis lustracyi starostwa tuchol skiego w Peplinie, Kś. F. Kosobudy, według nowych map wojsko wych osada pod Piątkowem, pow. brodnicki, przy granicy pow. toruńskiego, w okolicy lesistej; wymieniona także a Kętrzyńskiego, w skorowidzach urzędowych pominięta. Kś. F Kosobuki 1. Wyższe, wś gminy mikołajewskiej, pow. dzisieński, nad rz. Dziśnienką, 3 okr. adm. , o 7 w. od Dzisny, 5 dm. , 76 mk. 2. K. Niższe, wś tamże, o 6 w. od Dzisny, 5 dm. , 85 mk 1866. Kosobuz, niem. Kunmradorf, wś na dolnych Łuźycach, pow. chociebuski, parafia Popojce,

Kośnik

Kośnik

Kośno

Kosnowa

Wola

Kosobuda

Kosobudno

Kosobud

Kosobudy

Kosobuki