184 mk Dobra mają 486 mr. rozl. Wieś 17 osad, 784 mr. rozl. Korkczy chłopskie i K. szlacheckie, wsie, pow. władysławowski, gm. i par. Błogosławieństwo, odl. 39 w. od Władysławowa, 1 w. od Niemna; mają 9 dm. , 70 mk. Korkuciany, okolica szlachecka nad rz. Dumblanką, pow. lidzki, 5 okr. adm. , gm. Su mieliszki, między Sumieliszkami a jez. Onikszty; od Lidy o w. 35, od Ejszyszek w. 10; dm. 7, mk kat. 91. 1866. Korkwitz niem. , ob. Korkowice, Korlata, wś, pow. suczawski na Bukowinie, o 2 ML od st. p. Ilischestie, ma cerkiew grecką nieunicką 585 mk. Korma, 1. wś w pow. borysowskim, w gm. wielatyckiej, przy drogach wiodących z Wielatycz do Miedczy i z Drożdzina i Oździałowicz do Smorek; ma osad 6, grunta lekkie, miejscowość poleska. 2. K. , trzy małe w pobliżu siebie leżące zaścianki w zachodniej stronie powiatu ihumeńskiego, przy granicy powiatu mińskiego, w okr. policyjnym 1ym uździeńskim; wszystkie trzy zaścianki razem wzięte mają 10 osad. 3. K. , folw. w pow. mozyrskim, dziedzictwo Wańkowiczów, ma włók 20. Al, Jel Korma, mko, pow. rohaczewski; 3 okr. adm. , niedaleko rzeki Sożu, własność Bykowskich. Jest tu cerkiew drewniana, szkoła ludowa, zarząd gminny, do 1000 dusz męż. Żydów a 150 chrześcian. Handel zbożowy, leśny, składy rozmaitych towarów. Korma, , jezioro w pow. owruckim, ma 2 w. kwadr. rozl. Kormanice po rusku Kormanyczi, wś w pow. przemyskim, 10 klm. na płd. zach. od Przemyśla, 5 klm, na płn. zach. od sądu pow. , stacyi kolej. , telegr. i urzędu poczt. w Niżankowicach. Na płn. zach. leżą Brylińce, na płn. Kniażyce i Koniuszki al. Koniuchy, na wsch. Darowice i Młodowice, na płd. Fredropol, Aksmanice, Berendowice i Koniusza, na płd. zach. Makowa. Przez płn. część obszaru płynie od zach. na wsch. , łukiem lekko na płd. wygiętym, mały potok Kormanica, dopływ Malinowca uchodzącego do Wiara. W dolinie tego potoku leżą zabudowania wiejskie, na płn. zach. od nich leśniczówka 314 m. , a na płd. zach. grupa domów Żupa. Płd. zach. część obszaru zajmuje las Kruhel, a w płd. jego części wznosi się na granicy Koniuszy Szybenica do 501 m. , zaś Łysa góra na granicy Berendowic do 460 m. Wsch. część obszaru, znacznie niższą 297 m. na płd. od zabudowań wiejskich, a 281 m. na wsch. od nich zajmują pola, łąki i pastwiska. Własność większa ma roli orn. mr. 410, łąk i ogr. mr. 54, pastw. mr. 21 lasu mr. 1211; własność mniejsza roli orn. 598, łąk i ogr. mr. 79, pastw. mr. 39. Według spisu r. 1880 było 677 mk, w gminie, 94 na obszarze dworskim 160 obrz. rz. kat. , reszta gr. kat. . Par. rz. kat. w Niżankowicach; gr. kat. w miejscu, należy do dekanatu niżankowickiego w dyecezyi przemyskiej i ma filie w Fredropolu, Młodowicach, Darowicach i Kupiatyczach. We wsi jest cerkiew drewniana, 1866 r. zbudowana w lesie koło niej znajduje się studnia, której woda ma wedle wiary ludu moc uzdrawiającą. Tutejszą parafia gr. kat. dotowali Fredrowie w r. 1642, 1649 i 1650 ok o tem w szematyzmie gr. kat. dyecezyi z r. 1879 str. 300 i. . We wsi tej tkano już za dawnych czasów proste sukna dla włościan, skąd może i nazwa wsi pochodzi, gdyż korman oznaczał grubą siermięgę lub sukmanę, a kormnik rzemieślnika wyrabiającego grube sukno. Franciszek Grochowski, podkomorzy przemyski, wziąwszy tę włość z działu w r. 1427, zaczął dom Kormanickich herbu Junosza. Następnie przeszła wieś w dziedzictwo Fredrów, a Maksymilian Fredro, kasztelan lwowski, utworzył z jej części miasteczko Fredropol. Po Fredrach przeszła wieś w ręce Podoskich, potem Michałowskich, dziś jest własnością hr. Borkowskich. W aktach grodzkich i ziemskich t. VII, str. 50 znajduje się dokument, wydany przez Władysława Jagiełłę w Sandomierzu w r. 1407, zatwierdzający uposażenie władyctwa przemyskiego i niektóre jego przywileje, z którego wynika, że Kormanicze należały dawniej do tegoż władyctwa. W tymże tomie aktów str. 85 mieści się dokument wydany r. 1424 w Przemyślu, w którym Spytko z Tarnowa, starosta ruski, ogłasza wyrok w sprawie Eliasza, władyki przemyskiego, przeciw Januszowi Nasangniewowiczowi o grunt we wsi Kormanicach. W czasie zaboru Galioyi była w K. warzelnia soli o jednej panwi. Tygodniowa produkcya soli wynosiła 90 beczek. Beczki były większe niż w innych żupach, sprzedawano je po 4 złp. , a sól wywożono do Dynowa i dalej w góry. Szybów było tutaj trzy. W r. 1773 zwinięto warzelnię. Lu. Dz. Kormaniszki, nad rz. Kroklą, wś włośc, i folw. pryw. , pow. lidzki, 5 okr. adm. , od Lidy w. 50, od Ejszyszek 15; dm. 3, mk. kat 34 1866. Kormanów, Kurmanów, wś, pow. hrubieszowski, par. Moniatycze. Ma kaplicę b. parafii r. gr. Buśno, murowaną. W 1827 r. było tu 16 dm. , 120 mk. Kormiałów, wś i folw. , nad rz. Wilią, na lewym brzegu, pow. kowieński, par. K. , gm. aleksandrowska, okr. polio, Janów, przy szosie dyneburskiej, o 14 w. od Kowna, o 18 od Janowa. Kościół paraf. kl. 4ej drewn. dekan. kowieńskiego, z filią W Łopiach, 1529 r. przez Zygmunta I fundowany, 1763 przebudowany przez Szymona Syrucia, kasztelana witebskiego; parafian 5097. Folw. należy do monasty

Korkozy chłopskie

Korkczy

Korkuciany

Korkwitz

Korlata

Korma

Kormanice

Kormaniszki

Kormanów

Kormiałów