na obszarze dwors. , a w K. szlacheckim 358 mk. , razem przeto 1190 mk. około 30 wyzn. mojżesz. , 60 obrz. rzym. kat. , reszta obrz. gr. kat. Mieszkańcy K. szlacheckiego są dumni ze swego szlacheckiego pochodzenia i nie lubią wchodzić z chłopami w związki małżeńskie. Szlachta tutejsza należy do sześciu linij szlacheckich, a mianowicie do trzech linij Korczyńskich z przydomkami Jackowicze, Łopotycze i Seńkowicze, do linii Podhorodeckich przybyłych tu z sąsiednich Podhorodec, Winnickich i Kruszelnickich z Kruszelnicy. Ubiór mieszkańców górski. Chłopi noszą jako wierzchnie suknie sieraki o dwóch fałdach, szlachta kapoty. Pod względem oświaty i zwyczajów nie ma różnicy między szlachtą a chłopami. Ludność trudni się głównie rolnictwem i chowem bydła, a poniekąd także spławem drzewa. Par. rzym. kat. w Skolem, gr. kat. w miejscu, należy do dekanatu w Skolem, a archidyecezyi lwowskiej. We wsi jest cerkiew drewniana p. w. św. Kozmy i Damiana, z jedną kopułą w środku, zbudowana w r. 1824. Są tu także dwie kaplice jedna zbudowana z drzewa miękkiego, ze starej cerkwi, służyła za cerkiew do r. 1824; druga murowana postawiona w roku 1862. We wsi jest szkoła etatowa jednoklasowa, istniejąca od r. 1853, tartak wodny, cegielnia pospolita, 3 młyny, 2 kuźnie kowalskie, 1 warsztat stolarski, 1 tkacki, sklepik korzenny żydowski i 3 karczmy. Za czasów polskich należał K. jako część rustykalna do Zawadzkiego w pierwszej połowie XVIII w. Od niego przeszedł działem na Kłoskowskiego, Siekierzyńskiego, Woronowskiego, Sosnowskiego, Sichowskiego i Chądzyńskiego; następnie tytułem kupna w posiadanie dra Franciszka Smolki i Alberta Podhorodeckiego; obecnie należy do Possingera. Na górze Zamczyszcze są ślady jakiegoś drewnianego budynku, ale u ludu nie ma o tej miejscowości żadnej tradycyi. W rękopisach pozostałych po Auguście Bielowskim. Bibl. Ossol. nr. 2389, karta 34 znajduje się następujące podanie ludowe W Korczynie był sławny strzelec, tak zwany Karyczort. Razu Jednego zaskoczyła go na polowaniu burza i zmusiła skryć się w skałach. I dyabeł skrył się w te skały i siedział cicho, jak długo błyskało i grzmiało. Lecz skoro burza ucichła, wylazł z ukrycia i patrząc w niebo przedrzeźniał się i urągał. Wtedyto przypatrzył mu się ów strzelec, a wyceliwszy, położył go na miejscu. Natychmiast dał się słyszeć głos z nieba Długo my za nim uganiali, ale się nam wymykał ten psotnik; aż ty dojechałeś mu końca. Opis Korczyna umieścił Płoszczański w Literaturnym Sbornyku, 1870, str. 35. O szlachcicu chodaczkowym z K. znajduje się artykuł w ruskiem Słowie z r. 1862, nr. 23. O tutejszem uzdrowisku klimatycznem jest wzmianka w krakowskim Przeglądzie lekarskim z r. 1881, nr. 24. K. oddawna słynie jako uzdrowisko żętyczne. Dla gości tu przy bywających służy dom skarbowy, zwany hotelem, gdzie jest kilkanaście stancyj do najęcia po 18 zł. miesięcz. Prócz tego jest kilka mniejszych dworów; także i chłopi mają nieco lepiej pobudowane domki do odnajęcia. Lu. Dz. Korczyna 1. ze Sporne n, miasteczko, pow. krośnieński, nieregularnie zabudowane, prawie samemi parterowemi przeważnie domami, leży w dolinie 279 m. npm, otoczonej lesistemi górami, wznoszącemi się od zach. i wsch. do 340, a od płn. do 495 m. npm. Od płd. roztacza się obszerna równina. Mtko jest zbudowane u ujścia Śmierdziączki, uchodzącej z praw. brz. do Ślaczki, pobocznej Wisłoki, pod 39 29 wsch. dług. od Ferro i 49 43 płn. szer. Część płn. ma więcej rozrzucone zabudowania i wyższe położenie 289 m. npm. i nazywa się Podzamczem, ponieważ leży u stóp góry, na której sterczą gruzy niższego Kamieńca, tj. wsch. części zamczyska zwanego obecnie korczyńskim i odrzykońskim por. Kamieniec, t. III, str. 764. Sporne leży w płn. zach. stronie od mtczka, nad potokiem Marcinka, uchodzącym do Wisłoka. Inne części noszą nazwy Zwierzyn, Załęże, Rzyki, Niebylec, Doliny, Korczenica, Dział, Mroczki, Burkart, Olszyny, Łazy, Zawisłe, Korczyna Dolna i Górna. Podług spisu ludności z r. 1880 liczyła K. 4671 a Sporne 266, razem 4937 mk. , z których według szematyzmu dyec. przemyskiej jest 4728 rzym. kat. a 217 izrael. K. ma parafią rzym. katol. , urząd poczt. i szkołę ludową 4klasową, fundusz i dom ubogich założony przez biskupa krakowskiego Firleja w 1794 r. dla zaopatrzenia 16 podupadłych obywatelek z zakładowym majątkiem 21840 zł. w. a. Mieszkańcy zajmują się od dawnych czasów tkactwem i mimo upadku tego rękodzieła z powodu wielkiej konkurencyi zagranicznych fabryk, znajduje się jeszcze w tem miasteczku 408 warsztatów i 816 krosien. Prócz tego w najbliższej okolicy jest 204 warsztatów i 408 krosien. Dawniej sama K. wyrabiała tygodniowo 1000 sztuk płótna po 60 łokci, a okolica 500 sztuk, które odstawiano do komisyi moderunkowej w Jarosławiu ną bieliznę dla wojska; teraz produkuje K. 300 sztuk tygodniowo i to 200 sztuk na wory, a tylko 100 sztuk cienkiego i drelichów. Według memoryału podanego wydziałowi krajowemu w 1880 r. mogłaby K. wrazie popytu produkować teraz 80000 sztuk płótna rocznie. Obecnie, jak i przed stu laty, zbywają tkacze korczyńscy swoje wyroby przeważnie do Węgier, ale przędziwo sprowadzają po większej części z przędzalni szląskich i czeskich, a tylko małą część przysposabiają sami, gdyż uprawa lnu w okolicy prawie zupełnie upadla. Za po

Korczyn

Korcz