Kop. wygaśnięciu Koniecpolskich chwilowo przeszła do Walewskich a następnie do Lubomirskich. W, czasie podziału majątku ks. Stan. Lubomirfikiego w 1776 r. dochód z niej oznaczony 6178 dp. Dziś K w częściach największa część Popowskich, następne Pakentrejra, Kochanowskiego, reszta drobne. Na polach K odbyły się dwie pamiętne bitwy. D. 30 listop. 1432 r. między Fedkiem ks, . Ostrog kim, stronnikiem w. ks. Swidrygiełły, a Władyrfawem Wincentym z Szamotuły ststą ruskim i Janem Mężykiem z Dąbrowyt wodzami Jagiełły, wysłanymi dla poskromienia partyi litewskoruskiej i odebrania zamków zabranych przez Litwinów. Fedko zebrał znaczne wojsko Wołynian, Tatarów i Wołochów złożone, lecz unikał bitwy, napadał tylko z zasadzek. Tymczasem Polacy opanowali całe Podole i już mieli wracać do domu, gdy Fedko nową zrobił zasadzkę nad Morachwą Morakwą u Bielskiego pod wsią Kopesterzynem Kopestrynem u Bielskiego w miejscu bardzo błotnem, grzązkiem, pokryi tem lasem i chrustem. Połowa wojska polskiego już się przeprawiła, gdy Fedko niespodziewanie uderzył na nich. Wszczął się straszny męt; wozy grzęzły w błocie i zatamowały przeprawę, śpieszący na pomoc topili się i byliby wszyscy tam polegli, gdyby nie przypadek ich ocalił. Przed bitwą dla wyszukania pastwisk i żywności wyprawionybył Kiomlioz, dworzanin królewski Stryjkowski nazywa go Kiemlicki ze 100 koni; ten, usłyszawszy zdaleka wrzawę wojenną, pośpieszył z pomocą i uderzył i tyłu na nieprzyjaciela. Litwini, sądząc, że całe wojsko królewskie rzekę już przebyło i nową pomoc otrzymało, uciekli w nieładzie, zostawiwszy kilka tysięcy na miejscu. 12 chorągwi odebranych Litwinom w tej bitwie, zostfiJto zawieszonych w kościele św. Stanisława Bielski; Stryjkowski. Druga bitwa stoczona w 57 lat później, to jest w 1489 r. z Tatarami. Król Kazimierz, dowiedziawszy się, że Tatarzy przeprawili się przez Dniestr, wydał przeciw nim syna Jana Olbrachta z dworem swoim, do którego przyłączyli się Podołanie i Rusini. Bojąc się, aby Tatai; zy nie uszli z plonem, królewicz zaszedł im drogę z tyłu od Kopesterzyna, oczekując ich powrotu. Tatarzy wracali na dwa hufce podzieleni, dwóch mieli earzyków. Wkrótce pojawił się pierwszy, rozpoczął walkę, wypuszczając tysiące strzał, któremi, jak się wyrażają kronikarze, niebo zakrył i wielu wojowników i koni ranił. Wkrótce jednak złamani zostali i uciekać musieli; wielu grzęzło w błotach, gdzie ich dobijano, tak, że wedle kronikarzy, do 15000 ich tu poległo, zdobycz i więźniów odebrano. Następnie rzucili się polacy za drugą częścią; zastali ich w niedawno opuszczonym obozie przy ujściu Sawranki do Bohu. Tu znienacka nap Kip dnięcl wraz z carzykiem wycięci byli; miało ich tu legnąć do 10000. Bielaki. Dr. M, Kopestyn, mylnie, ob. Kopyatyn, Kopifj potok, wypływa z Czarnego lasu, u północnych stóp Kamionki góry 506 m. w obr. gm. Krzeczkowej, w pow. przemyskim, płynie na północ lasami, tworząc granicę mię dzy gm. Kupną od zach. a Krzeczkową i Cho towicami od wsch. W końcu przerzyna wieś Chotowice i w ich obrębie wpada z praw. brz. do Sanu. Długość biegu 5 i pół kil W Chotowicach porusza tracz. Br. G, Kopiaki, ob. Kupiaki. Kopianka, pole w płn. stronie Leszczkowa, pow. sokalski Kopianow, ob. Kamieńpow. bytomski. Kopiany, dobra, pow. szawelski, par. wiekszniańska, w części i tryska, przy trakcie bitym z Tryszek do Wiekszń, o 2 mile od st. dr. żel. Wieksznie, malowniczo zabudowana nad bystrą Wirwitą, o 12 w. od Tryszek. Do K. należą folwarki Sewerynów, Babulin, Kajryszki i dużo chat oddanych w dzierżawę drobnej szlachcie. Gorzelnia w K. niedawno zamknięta, młyn wodny słynie na okolicę. Prawie na połowie dóbr K. uwłaszczono włościan, przyczem lasy zostały poprzecinane. Dziś dobra mają 138 włók lasu, 104 włók ziemi, 5 włók nieużytków. Własność książąt DruckichLu beckich. R. 1717 byłyto dobra j. k. m. , dzierżawił je Hrehory Ogiński, chorąży w. ks. lit. W końcu 18 w. dostały się Chomińskiemu a po eksdywizyi do Lubeckich przeszły. J. Godl Kopiatycze, ob. Kupiatycze, Kopiaty, grupa domów i folw. na obszarze dworskim Dawidów, pow. lwowski, na płn. krańcu obszaru wiejskiego. . Wody z tej części płyną na płd. wsch. do Dawidówki. Lu. Dz. Kopice 1. al. Kopce, wś, pow; kielecki, gm. Samsonów, par. Odrowąż. 2. K. , ob. Kopce. . Kopicha, dawna nazwa Brwinowa w pow. radzyńskim Kopicken niem. , al. Kopycken, al. Goldemu, al. Kopijki, ob. Wiśniewko Kopicko, ob. Kupicho, pow. nowogródzki. Kopidło, strumień wpadający do Wisły we wsi Wisła na Szląsku austr Kopiec 1. wś nad rz. Prosną, folw. , os. , pow. wieluński, gm. Skrzynki, par. Giżyce, odl. od Wielunia 41 w. ; wś dm. 19, mk. 103; folw. dm. 1, mk. 6; os. dm. 1. 2. K. , wś, folw. , pow, wieluński, gm. Skrzynno, par. Rudlice, odl. od Wielunia 13 w. ; wś dm. , 4, mk. 45; folw. dom 1, mk. 2. 3. E. al. Biała Kopiec, al. Papiernia Kopiec, os. nad rz. Trzopką, pow. częstochowski, gm. Kamyk, par. Biała, odl. od Częstochowy w. 9, od granicy pruskiej w. 14, od szosy częstochowskowieluńskiej w. 4. Ma rozległości 6 1 3 włók, w tem pod budynkami i ogrodami mr. 5, pod wodami mr

Kopestyn

Kopiat

Kop