płn. zach. i dzieli się na 2 ramiona za pomocą przekopanego kanału, którym puszczono część wody tuż po pod miasto od strony płd. i wskutek czego osuszono dość znaczny klin, dawniej wodąmlany, i zamieniono na pastwisko. Opuszczając granice Komarna przyjmuje Wereszyca oddzielone ramię na powrót i płynie na płd. do wsi Chłopy. Wzdłuż granicy przepływa potok Smotryce al. Smotrycz, zwany, w górnym biegu, Podłużnym potokiem od płn. zach. na płd. wsch. i wpada do Wereszycy. Na prawym brzegu Wereszycy leży nad stawem i Wereszycą miasto; na zach. od niego, na granicy zach. przedmieście samborskie, na płn. od miasta przedmieście Lipie, na płn. od niego przysiółek Juryczany. Na lewym brzegu Wereszycy i nad płd. brzegiem stawu leży przedmieście górne i lwowskie, a na wsch. od stawu przelmieście Rozłęka al. Rozłęga, Rozłuka. Położenie obszaru nizinne; od wsch. , płd. a mniej od płn. leżą moczary, wskutek czego miasto cierpi pod względem hygienicznym. Najwyżej wznosi się płd. wsch. część obszaru 309 m. . Płn. zach. część wznosi się także do 276 m. czyli 10 metrów po nad podmokłą nizinę. Rynek miasta ma kształt prostokąta, jest 134 sążni długi od zach. na wsch. , a 36 szeroki od płn. na płd. . Domów w rynku 59. Przez miasto idzie jedna tylko ulica od wsch. na zach. i zwie się we wsch. od rynku części traktem szczerzeckim, gdyż prowadzi do Szczerca, a w części zach. traktem rudeckim lub samborskim. W ogóle jest w mieście numerów 405, a z przedmieściami 770. Własność większa hr. Lanckorońskiego ma roli or. 5, łąk i ogr. 111, pastw. 16 mr. ; własn, mniej. ro. or. 986, łąk i ogr. 264, pastw. 321, lasu 20 mr. Mieszkańców było według spisu z 1880 r. 5079, a mianowicie w mieście samem 3362, na przedmieściach 1717 między tymi przeszło 2000 izraelitów, prawie 2000 wyzn. gr. kat. , przeszło 1000 wyzn. rz. kat. , reszta akatolicy. Mieszkańcy są przeważnie rzemieślnikami, a to szewcami, tkaczami, garncarzami; mniej jest bednarzy, kuśnierzy, kowali i sadowników. Obok tego trudni się pewna część mieszkańców rolnictwem. Za czasów polskich, a mianowicie za Kazimierza Jagiellończyka, istniała tu fabryka sukna, a tkacze mieli cech osobny. W pierwszej ćwierci wieku XIX było tu jeszcze 219 tkaczów a 147 szewców. Płótna i drelichy tutejsze wysyłano do Wiednia. Obecnie tkactwo bardzo podupadło, inne gałęzie przemysłu także się nie podniosły i mieszkańcy w ogóle są biedni. K. jest siedzibą sądu powiatowego; jest tu posterunek żandarmeryi, urząd pocztowy połączony z telegraficznym i apteka. Komarno jest także siedzibą parafialnych urzędów rus. i gr. kat. , tudzież dekanatu gr. kat. Obie parafie należą do dyecezyi przemyskiej; par. rz. kat. do dekanatu drohobyckiego. Do parafii gr. kat. należy oprócz miasta wieś Chłopy. Do dekanatu gr. kat. należą parafie Bieńkowa Wisznia, Brzeziec, Chliple, Chyszewice, Czajkowice, Hoszany, Komarno, Koniuszki królewskie, Koropuż, Kropielniki, Kupnowice, Laszki zawiązane, Michałowice. Nowosiółki gościnne, Podhajczyki, Podolce, Szołomienice, Uherce Niezabitowskie, Woszczańce i Zagórze. Do par. rz. kat. należy 21 wsi, a mianowicie Andryanów, Brzeziec, Buczały, Burczę, Chłopy, Czułowice, Herman, Horhula, Jakimczyce, Katarynice, Kossowice, Klicko, Kołodruby, Litewka, Łowczyce, Piaski, Podzwierzyniec, Porzécze, Powerchów, Tatarynów i Zaszkowice. Parafią rzym. kat. założył Stanisław de Chodecz, wojewoda ruski i podolski, w r 1473, a zarazem zbudował swym kosztem w tymże r. kościół. Swiadczy o tym napis na jego portrecie, znajdującym się w kościele; dzisiejszy kościół murowany, w stylu gotyckim zbudowany, stanął w r. 1657. Miasto posiada dwie cerkwie parafialną na dolnem przedmieściu i filialną w samem mieście, w miejscu, gdzie dawniej stała parafialna, która się spaliła w r. 1810. Są także dwie świątynie starozakonne. Od r. 1879 istnieje etat. szkoła 4kla sowa męzka. Jest tu kasa pożyczkowa gminna z kapitałem 710 zł. a. w. , a z zakładów dobroczynnych szpital ubogich, założony przez posiadłość dworską w celu utrzymania kalek i ubogich. Majątek zakładowy tego szpitala wynosi 875 zł. a. w. gotówką, 5 mr. pola, 1 mr. łąki i rocznie 2 sagi drzewa opałowego. W r. 1881 było dochodu 1881 zł. Co poniedziałku odbywają się znaczne targi tygodniowe. Od r. 1879 prowadzi przez K. gościniec murowany. Poczyna się on we wsch. stronie i prowadzi przez górne przedmieście, dolne i miasto, a na gródeckiem przedmieściu skręca na zach. płn. i prowadzi do Gródka. Przed założeniem tej drogi trudno było w słotnej porze przejechać przez Komarno. Do dziejów Komarna bardzo mało się przechowało dokumentów w mieście samem. Jest jednakże dokument spisany na pergaminie, z którego wynika, że K. było do r. 1473 wsią, w tym zaś roku przeistocaono go na miasto. ,, Stało się to na mocy przywileju nadanego przez Kazimierza Jagiellończyka Stanisławowi de Chodecz, wojewodzie ruskiemu. Przywilej ten przenosi mieszkańców z prawa polskiego i ruskiego na niemieckie, stanowi targ w poniedziałek, na który kupcy z wszystkimi towarami przybywać mogą, dozwala tkaczom, sukiennikom, rzeźnikom, szewcom i innym rzemieślnikom mieć kramy i jatki. Zygmunt I, przychylając się do prośby Ottona de Chodecz, wojewody sandomierskiego, zaprowadza jarmark na św. Trójcę. Zygmunt August wyraża w przywileju z r. 1553, ,bacząc, iż miasto, będące własnością Jana Mieleckiego, wojewo

Komarno