ce grunta orne i ogrody mr. 285, łąk mr. 49, pastw. mr. 28, wody mr. 10, lasu mr. 1365, nieużytki i plac mr. 45; razem mr. 1782, bud. mur. 4, z drzewa 23. Folw. Grabek grun. orne i ogr. mr. 39, łąk mr. 10, pastw. mr. 60, nieuż. i pl mr. 6; razem mr. 159, bud. drewn. 4; folw. Janina grunta orna i ogr. mr. 236, łąk mr. 40, wody mr. 4, nieużytki i place mr. 72, razem mr. 352; lasu mr. 41, pastw. wspólnych mr. 290. Gospodarstwo 4polowe, gorzelnia, tartak, smolarnia, cegielnia, wiatrak, pokłady torfu. Wieś Kołaczkowice osad 74, z gruntem mr. 577; wś Janina os. 59, z grun. mr. 469; wś Szczytniki os. 36, z grun. mr. 250; wś Zabórze os. 17, z grun. mr. 165. Kołaczkowice, 1. wś, pow. krobski, 40 dm. , 288 mk. ; wszyscy kat. , 101 analf. Kościół paraf, dekan. jutrosińskiego, poczta w wsi Dłoń o 4 kil, st. kol. żel. i tel. w Rawiczu o 17 kil. 2 K. , dom. , 1102 mr. rozl. , 5 dm. , 78 mk. , 9 ew. , 5 67 kat. , 27 analf. Wś K. jest gniazdem rodziny wielkopolskiej Kołaczkowskich, herbu Abdank. K. i Dłoń składają teraz jednę parafią; dawniej w Dłoni był oddzielny kościół parafial ny, księga beneficiorum wspomina o nim pod r. 1510. Pod tymże rokiem pierwsza jest wzmianka o kościele w K. ; dokładna data ere kcyi nie jest wiadoma. W środku kościoła znaj duje się według wizyty Wolskiego z r. 1676 murowany grób familijny panów Kołaczkow skich. Dom. K. wraz z Dłonią w wieku b. wła snością były Stablewskich, od lat kilku prze szły w ręce niemieckie. M. St. Kołaczkowo 1 wś i folw. , nad rz. Sonią, pow. ciechanowski, gm. Opinogóra, par. Pałuki, odl. o 10 w. od Ciechanowa. W r. 1781 było tu 131 mk. ; w r. 1827 było 21 dm. , 176 mk. , obecni 29 dm. , 415 mk. , 1520 mr. gruntu. Folw. należy do dóbr Opinogóra. 2 K. , ob. Kołaczkówek. Kołaczkowo 1 wś, dom. i gm. , pow. gnieźnieński, 3 miejsc. a K. , dom. ; b K, wś; c Wierzchowiska. folw. ; dom. ma 2688 mr. rozl. ; 19 dm. , 229 mk. , 4 ewan. , 225 kat. , 107 analf Gorzelnia parowa. Poczta i telegr. w Witkowic o 4 kil. , st. kol. żel. w Gnieźnie o 16 kil. Dom. jest własnością Aleksandra barona Graevego, polaka. 2 K. , wś, pow. wrzesiński, 15 dm. , 132 mk. , wszyscy kat. , 28 analf. Kościół kat. paraf. dekan. miłosławskiego. Poczta w Borzykowi o 4 kil. , st. kol. żel. Miłosław o 9 kil. 3 K. , dom. , pow. wrzesiński, 2685 mr. rozl. , 12 dm. , 270 mk. , 1 w. , 269 kat. , 72 analf. Gorzelnia wielka, młyn parowy, cegielnia, własnością było hr. Dąmbskiego, od lat kilku przeszło w ręce niemieckie, odkąd stosunek lu dności pod względem narodowości i religii już się cokolwiek zmienił. K. , dawniej w pow. pyzdrskim położone, było własnością pierwotnie Kołaczkowskich; na początku XVII wieku nabył tę posiadłośc Dobrogost Jezierski dworzanin Górków. R. 1538 przeszła w ręce Łuka sza Górki, później biskupa włocławskiego; na stępnie Zajączkowie posiadali K. Teraźniejszy kościół murowany stanął nakładem Stablewskich i Gustawa Dąmbskiego. 3 K. , niem Bensdorf, kol. , pow. szubiński, 12 dm. , 107 mk. 96 ew. , 11 kat. , 23 analf. Poczta w Rynarze wie o 3 1 2 kil. , st. kol. żel. w Bydgoszczy Brom berg o 18 kil. 5 K. , wś i dom. , pow. szubiń ski; dom. ma 2024 mr. rozl. ; 24 dm. , 241 mk. , 150 ew. , 91 kat. , 79 analf. Niegdyś własność Poleskiego. M. St. Kołaczkowo, wś, pow. wejherowski, ob. Koleczkowo. Kołaczyce, mko na prawym brzegu Wisłoki, otoczone od południa i północy jodłowemi lasami, jest zabudowane prawie samemi drewnianemi dworkami na przestrzeni 1104 mr. Przez miasto wije się potok bezimienny, uchodzący do Wisłoki, i prowadzi gościniec z Brzostka do Jasła, z miasta zaś wiedzie na wschód powiatowa droga do Frysztaka. W północnej stronie jest przedmieście Wygoda, w południowej Nawsie Kołaczyckie. O początku miasteczka, liczącego według spisu ludności z r. 1881 1733 mieszkańców, prawie wyłącznie rzym. kat. , nie mamy wiadomości; należało jednak na początku XIV w. do opactwa tynieckiego; w r. 1339 zbudował tu opat tyniecki Henryk murowany kościół, jak się dowiadujemy z kopii dokumentu przechowanego w aktach parafialnych. W r. 1348 mieszczanin Piotr z Kołaczyc założył wieś Rogi. Dalej dowiadujemy się, że w r. 1474, podczas niefortunnej wyprawy królewicza Kazimierza na Węgry, dla odebrania korony Maciejowi Korwinowi, wpadł na podkarpaci wódz węgierski Tomasz Tarosy i spalił Kołaczyce. Miasteczko odbudowało się znowu, ale nim minęło trzy ćwierci wieku, dotknął je straszliwy pożar, z którego tylko kościół uratowany. Istniał tu i zamek obronny, al mko stało się sławne handlem i przemysłem; ludność bowiem prowadziła rozległy handel jajami i wyrabiała sławne gliniane naczynia, które spławiała galarami do Warszawy, Torunia i Gdańska. Garncarstwu nie ustępowała wydoskonalona rękodzielnia kilimków i koców. Z początkiem naszego stulecia podupadł handel kołaczycki, a teraz obok rolnictwa trudni się ludność garncarstwem i wyrobem koców tylko jako przemysłem domowym i spienięża swe wyroby w okolicy i na jarmarkach pobliskich miast. Kiedy uległ zniszczeniu pierwotny kościół murowany nie jest wiadomem; w końcu zeszłego wieku był drewniany i na jogo miejscu postawiono w r. 1812 nowy, do dzisiaj istniejący, z takiego samego materyału. Jest tu szkoła ludowa mieszana czteroklasowa, fundusz pożyczkowy dla rikodzielników, założony u

Kołaczkowice

Koł

Kołaczko

Koła