Stanisława i Jana z Brzezia h. Płomieńczyk Lib. ban. II 183, III 443. Mac. Kobienice, niem, Koebnitz, ob. Chobienice. Kobier, wś, pow. pszczyński, par, Pszczy na, przy szosie pszczyńskomikołowekiej; 180 bud. , 85 dm. , 978 mk. , w tem 942 katol, 29 ewang. , 7 izr. , 650 mr. rozl. , szkoła i st. dr. źel z Dziedzic do Szopienic, o 30 kil. od Szopienic. Był tu niegdyś i folwark książęcy ze stadniną, dawno skasowany; grunta tegoż 487 mr. częścią zalesione, częścią wydzierża wiane; staw 154 mr. osuszony na łąkę; w bu dynkach folwarcznych od r. 1852 tartak paro wy, smolarnia, mieszkanie nadleśniczego i dwóch leśniczych księstwa. F. S. Kobierne, wś, pow. nowomiński, gm. Dembe Wielkie, par. Mińsk. W 1827 r. było tu 16 dm. , 103 mk. Ob. Dębe mole i wielkie, dobra. Kobiernice, wś na lewym brzegu Soły, w okolicy podgórskiej pow. bialskiego, należy do parafii rz. kat. w Kętach, akąd jest 4 kilm. na południe odległą. Liczy 1157 mieszk. rz; , kat. , z których 43 przebywa na obszarze większej posiad. Stan. Tomkowicza, mającej obszaru 321 m. roli i 65 m. lasu; pos. mn. ma 489 m. roli, 59 mr. łąk i ogr. , 255 mr. past. i 51 mr. lasu. Jest tutaj kościołek murowany, zbudowany przez włościan w r. 1867, w którym się od prawia nabożeństwo. Gmina stara się o utworżenie stałej kapelanii. K. graniczą na połu dnie z Porębką, na zachód z Bujakowem a na wschód z Czańcem. W XV wieku dziedzictwo Melchiora z Dembowca h. Kornicz Lib. ben. I 85, II 226. Mac. Kobierniki, 1. wś, pow. płocki, gm. Brwilno, par. Sikorz, nad rz. Skrwą, o 8 w. od Płocka, ma 3 dm. dworskie, 8 włościańskich; mk. 241 kat. , 5 izr. Gruntu dworskiego z 11polo wym płodozmianem 430 mr, , włościańskiego 60 mr. W tem łąk lądowych 4 mr. , torfu 4 mr. Bud. drewniane. Na strudze młyn wo dny o 2 gankach. W pobliżu okop przedhistoryczny i takież cmentarzysko. Grunta w pszenne, w 3 5 żytnie dobre. Była tu przed 30 laty cegielnia. Dobra K. należały niegdyś do Kobiernickich, Przeciszewskich, Jaworówskioh, Karnkowskich, Zboińskich, dziś do Stan, Piwnickiego. R. 1827 było 15 dm. , 126 mk. 2. K. , przedmieście Sandomierza i dwa folw. A. B. , pow. sandomierski, gm. i par. Sando mierz. K. przedmieście ma 55 mk. , 100 mr. zie mi; folw. lit. A. 3 dm. , 10 mk. , 60 mr. ; folw. lit B. 1 dm. , 10 mk, 91 mr. rozl Czyt. Lib. ben. I, 361 i III, 319. Koblerno, folw. , pow. kaliski, gm. Kamień, par. Tłokinia. Odl. 8 w. od Kalisza, ma 9 dm. , 35 mk. ; należy do dóbr Rożdżały. Kobierno, 1. wś, pow. krotoszyński; folw. probostwa ma 332 mr. rozl; 51 dm, 390 mk. , 21 ew. , 369 kat; 95 analf. Kościół paraf. kat. dek. krotoszyńskiego; od 1881 r. budują nowy. Poczta, kol żel i telegr. jest w Krotoszynie o 4 kil. Pod wsią wykopano ząb mamuta. 2. K. , folw. ; 1200 mr, rozl, 3 dm. , 112 mk, należy do księstwa krotoszyńskiego. Łaski, Lib, ben. II, 13, zowie tę wieś Kobierzno. M. St Kobierno, ob. Koberno. Kobierschin niem. , ob. Kobierzyn. Kobierno, ob. KoMerm. Kobierzyce, czes. Kobecice, niem. Koeberwitz, kośc. Koebrowitz, dok. Koebrovicium, wś i dobra, pow. raciborski, par. K. , przy drodze z Krzanowic do Opawy, o 17 kil od Raciborza, 944 stóp par. npm. , 233 bud. , 250 dm. , 1479 mk. katol, 2 izr. , 108 osad, 2 młyny wodne Bernhardmiihle i Strzybnimiihle 5 2831 mr. rozl. , kamieniołomy, ślad solanki, kościół paraf. drew. z r. 1711, szkoła. Dobra K. , oddawna własność książęca, mają, z folw. Wymysłowice Mittelhof i Nouwerdenberg, 2079 mr. rozl. , prócz lasu z bażantarnią. F. S. Kobierzycko, wś i folw. , gm. i par. Wróblew. , pow. sieradzki, odl. 11 w. od Sieradza. Jest tu fabryka machin i narzędzi rolniczych. zatrudniająca 60 robotników. Istniał tu również młyn parowy, wzniesiony w 1876 r. lecz spłonął w 1877 r. Wzorowe gospodarstwo rolne, bogate owczarnie 2400 owiec. W 1827 roku było tu 25 dm. , 226 mk. , obecnie ma 29 dm. , 353 mk; zaś folw. 6 dm. , rozległ. mr. 964; grunta orne i ogrody mr. 849, łąk mr. 1, pastwisk mr. 50, nieużytki i place mr. 64. Bud. mur. 11, drew. 6. Płodozmian lOpolowy Wieś K. osad 54, z grunt. mr. 176. R. 1386 pisał się stąd Dersław Kobierzycki. Około r. 1400 K. rozpadło się na wielkie i małe. Z pierwszego odtąd pisali się Korabici, z drugiego Pomiani Kobierzyccy, Nałęcze zaś pisali się prosto z Kobierzycka. R. 1551 nabył K. małe od Bartłomieja Pomian Kobierzyckiego, Wojciech Korab Kobierzycki, sędzia grodzki sieradzki, za 2000 złp. Do roku 1658 pozostawały Kobierzycko wielkie i małe w ręku Korabitów Kobierzyckich; w tym zaś roku Jakób kanonik regularny trzemeszeński i Blazimierz chorążyc bydgoski, bracia Kobierzyccy, sprzedali dziedzictwo swe Mikołajowi Korab Kołdowskiemu za summę 15000 złp. Do końca 17go w. pozostawało K. w ręku Kołdowskich. W r. 1787 należało do Wyszławskiego, później do Urbanowskich. R. 1836 na licytacyi kupił je senator Prądzyński za 102, 000 złp. E. 1881 w kwietniu na licytacyi po Wincentym Prądzyńskim kupili te dobra Łąccy z W. Ks. P. W 17tym wieku z Kobierzycka małego pisał się historyk, autor Panowania Władysława IV Stanisław Pomian Kobierzycki, wda pomorski, ststa wieluński, brodnicki, solecki, skarszewski i t. d.

Kobienice

Kob

Kobl