mianowicie Jerzego Sebastyana księcia Lubomirskiego r. 1675; Jakubowi Chrostkowiczowi dr. praw r. 1675; ks. Piotrowi Paczanowskiemu r. 1667 i Achacemu na Pisarach Pisarskiemu r. 1673. Z tych czasów znajduje się w kaplicy piękne antepedyum marmurowe, na którem ryte i złocone jest Zwiastowanie N. M. Panny, posadzka i obramienie obrazu w wielkim ołtarzu są również marmurowe. Karniowice przechodziły później prawem sukcesyi lub kupna do Morsztynów, Ossolińskich, Meciszewskich i Bartynowskich. Maksymilian Bartynowski, urzędnik wolnego m. Krakowa, 11 września 1839, w tej spoczywa kaplicy; po nim nabył Karniowice de La Vaux, a w r. 1856 kupił je od Lewickiego hrabiego Stanisław z Mieroszowie Mieroszowski, b. marszałek pow. krakowskiego i poseł do rady państwa. Za ostatnich właścicieli kaplica karniowska zupełnie została opuszczoną, tak że ostatni nabywca zastał w niej skład siana a służba boża od kilkunastu lat już się nie odprawiała. Znacznym więc nakładem takową odnowił, wewnątrz posągami ewangelistów i nowym obrazem Matki Bozkiej Częstochowskiej przyozdobił; wyjednał w r. 1860 pozwolenie odprawiania mszy świętej. W r. zas 1878 wyjednał hr. Sobiesław Mieroszowskij teraźniejszy właściciel Karniowic, odnowienie odpustu, który corocznie w dzień poświęcenia kaplicy 18 listopada się odbywa. Karnowice obejmują dworskich gruntów po dokupieniu lasu rządowego należącego dawniej do Bolechowic i części przynależnej dawniej do Będkowic, razem 730 mr. n. a. , w tem 300 mr. lasu a 57 m. łąk; gleba czarnoziem z glinka mamutową. 2. K. z Ostrogórką, wś nad Starą Dniówką, dopływem Krzeszówki, w pasie granicznym celnym, pow. krakowski. Południowe grunta tej wsi przecinają tory kolei północcnej cesarza Ferdynanda i gościniec z Krzeszowic do Trzebini; należy do parafii rzym. katol. w Trzebini, zkąd odległość wynosi 4 kil. Mieszkańców 435, z tych 13 na obszarze większej posiadłości. W. pos. należy do J. Florkiewicza i wynosi obszaru 203 m. roli, 118 m. pastw. i 129 m. lasu; mniejsza pos. 402 m. roli, 14 m. łąk i 47 m. pastw. Gleba piaszczysta, lasy sosnowe. Za Długosza Lib. benef. II, 46 K. należały do Jana Młossowskiego. 3. K. , tak Stupnicki zowie Karniów, pow. krakowski. 4. K. Podt. n. wymienia Długosz Lib. ben. II, 139 wś w par. Melsztyn, własność Spytka h. Leliwa. Karniszewice, kol. włośc, pow łaski. gm. Góra Pabiańska. par. Pabianice. W 1827 r. było tu 23 dm. , 205 mk. , obecnie posiada urząd gminny i liczy 41 dm. , 519 mk. , 853 mr. obszaru 831 ornej. Wspomina ją Długosz I, 282 jako wieś osadzoną na prawie polskiem. Karniszewo, dom. , pow gnieźnieński, 2566 mr. rozl, 11 dm. , 183 mk. , 14 ew. , 169 kat. , 104 analf. Poczta w Kłecku o 4 kil. , st. kolei żel w Gnieźnie o 15 ML Niegdyś własność Trzebińskiego, M. St. Karniszki, wś, pow. władysławowski, gm. Leśnictwo, par. Władysławów. Odl. 14 w. od Władysławowa, ma 3 dm. , 37 mk. Karniszyn, wś i folw. nad rzeką Działdówką, pow. sierpecki, gm. i par. Bieżuń, odl. o 22 w. od Sierpca, ma młyn wodny, 23 dm. , 333 mk. , 933 mr. gruntu, 134 nieuż. W 1827 r. było tu 29 dm. , 212 mk. Według Tow. kred. Ziems. folw. Karniszyn ma rozl. m, 591; grunta orne i ogrody m, 389, łąk m. 108, pastw. m. 61, nieużytki i place m. 33, bud. mur. 1, drew. 4, płodozmian llpolowy. Folw. ten w r. 1880 oddzielony od dóbr Bieżuń. Karnitten niem. . Gr. i Kl. , dobra i dobra ryc, pow. morąski, st. p. Miłomłyn. Karuków, wś i kol. , pow. łowicki, gm. Jeziorko, par. Kocierzew, o 10 w. na północ od Łowicza. W 1879 r. było tu 9 dm. , 48 mk. ; 2 osady wieczysto dzierżawne jedna 300 mr. , druga 100 mr. ; do włośc 82 mr. 40 pastw. . Por. Jeziorko, Karnkowo, wieś i folw. nad strugą bez nazwy, pow. lipnow. , gm. Jastrzębie, par. Karnkowo. Leży przy trakcie z Lipna do Sierpca, o 5 w. na wschód od Lipna. Posiada kościół par. murowany, szkołę, browar, gorzelnię, tartak wodny, znaczne pokłady torfu, cegielnię, karczmę, W 1827 r. liczono tu 36 dm. i 384 mk. ; obecnie ma 48 dm. , 490 mk. K. liczy dworskich gruntów w ogóle 2193 m. 49 pręt. , z tych ornych 1051 m. 49 pr. , lasów 985 m. , łąk 157 m. ; włośc. mr. 756; grunta żytnie, mocne, z podkładem gliniastym, położenie lekko wzgórkowate z pochyłością ku południowi; wody a głównie struga przechodząca od Maków ca przez wieś Karnkowo uformowała w ciągu wieków ogromny parów, zaraz za wsią poczynający się a dochodzący do rzeczki Mień, która stanowi granicę K. z Wierzbickiem i Głodowem. Dwór z dwiema oficynami, wszystkie budynki dworskie gospodarskie murowane pod dachówką lub papą, na wsi sześć budynków dworskich murowanych. W XV w. już K. , leżące w dawnej ziemi Dobrzyńskiej, było w posiadaniu rodziny tego imienia i nieprzerwanie stanowi wyłączną jej rezydencyą Czasowo składało się z 3ch głównych nomenklatur, z Karnkowa, Czebryszewa i Jankowa, które następnie połączone w jedność zostały. Naczelną wsi tej ozdobę stanowi kościół na nieco wzniesionym pagórku, otoczony murem, w części zaś od drogi odsłonięty, co ułatwia widok całkowity na kościół, a starożytne na cmentarzu drzewa upiększają okolenie tej świątyni. Wystawił ją X. Stanisł. Karnkowski po zniesieniu dawnego drewnianego, a sam ją poświę Karniszewice Karniszewice Karniszewo Karniszki Karniszyn Karnitten Karuków Karnkowo