tyński, par, Nowokonstantynów. R. 1868 miała 45 dm. X M. O. Jurczuki, wieś i zaśc, pow. wileński, 5 okr. adm. , o 23 w. od Wilna, 3 dm. , 37 mk. katol. 1866. . Jurczuny, wieś nad jez, Gausty, pow. sejneński, gm. Hołny Wolmera, par. Łozdzieje. Odl 17 w. od Sejn. W 1827 r. było tu 8 dm. , 65 mk. , obecnie 17 dm. , 115 mk. Por. Hołny Wolmera. Jurczyce, wś na lewym brzegu Skawinki, uchodzącej z prawego brzegu do Wisły, w okolicy pagórkowatej, urodzajnej pow. myśle nickiego. J. leżą przy drodze ze Skawiny do Kalwaryi zebrzydowskiej, należą do par. rzym. kat. w Radziszowie Długosz III, 221 i mają 274 mk. rzym. kat. Większa pos. Haller ma 177 m. roli, 20 m. łąk i ogr. i 4 m. pastw. ; mniej. pos. 131 m. roli, 16 m. łąk i ogr. i 7 m. pastw. Mac, Jurczycha, wioska w pow. czehryńskim, nad rz. Taśminą, stanowi prawie przedmieście m. Kamionki bo zaledwie o 2 w. od niego od legła. Mieszk. 916 wyzn. prawosł, należą do gminy i parafii Kamionki; ziemi wybornego czarnoziemu 2011 dzies. Własność Dawydowych. KI. Przed, Jurczyka, rz. , dopływ Narwi z prawej strony, uchodzi poniżej Supraśli. Jurdischken niem. , dobra, pow. gołdap ski, st. p. Kiauten. j Jureczko, os. leśna nad rz. Wartą, powiat będziński, gm. Poręba Mrzygłodzka. Ma 1 dom, 3 mk. , 1 mr. rozl. Jureczkowa, wś w pow. dobromilskim, 16 kil. na płd. zachód od Dobromila. 6 kil. na płd. wschód od urzędu poczt. w Wojtkowej, 20 kil. na płd. wschód od urzędu poczt. w Birczy, 14 kil. na płn. od najbliższej stacyi kolei węg. galicyj. w Ustrzykach dolnych. Na płn. zachód leży Netrepka, na wschód Kwaszenina, na płd. wschód Liskowate, na płd. zachód Leszczowate. W płd. wsch. lesistej stronie wsi powstaje Wiar, dopływ Sanu, zpod Brańcowej góry, i płynie na płn. zachód zabierając kilka dopływów od lew. i praw. brz. W dolinie jogo leżą zabudowania wiejskie. Na praw. jego brzegu wznoszą się na granicy las Roztoka ze szczytem 625 m. wys. na płd. , a las Hniła na płn, ze szczytem 554 m. wys. Na lew. brzegu potoku wznosi się na płd. zachod. granicy lesiste pasmo górskie, płd. kończyna lasu Chwaniów i dalszy jej ciąg t. zw. Pański las. Na samej granicy wznosi się w tem pasmie Miczkowa dolina do 675 m. , reszta opada ku dolinie Wiaru 491 m. a na tej stoczystości wznosi się Truszowska do 617 m. Własn. większa ma roli ornej 421, łąk i ogr. 46, pastw. 46, lasu 1362; włas. mniejsza roli ornej 811, łąk i ogr. 71, pastw. 96, lasu 18 mr. Wedle spisu z r. 1880 było 513 mk. w gminie, 51 na obszarze dwor. ; wedle szematyzmu z r. 1881 mk, obrz. rzym, kat. 118, gr. kat. 388. Par. rzym. kat. w Nowosielcach, gr. kat. w Wojtkowej, We wsi cerkiew i tartak wodny, źródła słone i nafto we. Długosz nazywa górę, zpod której Wiar płynie, Trybunem ob. Czasopismo Ossoliń skich 1828, t. I str. 72. Lu. Dz. Jureiten niem. , wś, pow. kłajpedzki, st. p. Prekulsk. Jurek, folw. , pow. inowrocławski, 562 mr. rozl. , 4 dm. , 49 mk. , wszyscy ewan. , 24 analf. Poczta, telegr. , st. kolei żel. w Gniewkowie Argenau o 6 kil. M. St. Jurele, okolica szlachecka, nad rz, Rawdanką, pow. lidzki, 5 okr. adm. , od Lidy o w. 38, od Wasiliszek w. 13, dm. 6, mk. katol. 110, starozakon. 11 1866. Jurewicze 1. , miasteczko w dawnem województwie mińskiem, dziś rządowe, w zach. stronie pow. rzeczyckiego, niedaleko rz. Prypeci z lewej strony, przy 1 małym trakcie wiodącym z Łojowa, Brahina, Chojnik do Mozyrza, w malowniczej miejscowości położone. Jezuici litewscy mieli tu swoją misyą od roku 1726 i zbudowali wspaniałą świątynię. Po jezuitach byli tu bernardyni, później kapucyni. Parafia katolicka przetrwała w Jurewiczach do r. 1866 należała do dekanatu mozyrskorze czyckiego i miała kaplicę w Hliniszczu, wtedy bowiem kościół został zamieniony na cerkiew. Miasteczko ma około 140 domów, 900 mieszk. ; mieści się tu biuro II okr, polic; jest szkółka wiejska. Gmina się składa z 18 starostw wiejskich, 43 wsi i liczy 2335 włościan płci męzkiej. Jurewicze są prawdziwą malowniczą oazą śród głuchych topielisk polesia rzeczyckiego. Posiadają przywileje króla Stanisława Augusta z r. 1778. Historyk jezuitów Rostowski nie wspomina o tem miejscu chociaż miało ono ważne znaczenie dla Polesia pod względem misyi tego zakonu. Dobra J. w powiecie rzeczyckim, niegdyś Oskierków, od roku 1875 kupca Bakunienki, mają obszaru przeszło 3440 mr. 2. J. , niewielka wieś poleska z zarządem gminnym i folwark w pow. ihumeńskim, o 19 w. na północ od miasta Ihumenia, przy małym trakcie pocztowym berezyńskim położone. W Encykl. Orgelbr. błędnie pomieszane z Barbarowem. Miejsce to w wieku XV należało do możnej rodziny Kieżgajłłów i wchodziło w skład wielkich dóbr Baksztami zwanych. Stanisław Kieźgajłło stolnik litewski wraz z innemi dobrami oddał J. w r. 1447 na własność biskupom wileńskim. Po roku 1795 cesarzowa Katarzyna II, udzielając donatywy swym jenerałom, darowała J. z kilku innemi folwarkami Szewiczowi, które do dziśdnia są własnością tej rossyjskiej rodziny. Gmina jurewicka składa się z 7 starostw, 42 niewiel

Jurczuki

Jurczuki

Jurczuny

Jurczyce

Jurczycha

Jurczyka

Jurdischken

Jureczko

Jureczkowa

Jureiten

Jurek

Jurele

Jurewicze