trzańska, wypływa z źródeł leśnych w obrębie gminy Suchej Hory na Orawie Węgry, na północnym stoku góry Magóry 1230 m. , wznoszącej się na granicy Orawy i Nowotarżczyzny, a zasiliwszy się z pr. brz. potokiem Staszkowym, tworzy granicę gminy Hładówki i Suchej Hory, płynąc w kierunku północnym doliną międzygórską; po 6 kil. biegu górnego przechodzi na obszar Hładówki, zwracając się na półn. zachód, a potem na zachód i pod Hamrami ob. uchodzi z lew. brz. do Czarnej Orawy. Długość biegu dosyć krętego czyni 22 kil. Źródła leżą na wysokości 1000 m. , ujście 538 m. npm. Porusza w Hładówce dwa, w Chyżnem dwa, a w Hamrach jeden młyn. Jeleśnia z Dworzyskiem, wieś, pow. żywiecki, od Żywca 11 kil. na wschód, w dolinie rzeki górskiej Koszarawy, dopływu Soły. Według twierdzenia prof. Łepkowskiego Przegląd zabytków przeszłości. Warszawa 1863 na podstawie księgi dekretów prawa wołoskiego, w parafii przechowanej, wieś ta była osadą Wołochów. Istnieje ona już w XVI w. Pod koniec tego wieku, bo r. 1595, jak wykazuje Lib. visit. de anno 1595, był tu kościołek, zbudowany przez wieśniaków; należał on jako filia do Żywca Nowego, bedąc przez proboszcza tamtejszego administrowanym. Dzwon średni dla kościoła jeleśniańskiego ulał Jan Weiser z Kubina z napisem Vox mea vox vitae; voco Tos ad sacra, venite, 1584. Według kroniki Komonieckiego Wojciech Gagatkowski, pleban żywieckie dziekan oświęcimski, postawił r. 1619 1618 w miejsce pierwotnego podupadłego kościołek p. w. św. Wojciecha i Wacława, i wikaryusza tam ustanowił. Według innych podań postawiła go roku 1628 krolowa Konstancya. Kościół ten drewniany poświęcał r. 1636 Mikołaj Oborski, sufragan krakowski. Pierwszym proboszczem był tu Andrzej Chytry Chytrzeński. W r. 1631 sołtys Andrzej Gąsior za zniewagę plebana Chytrego podczas kazania musiał za karę zbudować plebanią własnym kosztem. Parafia liczy w miejscu 2682 dusz rz. kat. 1880 r. . Według obliczenia z r. 1869 liczba mk. czyniła 2729. Do parafii jeleśniańskiej należy 9 wsi Krzyżowa, Przyborów, Pewel wielka i mała, Sopolnia wielka i mała, Mutne, Huciska i Korbielów. W całej par. jest dusz rz. kat. 11733, ew. 4, żydów 150. Liczba chat 376. Obszaru większej posiadłości nie ma. Mniejsza zaś pos. liczy roli ornej 1933, łąk i ogr. 201, pastw. 1269, lasu 491 mr. austr. Należy do dóbr arcyksięcia Albrechta, w XVIII w. Wielopolskich. We wsi jest szkoła ludowa o trzech klasach, w skład której wchodzą nauczyciel kierujący i dwóch nauczycieli młodszych wraz z proboszczem, który udziela religii. Poczta w miejscu. Wzniesienie 456 m. npm. Nazwa wsi pochodzie ma od jeleni lśniących, które tam na paszę chodziły i często ich tam łowiono gdy przedtem lasy były Ob. Komoniecki Chronografia albo dziej opis żywiecki, w Rad wańskiego Dziejopisie Żywieckiem. Kraków 1866. Br. G. Jelgawa, Jelgawa, łotewska nazwa Mitawy, zwanej też LeelaJ. , Wielką Mitawą. Zaś Jauna J. , Nową Mitawą, zowią Łotysze Frydrychsztat. Jelica, wś i folw. , pow. piotrkowski, gmina Gorzkowice, par. Mierzyn. Ma wś 4 dm. , 27 mk. , 46 mr. , zaś folw. 1 dom, 7 mk. , 129 mr. Należy do dóbr Cieszanowice Niwy. Jeligowo, folw. , pow. kościański, i dom, 13 mk. , ob. dom. Białcz. Jelińcz, niem. Jehlenz, pow. tucholski, ob. Jeleńcz, Jelinice, Jeleniec ob. , niem. Hirsdorf. Jeliniska, osada, powiat wieluński, gm. Galewice, par. Cieszęcin, odl. od Wielunia 27 w. , dm. 1, mk. 4. Jelinka, przys. Hrebennego, pow. Rawa Ruska. Jelinowo, niem. Jellenowen, wś, pow. szczycieński, niedaleko ządzborskiego powiatu, w borach szczycieńskich żałożona. Podług przywileju z r. 1568 było tu trzech sołtysów. Głównem ich zadaniem było czuwać nad płotami w borach, na zwierzynę porobionemi, ażeby się nie popsowały. Ob. Dr. Toppen, Geschichte Masurens. Jelisawetgrad, ob. Elizabetgród, Jelita, os. , pow. hrubieszowski, o 6 w. od Hrubieszowa ku Zamościowi, w dobrach Podhorce, nad Huczwą. R. 1882 powstała tu fabryka narzędzi rolniczych. Jelitki al Siemiętki, niem. Jelitken al. Schementken, wś, pow. oleski, st. p. Gąski. Ks, Albrecht nadaje r. 1564 ziemianom jelitkowskim Michałowi, Janowi, Rafałowi braciom majątek J. z 6 włókami między Kleszczewem, Bronakami, Gutami i Golubiem na prawie magdeburskiem. Jelitkowo al. Gletkowo, niem. Gletkau, włościańska wś, pow. gdański, nad strugą jelitkowską, przy brzegu morza, w którem urządzone są tu kąpiele morskie, niezbyt licznie jednak zwiedzane, 1 4 mili od stacyi kolei żel. w Oliwie. Z przyległościami Dreieck i Hasenberg obejmuje gburów 3, zagrodn. 15, obszaru mr. 778, kat. 179, ew. 27, dm. 12. Parafia Maternia, szkoła kat. w miejscu, poczta Oliwa. Odległość od Gdańska 1 i pół mili. Młyn tutejszy nad jelitkowską strugą ma 2 ganki. J. było prastarą własnością oo. cystersów w Oliwie, darowaną im przez pomorskich książąt. Z r. 1480 jest przywilej opata Mikołaja dla wsi zwanej wtedy Glotkau. W pobliżu znajdowała się wieś Primore przy morzu z mły Jeleśnia Jeleśnia Jelgawa Jelica Jeligowo Jelińcz Jelinice Jeliniska Jelinka Jelinowo Jelisawetgrad Jelita Jelitki Jelitkowo