bydła opas. i jał. 50 szi, owiec 100 szt. , trzo1 dy chlew. 50 szt. , wełny 20 centnarów, mleka 25200 garn. , spirytusu 20000 garn. Nieustanny i znaczny zarobek na obszarze dworskim, a poniekąd i przykład starannej uprawy roli, oddziaływa korzystnie na dobrobyt włościan. W XVI wieku był G. dziedzictwem Gnoińskich herbu Warnia. Zapiski kościelne w amp; ., Lib. ben. Długosza. Por. Brzesko. M. Ż S. Gnojnik, mylnie Enojnik, wieś, pow. cieszyński na Szlązku austr. , rozl. mor, 1106, i ludn. 607. Ma parafią katolicką dek. frydeckiego, która liczy 1162 kat. , 2240 ewang. i 60 izr. ; filia tej parafii w Trzanowicach dolnych. Ewangeliccy mieszkańcy G. należą do parafii w Ligocie. Gnojnik, rzeczka, powstaje z źródeł leśnych, na granicy gmin Brusna nowego i starego, Huty starej i Łowczy, w powiecie cieszanowskim, koło domostw zwanych Młodo wcami, W obrębie gminy Brusna nowego. Płynie zra zu w kierunku zachodnim i południowoza chodnim, tworząc granicę między Łowczą a Brusnem nowem i Rudką; poczem w kierunku zachodnim mija Łowcze i przerzyna Gorajec. Pod Żukowem z prawego brzegu przyjmuje pot. Głęboki ob. . Mija Kosoduby, przysió łek Żukowa, rozlewając się na błotach żukow skich. Tutaj z lew. brz. przyjmuje Brusienkę ob. . Powyżej Lublińca nowego przepływa znaczny staw i przyjmuje kierunek północny. Opłynąwszy od zach. wieś Lublińce nowe, uchodzi w obr. Lublińca starego z praw. brzegu do Wyrowy, dopływu Tanwi. Długość biegu 21 kil. Br. G. Gnojno 1. wś i folw. , pow. kutnowski, gm. i par. Kutno, przy drodze żel. , dm. 21, mk. 350; zawiera ogólnej przestrzeni m. np. 1710, z czego m. 125 należy go włościan, odległy od m. Kutna w. 2, gospodarstwo zamożne i w dobrej kulturze. R. 1827 G. miało 28 dm. , 124 mk. Folw, nabyty 1872 r. za 150000 rs. Do dóbr G. należały wsie Siemiennik osad 4, gruntu m. 6, i Dębina osad 5, gruntu m. 60. 2. G. , wś i folw. włość, pow. mławski, gm. Niechłanin, par. Sarnowo, odl. o 24 wiorst od Mławy, posiada szkołę i straż pograniczną, liczy 16 dm. , 253 mk. , 1228 mr. gruntu. Folw. G. z wsią amp; ., Petrykozy i Gnojenko, nabyte w r. 1870 za rs. 32700. Rozl. wynosi mórg. 1088, grunta orne i ogrody m. 717, łąk mor. 175, pastwisk mr. 88, lasu mr. 85, nieużytki i place mr. 23, płodozmian 11polowy. Bud. mur. 3, drewn. 20, pokłady torfu, marglu i kamienia wapiennego. Wieś G. osad 28, grun tu m. 51; wś Petrykozy osad 12, gruntu mr. 413; wś Gnojenko osad 2, gruntu mr. 58. 30 G. Grabiny, wś i folw. , pow. lipnowski, gm. Kłokock, par. Ostrowite. W 1827 r. było tu 14 dm. i 141 mk. ; obecnie liczy 22 dm. , 211 po 2 kury, we wsi znajdowały się później 3 i karczmy. Kościół tutejszy zabrali w czasie j reformacyi niemieccy mieszkańcy. j Graojna, wś i folw. , pow. błoński, gmina Radziejowice, par. Mszczonów. W 1827 roku było tu 8 dm. , 75 mk. Folw. G. z wsią tejże nazwy i attynencyą Ciemne, od Warszawy w. 38, od Błonia w. 21, od Mszczonowa w. 4. Rozl. wynosi m. 513, grunta orne i ogrody m. 330, płodozmian 6polowy. Budów mur. 3, drewn. 7; wiatrak, staw i w niektórych miej scowościach pokłady torfu; wieś G. osad 15, gruntu mr. 66. Br. Ch. Gnojne, wś w pow. Słonimskim. Między wsiami G. i Złotowem Hrywda uchodzi do Szczary. Gnojnica, wś w pow. zasławskim, parafia Zasław, na połud. m. Ostroga o 40 w. położo na a względem Zasławia na zachód o 8 w. ; miejscowość górzysta, czarnoziem urodzajny, miejscami, glinko waty, 805 mk. , 919 dzies. ziemi włość, parafialna cerkiew i szkółka. Ta wieś pierwotnie należała do ks. Ostrogskich, później do Koniecpclskich i Jabłonowskich, którą od ks. Maksymiliana Jabłonowskiego senatora kupił 1844 r. pułkownik Witowski Achilles. Dom dziedzica zbudowany w dob rym guście, z pięknym ogrodem, staw obszer ny rybny, młyn wodny, pozycya górzysta, bezleśna. Z. Róż. Gnojnica, wś w pow. ropczyckim, w okolicy górzystej i leśnej, należy do sądu pow. w Sędziszowie, parafii rzym. kat. w Ropczyckiej górze i liczy 1369 mieszk. Większa pos. wynosi 295 mr. roli, 11 mr. ogrodów i łąk, 19 mr. past. i 364 m. lasu; mniejsza pos. 1907 m. roli, 110 m. ogrodów i łąk, 383 m. pastwisk i 150 m. lasu. Gnojnice, wś w pow. jaworowskim, należy do sądu pow. , urzędu poczt, i parafii rzym. kat. w Krakowcu, ma parafią greckokat. , szkołę ludową i liczy 1322 mieszk. , z których jest 343 rzym. kat. Większa pos. wynosi 601 m. roli, 212 m. ogrodów i łąk, 32 m. pastw, i 527 m. lasu; mniejsza pos. 1598 mr. roli. 228 mr. łąk i ogrodów, 250 mr. pastwisk i 17 mr. lasu. W początku XVII w. była w Gnojnicach kaplica, w której odprawiali nabożeństwo katolicy aż po r. 1604, od czasu gdy właściciel Krakowca wojski Samborski Stanisław Fredro kościół krakowiecki za zbór protestancki zamienił. Gr. kat. par. ma w miejscu, należącą do dekanatu jaworowskiego dyecezyi przemyskiej i liczącą w Gnojnicach z miejscowościami Nowostawki i Damszczyńce 902, w filii Gnojnicka wola 594, razem 1496 gr. kat. parafian. Stara cerkiew postawiona w 1689 roku zgorzała; teraźniejsza cerkiew drewniana postawiona w 1821 roku. Właściciel wiek posiadł. Adama księcia Lubomirskie go spadkobiercy. B. E. Gnojnicka wola, wś, pow. jaworowski, tuż obok Gnojnic położona; posiadł wiek. posiada 980 mr. austr. , w tern 480 mr. lasu, włościanie posiad. 1317 m. a. ; ludność 1087, w tern rzym. kat, należących do par. w Krakowcu 421, gr. kat. 594, reszta izrael. Gnojnicki potok, wypływa w obr. gmi ny Gnojnicy, w pow. ropczyckim, w połud niowej stronie wsi, koło folwarków; płynie w kierunku północnowschodnim, między do mostwami Gnojnicy; w dolnym swym biegu przerzyna wieś Górę Ropczycką, omija bro war i na Gabrylówce, przedmieściu Sędziszo wa, uchodzi z lew. brzegu do Budzisza ob. . Długość biegu 8 kil. Br, G. Gnojnik, wś, pow. brzeski w Galicyi, między Bochnią, Brzeskiem i Czchowem, o 11. 3 kil. od Brzeska, nad dopływem Dunajca Uszwicą, w wesołej dolinie, okrążonej łagodnemi pagórkami, przeciętej krzyżującemi się drogami krajową, słotwińskosądecką i komunikacyjną czchowskobocheńską. Parafia rz. kat. w miejscu, dek. czchowskiego 815 wiernych. Starożytny murowany kościółek, struktury poważnej prostotą i trwałością, ocieniony odwiecznemi lipami, erygowany r. 1160 pod wezwaniem św. Marcina, niespożyty podziśdzień wiekami i burzami, był od r. 1575 do 1617 w posiadaniu aryanów, wprowadzonych tu przez zwolennika tej sekty, ówczesnego dzierżawcę zastawnego Mikołaja Przytkowskiego, następnie przez dziedzica Kaspra Wielopolskiego odrestaurowany i napowrót uposażony; r. zaś 1657 podczas najazdu Bakocego przez kozaków i Węgrów z ozdób i kosztowności, nawet sprzętów, do szczętu złupiony. Metryki kościelne zachowane są w całości począwszy od r. 1657. G. ma szkołę etatową, mk. 970, dm. 143; rozległość ogólna 2018 mr. austr. , w ozem 1037 mr. obszaru dwors. ; gleba w nizinie tłusta rędzina, w pagórkach rodna Żytna glinka. Gospodarstwo na obszarze dworskim obecnie już przez 35 lat bardzo starannie i intensywnie prowadzone przez właściciela p. Edwarda Homolacza, który kupiwszy r. 1845 tę posiadłość w zaniedbanym stanie, doprowadził ją usilną pracą i forsownym nakładem do bardzo wysokiego stopnia kultury. Mnogie budynki mieszk. i gospod, w części murowane, pod dachówką, łupkiem lub gątem. Bardzo staranna uprawa roli, łąki irygowane, machiny i narzędzia gosp. ulepszone, hodowla bydła rasy Kuhland i owiec Elekto Negretti, płodozmian 12polowy z 3ma nawozami, 2 młyny wodne, stępa do tłuczenia kości nawoź. , cegielnia i gorzelnia, produkują rocznie w przecięciu zboża tw. 3000 korcy, rzepaku 100 kor. , koniczu 80 k. ; na sprzedaż mk. i 969 mórg. ziemi a 14 mr. nieużytków. 3. G. , wieś, pow. lipnowski, gm. i par. Bobro wniki. G. wraz z wsiami i osadami Jonne, Zmyśiin, Osiny, Wąkole, Celiny, liczy 591 mr. ziemi włość, w tern 590 mr. om. , 26 dm 135 mk. Ewangelicki dom modlitwy, ewang. szko ła; karczma i dom zajezdny. Eolw. zamieszka ły przez drobną szlachtę, należy do par. Osówka, liczy 10 dm. , 70 mk. , 373 mr. , w tern 320 I mr. ornych. 5. G. , wś, pow. pułtuski, gmina Kleszewo, par. Zambsk. W 1827 r. było tu 26 dm. i 207 mk. W r. 1854 istniał też folw. G. , odłączony od dóbr Górki. 6. G. , wś i fol. , pow. stopnicki, gm. i par. Gnojno. Leży przy drodze bitej z Chmielnika do Kurozwęk. Po siada kościół par. murowany, szkołę gminną I i dom schronienia dla starców i kalek. W 15 w. istniał tu już kościół par. murowany św. Jana Chrzciciela a wieś sama miała dwa folw. i stanowiła dziedzictwo Przęsława Wojszyka h. Łodzią Dług. II 443. G. , gniazdo rodzin ne Gnoińskich, było 1842 własnością Łuniewskiego. Ta rosły najpierwsze w Polsce topole włoskie, które dziedzic Bupniewski, kasztelan małogoski, sprowadził z Konstantynopola. Ten że Rupniewski w pobliskich Grabkach wzniósł dom turecki pogorzał. W 1827 r. G. miało 57 dm. i 480 mk. Par. amp; . dek. stopnickiego li czy 5087 dusz. Gmina G. należy do sądu gm. okr. I w Chmielniku, gdzie też i st. poczt. Liczy 12995 mr. obszaru i 4879 mk. Dobra G. składają się z folwarków amp; ., Pożogi, Wikto rów, attynencyi Piła, tudzież wsi G. , Pożogi i Piasek. Nabyte w r. 1874 za rs. 65714. Rozl. dworska wynosi mr. 1393; folw. Gnojno m. 661. Rud. mur. 16, drewn. 6. Eolw. Pożogi mr. 432. Bud. mur. 2, drewn. 5. Eolw. Wikto rów mr. 300. Bud. mur. 2, drewn. 1. Płodo zmian 6 i 8polowy; gorzelnia, młyn amery kański, wodny i tartak, w niektórych miejsco wościach pokłady torfu i marglu. Rzeka Wschodnia przepływa przez territorium. Wś G. osad 71, gruntu m. 594; wś Pożogi osad 19, gruntu m. 131; wś Piasek osad 6, gruntu m. 46. 7. G. , wś i folw. nad rz. Bugiem, pow. konstantynowski, gm, Zakanale, par. Janów. Posiada cerkiew paraf, dla ludności rusińskiej. Wieś G. leży nad samym Bugiem i stanowi przystań dla berlinek, prowadzących do Gdań ska zboże z całej okolicy w trzechmilowem promieniu. Na piaszczystych wzgórzach znaj dują się nasypy, nazywane przez lud cmenta rzyskiem pogańskiem, dotąd nie badane. W r. 1827 było tu 39 dm. i 389 mk. ; obecnie liczy 51 dm. i 403 mk. , tudzież 1125 morgów ziemi i włość. Eolwark G. należy do dól r Konstan tynów. Br. Ch. Gnojno, dom. , powiat inowrocławski, nad rzeczką Żabienką, 1501 mórg. rozl. , 8 dm. , 147 mk. , 6 ew. , 141 kat. , 78 analf. Poczta i Słownik Geograficzny Zeszyt XXI, Tom II. 41

Gnojna