Buk o 3 kil. Niegdyś D. był własnością kościoła w Granowie. M. St. Dobikinia albo Pury, st. dr. żel. Koszedary Libawa. na przestrzeni RadziwiliszkiMożejki, między Popielanami a Wieksznią, o 24 w. od Moźejków, w pow. szawelskim. Dobikinia, rz. , dopływ Wenty z prawej strony, ma źródło na półn. od m. Krupie, mija Okmiany, a ujście ma przy dworze Doubiszki. Jej dopływy z lewej Swiętupa, Gulbińce, Progalwis, a z prawej Okmiana. Dobikinie, 1. dobra, pow. szawelski, par. okmiańska, o 3 w. od Okmian, przy szosie do Wiekszń, własność Merekilewiczów. 2. D. , okolica szlach. , pow. szawelski, par. okmiańska, 8 włók rozl, z tego 7 włók należy do Apolinarego Butkowicza, 1 włóka do Stanie wicza. 3. D. Wielkie, dobra, pow. szawelski, par. okmiańska, o parę wiorst od Okmian, przy wielkim trakcie z Rygi, 100 włók rozl. ; dziedzic Harasym Sawin, który 1865 r. nabył je od marsz. Przeciszewskiego. Dawniej wła sność Grużewskich. Do D. należy folw. Kontejki, o milę od dwora. Wszystkie zabudo wania murowane. J. Godlew. Dobila, Dobile, Dobilia, wś, pow. maryampolski, gm. PoniemońPożajście, par. Pokojnie. Odl. od Maryampola 55 w. , liczy 23 dm. , 231 mk. R. 1827 było tu 16 dm. i 153 mk. Dobile, Dobiły, wś rząd. pow. trocki, 1 okr. adm. , o 7 w. od Trok, 4 dm. , 80 mk. 1866. Dobinty, wś rząd. , przy uroczysku anglenickiem, pow. trocki, 2 okr. adm. , o 21 w. od Żyżmor, 7 dm. , 122 mk. 1866. Dobischau niem. , ob. Dobieszowe. Dobishain niem, , ob. Średnik. Dobiszki, 1. wś, pow. władysławowski, gm. Giełgudyszki, par. Szaki. Odl. od Ma ryampola 28 w. R. 1827 liczyła 6 dm. i 64 mk. , obecnie 7 dm. i 76 mk. 2. D. , wś nad Sesarką, pow. władysławowski, gm. Szyłgale, par. Syntowty. Odl. od Maryampola 24 w. R. 1827 liczyły 20 dm. , 176 mk. ; obecnie 21 dm. , 190 mk. Br. Ch. Dobiszki, zaśc. pryw. , pow. wileński, 3 okr. adm. , mk. 4, dm. 1 1866. Dobkajcie, 1. okolica szlach. , pow. rossieński, par. Szydłów. 2. D. , okolica szlach. , pow. rossieński, par. Betygoła. Dobken niem. , ob. Dobki. Bobki 1. stare, wś szlach. nad rz. Orz, i D. nowe, wś, pow. ostrołęcki, gm. Piski, par. Czerwin. R. 1827 D. stare liczyły 6 dm. , 45 mk. a D. nowe 4 dm. , 18 mk. Jestto gniazdo Dobkowskich. 2. B. , folw. , pow. mazowiecki, gm. Stelmachowo, par. Tykocin. Folw. D. z wsią Sanniki dobkowskie podług opisu z r. 1866 ma rozległości m. 536 a mianowicie grunta orne i ogrody m. 215, łąk m. 153, pastwisk m. 103, lasu m. 57, nieużytki i place m. 8. Wieś Sanniki dobkowskie osad 6, gran tu nu 102. Por. Jabłoń. 3. D. , wś, powszczuczyński, gm. i par. Lachowo. 4. D. . folw. , pow, ostrowski, gm. Szulborze Koty, , par. Czyźewo, należy do dóbr Gostków, tuż obok linii kol. żel. warsz. peter. , własność Małowieskiego. 5. D. , wś, pow. sochaczowski, gm. Iłów, par. Brzozów. W r. 1827 było tu 6 dm. , 50 mk. Br. Ch. Dobki, niem. Dobken, Dopken, wś, pow. olecki, st. p. Margrabowa. Dobkiszki, 1. wś, pow. wyłkowyski, gm. i par. Giźe. Odl. od Maryampola 8 w. Liczy 4 dm. i 59 mk. 2. D. , folw. , pow. kalwaryjjski, gm. Balkuny, par. Mirosław. Odl. od Kalwaryi 42 w. , liczą 11 dm. , 77 mk. Dobra D. , niegdyś królewskie, stanowią donacyą generałmajora Szatowa od r. 1837; składają się z folwarku D. , Iwanków i Arciszkany, tudzież wsi Iwanków, Ławkintany, Warnogiry i Zyzany. Rozl. powierzchni dworskiej 1844 r. wynosiła m. 1609 a mianowicie fol. Dobkiszki nu 751, folw. Iwanków m. 452, fol. Arciszkany m. 405; wieś Iwanków nu 868, wieś Ławkintany m. 1344, wś Warnogiry m. 1138, wś Zyzany m. 836. Dobkiszki, 1. wś, pow. rossieński, par. Taurogi. 2 D. , wś, pow. rossieński, par. girtakolska. Bobków, wś, pow. łaski, gm. Wodzierady, par. Kwiatkowice. Dobkowice, niem. Duckwitz, wś i folw. , pow. wrocławski, par. Wierzbice Wirrwitz, do r. 1810 własność zakładu św. Katarzyny we Wrocławiu. F. S. Dobkowo, w starych dokumentach Dobkow, Dobckow, Dobekowo zwane, była wieś kiedyś w pow. starogrodzkim, blisko Spęgawy i Stanisławia położona. R. 1260 podarował ją Sambor II cystersom w Pogutkach, aby młyn swój na Spęgawie tern wygodniej posiadać i naprawiać mogli. R. 1305 opat Henryk z Hadersleben wydał Dobkowy gospodarzom w Stanisławiu za 1 wiardunek i po 8 korce czworakiego zboża od włóki. Czynsz ten mieli płacić do brata przełożonego nad młynem spęgawskim, któremu zastrzegł opat łąk i siana dosyć na utrzymanie żywego inwentarza. R. 1315 tenże opat kupił dwie włóki przy Dobkowie i młynie spęgawskim za. 20 grzywien od Prusaka Lemko. R. 1317 zrzekł się sołtys ze Stanisławia dzierżawy Bobkowa, którą miał za 7 grzywien toruńskich rocznie już od 12 lat. R 1320 rozstrzygnął komtur gniewski Henryk spór o granice Bobkowa między Jesco ze Stanisławia Stoslow a klasztorem na korzyść zakonników. R. 1478 osadził Piotr z Bielczyc gospodarzów na D. po wojnach Polaków z krzyżakami, zważywszy, że po ogólnej klęsce wojen domowych, które niedawno, według sprawiedliwego dopuszczenia Bożego Prusami wstrząsnęły, dobro nasze Dobkowo koło Spęgawy przez długi czas bez mieszkań spustoszałe, spalone i bez uprawy leżało, dlaczego ztąd przez całe 25 lat i więcej żadnego nie mieliśmy pożytku. Między osa dnikami byli Jerzy Tiele, Piotr Katze, Bartusz Decker. Od włóki dawali 2 grzywny 3 skójce zwyczajnej lżejszej monety pruskiej i 6 kurcząt do kuchni. Od robocizn prócz re gularnego czyszczenia Spęgawy i utrzymywania mostu uwolnił ich klasztor. R. 1745 opat Leski puścił obie wsie Dobkowo i Spęgawy, dobrze zasiane i obrobione, Michałowi Kluczo wi na 3 lata za czynszem rocznym 700 zł. i 15 złp. pogłównego. R. 1757 wziął Spęgawy i Dobkowo w dzierżawę Jan Bakier na 3 lata za 800 złp. czynszu. R. 1760 przedłużono mu dzierżawę za 1000 złp. na nowe 3 lata. W podobny sposób trzymał Bakier obie te wsie w r. 1774. Po sekularyzacyi dóbr, D. więcej nie zachodzi; zaniechano tę wieś a zie mię przyłączono do pobliskich Spęgaw. z któremi już poprzednio była połączona. Porównaj ks. Kujot Opactwo peplińskie, str. 358 360. Kś. F. Dobkowszczyzna, por. Byszów. Doblena, po łotewsku Dohbele. po niem. Doblen, mko w pow. dobleńskim, gub kurlandzkiej, o mil 4 od Mitawy ku stronie zachodniej, przy drodze prowadzącej do Połągi, na prawym brzegu rz. Berzy, w położeniu malowniczem, przyozdobionem wspaniałą ruiną starodawnego dobieńskiego zamku, otoczonego dotąd resztkami wałów i fos a okrążonego przepysznemi zaroślami. Nazwę tej miejscowości spotykamy już w dokumencie dzielczym, dokonanym w r. 1254 pomiędzy arcybiskupem ryskim i mistrzem prow. inflanckiego zakonu. Sam zaś zamek, w dokumentach łacińskich nazywany Dubelone, dopiero 80 lat później w r. 1334 założony został przez dzielnego i czynnego j mistrza prow. Eberharda de Monheim, ale nie w r. 1263 i nie przez mistrza Burharda de Hornhusen, jak błędnie za przestarzałym Arndtem powtarza Siemienow, gdyż B. Hornhusen już w r. 1260 był poległ w bitwie nad j Durbą, przeciw Mendogowi w. ks. litewskiemu wydanej. Zresztą w r. 1263 stał jeszcze na temże miejscu dawny gród Semigallów, dopiero w r. 1289 przez inflanckich krzyżaków zniesiony. Resztki warownego zamku, jaki tu w lat 45 później zbudowali krzyżacy, osadzając w nim osobnego komtura. dowodzą dotąd jak niezwyciężoną na owe czasy była ta warownia, na której zdobycie tylekroć się daremnie kusiły liczne zastępy tak potężnych w owym czasie Litwinów. To też i historya tego zamku i jego obrońców w ciągu długich dwóch wieków nic nam nie przedstawia ciekawego oprócz zawsze szczęśliwego odparcia nieprzyjaciół; aż nakoniec, już w nowszej epoce Kurlandyi, w nowszą przechodzi fazę, wraz z ostatnim tegoż zamku komturem, zwanym powszechnie Thiessem von der Recke. Ten rywal Gotarda Kettlera, co jednocześnie z nim dobijał się o miejsce prowincyonalnego mistrza zakonu inflanckiego, wymógł na Kettlerze, że ten, w przypadku otrzymania od króla polskiego Zygmunta Augusta wszystkich ziem zakonnych na prawie lennowieczystem, obiecał mu wyrobić prawa dziedziczne na zamek dobleński z przyległościami. Ze zaś, jak wiadomo, nie wszystkie ziemie byłego zakonu inflanckiego ale tylko sama Kurlandya przez króla Zygmunta Augusta Kettlerowi nadaną została, więc nie czuł się on obowiązanym ustępować komturowi warownego zamku dobieńskiego, do którego w owym czasie należały dobra Hofcumberge, Aucen, Grenchof i Neuenburg. Ten zaś, ufając mocy obronnego zamku, ani myślał o poddaniu się władzy książęcej Kettlera i przez lat kilka utrzymywał się stale w posiadaniu onego, aż nakoniec, gdy się za granicę starał wymknąć, ujęty został w niewolę przez księcia Kurlandyi. Ugodę z nim w więzieniu zawartą, jako przymuszoną, odwołał uroczyście, i dopiero w d. 18 lutego 1576 przyszło do trwałej zgody pomiędzy nim a księciem Kettlerem, pod tym wszakże warunkiem, że książę mu ustąpi wszystkich dóbr neyenburskich die Neuenburgschen Güter, które i dotąd pozostają w dziedzicznej posiadłości rodu v. d. Recke. Przytem hardy ten komtur zdołał sobie wyrobić takie stanowisko, że jedynie od króla polskiego, a nie od księcia kurlandzkiego, miał być nadal zależnym. Za to sam zamek dobleński przechodzi teraz ostatecznie w posiadanie książąt kurlandzkich, którzy na miejsce dawnych komturów osadzają tam tak zwanych hauptinanów, a ci, skutkiem ustawy przez komisarzy rzplitej polskiej w r. 1617 wydanej, otrzymują zwierzchnictwo sądowe nad całym powiatem dobleńskim. Trzy lata później król szwedzki Gustaw Adolf, po zajęciu Mitawy i Bowska, zawładnął i dobleńską, wówczas słabo bronioną warownią. Odtąd przechodziła ona kilkakrotnie to do Polaków, to znowu do Szwedów, i jakkolwiek niemało ucierpiała w czasie groźnej wojny północnej, wszelako przez niczyje wojska zburzona nie była a tylko skutkiem zaniedbania i dobrowolnego opuszczenia została nakoniec ową malowniczą ruiną, jaką dziś w niej podziwiamy. Ostatnim zamieszkującym ją hauptmanem był Krzysztof Jerzy Offenberg, który umarł w roku 1730. Naprzeciw ruin tego niegdyś tak mocno warownego i starodawnego zamku leży nowożytna Villa Todleben, zaledwie w r. 1855 wzniesiona a obecnie do bra Dobikinia Dobikinia Dobikinie Dobila Dobile Dobinty Dobischau Dobishain Dobiszki Dobkajcie Dobken Dobki Dobkiszki Dobkowice Dobkowo Dobkowszczyzn Doblena