Z grodem tym się wiąże następujące wspomnienie. Gdy w 1043 r. umarł w. ks. kijow ski Wsiewołod a Światopełk po nim w Kijowie objął wielkoksiążęce rządy, Połowcy, dowie dziawszy się o śmierci Wsiewołoda i przycią gnąwszy ze stepów, obiegli mówi kronikarz gród Torczesk. Mieszkali w nim Torkowie, lud stepowy tak jak i Połowcy, ale który, po rzuciwszy życie koczownicze, hołdował Rusi, osiadłszy na jej krańcach wzdłuż rz. Stulmy i Rosi. W. ks. Światopełk kijowski, z Wło dzimierzem Czernihowskim i Rościsławem Perejasławskim wyprawili się tedy dla dania od sieczy Torczeskowi. Tymczasem, przeszedłszy rz. Stuhnę, zostali przez Połowców rozbici u Trypola, tak że Świętopełk z Włodzimie rzem ucieczką ratowali życie a Rościsław uto nął w rz. Stuhnie. Po tern zwycięztwie tern przeważniej jeszcze Połowcy zaczęli oblegać Torczesk. Oblężenie ciągnęło się przez 9 ty godni, aż w końcu Torkowie, zmorzeni głodem, poddali gród, który Połowcy spalili ogniem, ludzi rozdzielili, wiedli do swoich koszów, do swoich krewnych i swoich pobratymów. Z pew nością że gród ten zniszczony już więcej nie powstał, zostawując w horodyszczu bezradyckiem swego dawnego istnienia jedyną pamią tkę. Kiedy B. osiedliły się na posadzie zburzo nego Torczeska, niewiadomo. Położenie atoli wsi tej u samego brodu na rz. Stuhnie, którędy tak później Tatarzy jak dawniej Połowcy za wsze łatwy mogli mieć wstęp do kraju, nie dawało z pewnością przez długi czas osiedlić się mieszkańcom, pomimo aż trzech obronnych horodyszcz i boru w blizkości. Dopiero pod rokiem 1632 dowiadujemy się z akt, że B. należały do monasteru kijowskopieczarskiego. Jeszcze w 17 wieku wielkie bory tu zalegały; biegiem Stuhny od strony Dniepru nieprzystępne bło ta bezradyckie, bezrodzickie zwane i według Fundukleja mające 7 w. dł. , 1 w. szer. a przed Stuhną stepy. Bród tutejszy na Stu hnie był dla najezdników jedynem w tej stro nie możliwem przejściem. Mieszkańców w No wych B. jest 425, w starych 766. W No wych B. jest cerkiew z r. 1727, mająca 101 dzies. gruntu. E. R. Bezulka, potok wypływający w obrębie gminy Rzyczki, w pow. kosowskim, w południowej jej stronie; płynie zrazu na północny wschód, poczem zwraca się na wschód i przechodzi w obręb gminy Jaworowa, płynąc jużto debrami leśnemi, już też łąkami, i po półmilowym biegu uchodzi z lewego brzegu do Rybnicy, wpadającej do Czeremoszu. Najważniejszy jej dopływ jest Tarnaszory. Br. G. Bezunka niem. , właściwie Pszczonka, folw. dóbr Maciejów na Szląsku pruskim. Bezuń, rz. , rozgranicza pow. witebski od suraskiego. Bezwola, wś i folw. , pow. radzyński, gm. Lisiawólka, par. Wohyń; cerkiew rusińska. W 1827 r. miała 162 dm. i 691 mk. ; obecnie 1034 mk. i 3906 m. obszaru. Beżejów, wieś, pow. sokalski, o 2 mile na południozachód od Sokala, o trzy ćwierci mili na półn. wsch. od Bełza. Okolica sławna z bełzkiej ziemi, na której najlepiej z całej Galicyi udaje się pszenica sandomierska. Przestrzeni ma posiadłość większa roli ornej 181, łąk i ogrodów 9, pastwisk 4 morgi austr. ; posiadłość mniejsza roli ornej 468, łąk i ogrodów 67, pastwisk 8 morgów austr. Ludności ma rzym. kat. 38, gr. kat. 256, izrael. 9. Wieś ta należy do rz. kat. parafii w Ostrowie, a gr. kat. parafii w Żabczu murowanem. B. R. Beżnica, ob. Bieżnica. Beźnik, właść. Brzeźnik, wieś i folwark nad rz. Wężownicą, pow. opoczyński, gmina i par. Skrzyńsko. W r. 1827 miała 13 dm. i 140 mk. Bę. .. , ob. Bem. .. , Ben. .. Bęblo lub Bembło por. Bebelno, wś, pow. olkuski, gm. Ojców, par. Biały kościół. Leży na drodze z Czajowie do Będkowic, na wyży nie pomiędzy doliną ojcowską a Bętkowską. W 15 w. należała do dóbr królewskich Dłu gosz II 53. W 1827 r. miała 56 dm. i 338 mieszk. Br. Ch. Bębnów, 1. wś, pow. wieluński, gm. Konopnica, par. Osyaków. W 1827 r. było tu 16 dm. i 157 mk. 2. B. , wś, pow. konecki, gm. Gowarczew, par. Końskie. W 1827 było tu 26 dm. , 170 mk. 3. B. , ob. Bębnowo. Bębnówka, 1. B. mała, wś, pow. proskurowski, gm. Juryńce, 366 dusz męz. , 384 dz. ziemi włośc. Ziemi używal dworskiej 374 dz. , należała do Cieszkowskich, dziś Romana Po pławskiego; ma kamień wapienny i glinę do brą na cegłę. 2. B. wielka, duża wś, pow. proskurowski, gmina CzarnyOstrów, 600 dusz męz. włości i 137 jednodw. ; 1529 dz. ziemi włośc; ziemi dworskiej z Serhijówką 3579 dz. ; należała do Krasińskich, dziś Jodki. Jest i tu kamień wapienny. Dr. M. Bąbnówko, 1. folw. pryw. , pow. mławski, gm. Ratowo, par. Radzanowo, rozl. 781 m. , w tern gruntu ornego 425 morg. 2. B. , wieś drobnej szlachty, pow. mławski, gm. Ratowo, parafii Radzanowo, posiada 3 budynki, mieszkańców liczy 12 męż. , 15 kob; powierzchni morgów 107, w tej liczbie 74 morgi gruntu ornego. Bębnowo, 1. albo Adolfowo, wś, powiat mławski, gm. Ratowo, par. Radzanowo, liczy mieszk. 209 męż. 96, kob. 113, budynków 35, w tern mieszkalnych 12. 2. B. , ob. Bębnów. Bębny, ob. Bartkowa. Bęchy, 1. wieś włośc. , pow. płocki, gm. Drobin, paraf. Lęg; 10 dm. i wiatrak; rozl. 179 morg. , gruntu ornego 178. 2. B. , wieś dro bnej szlachty, w pobl. poprzedzającej, ma 47 mk. , w tej liczbie męż 24; 6 dm. , rozl. 238 morgów, gruntu ornego m. 167. Ch. Bęczarka, wś, pow. myślenicki, par. Krzywaczka, o 10 kil. od st. p. Izdebnik, własność Henryka Schmitta. Bączków, wś, pow. kielecki, gm. Górno, par. Leszczyny. W 1827 r. było tu 77 dm. i 413 mk. Bęczkowice, wś i folw. , pow. piotrkowski, gm. Ręczno, par. Bęczkowice. Posiada kościół par. drewniany z XVIII w. W 1827 r. było tu 20 dm. i 118 mk. Par. B. dek. piotrkowskiego liczy 2236 dusz. Bęczkowo, wś, pow. szczuczyński, gm. Szczuczyn, par. Wąsosz, o 2 w. od granicy pruskiej, na lewo ode drogi ze Szczuczyna do Grajewa, ma 918 m. obszaru. Bęczyn i Bęczynek, dwie wsie, pow. wadowicki, par. Pobiedro, o 3 kil. od st. p. Brzeźnica. Będargowo, niem. Bendargau, wś szlach. i młyn, pow. wejherowski, niedaleko Smazyna, w parafii Strzepcz; włość B. ma 7 folwarków. Będiuha, Będiuhy, ob. Bendiuha. Będków, 1. osada, przedtem mko, nad rz. Wolborką, pow. brzeziński, gm. i par. t. n. , w nizinie nadrzecznej, przy drodze z Brzezin do Piotrkowa, na lewo od linii dr. ż. w. w. , o 9 w. od stacyi kol. i poczty w Rokicinach. W 15 w. B. był własnością rodziny Spinków h. Prus, którzy w 1462 r. podnieśli go do rzędu miast i wznieśli piękny kościół par. murowany, w stylu ostrołukowym. Znajdują się tu jeszcze ruiny niewykończonego gmachu, który jeden z dziedziców B. Aleksy Dembowski, zamierzył na giełdę kupiecką wystawić, w mniemaniu, że ta mieścina stać się może jednym ze środkowych punktów handlu krajowego. Znajduje się tu jeszcze urząd gminny, szkoła, dom przytułku dla starców i kalek, olejarnia. W r. 1827 B. miał 62 dm. i 479 mk. W 1859 r. 62 dm. i 606 mk. , w tern 252 żydów. Obecnie ma 1000 mk. , 69 dm. Ziemi mieszczańskiej 471 morg. , dworskiej z fol. Nowiny i młynem Grobla 943 m. ; w tern ornej 597. Opis i widok ruin giełdy pomieściły Kłosy VI 208. Par. B. dekanatu brzezińskiego ma 1580 dusz. Gm. B. należy do s. gm. ok. IV w os. Ujazd, od Brzezin 21 wiorst. W gminie istnieje gorzelnia, olejarnia, 3 młyny wodne, cegielnia, torfiarnia; ludn. 3069. 2. B. , wś, i BędkowskaWólka, wś, pow. sieradzki, gm. Barczew, par. Burzenin. Ma olejarnię. Będkowice, Bętkowice, Bentkowice, Bądkowice, wś, pow. olkuski, gm. Ojców, par. Biały Kościół. Leży w przecudnej dolinie przerzniętej przez rz. Będkówkę, o ścianach skalistych, pokrytych lasem. Położona blizko Ojcowa o 6 w. stanowi cel wycieczek przebywających tam gości i zasługuje na bliższe poznanie, tak dla wielce malowniczej drogi, wiodącej przez tak zwaną Dyablą bramę skałę fantastycznie zwieszoną po nad drogą, jak i dla kontrastu jaki przedstawia zielona, równiutka łąka stanowiąca dno doliny z poszarpanemi jej bokami. Jestto starożytna osada wspomina ją Długosz I, 18. W 1827 r. było tu 39 dm. i 274 mk. Będkówka, Bentkówka, rzeka a raczej stru mień. Poczyna się pod wsią Będkowice, i nie zadługo przechodzi do obwodu krakowskiego w Galicyi, gdzie za wsią Rudawą uchodzi do Rudawy, ubiegłszy wiorst 6. Br. Ch. Będlewo, młyn wodny, wś Zgorzelica, pow. namysłowski. Będomin, 1. niem. GrossBendomin, wś, pow. kościerski; par. Stare Grabowo, niedaleko Nowej Karczmy. Tu ur. się Józef Wybicki. 2. Będominek, KleinBendomin, wś tamże, niedaleko Kościerzyny. 3. Będomińska Papiernia, niem. BendominerPapiermühle, pod Będominkiem. Będowska, niem. Bendawitz, kolonia, pow. wielkostrzelecki, niedaleko Dobrodnia, w parafii Wielki Staryszcz. Będzelin, ob. Bendzelin. Będzeń, Będzień, wieś, pow. lipnowski, gm. Czarne, paraf. Mokowo, położona o 4 w. od zarządu gmin. , nad jez. Jeziorki. Gruntów włośc. 664 morg. , w tern 585 m. ornych, 31 domów i tyleż budynków mieszkanych, 243 mk. , t. j. 118 m. i 125 kb. Na folwarku te goż imienia, liczącem 27 morg. 20 ornych, znajduje się młyn wodny i wiatrak. Będziechów, wś, kol. i folw. , pow. turecki, gm. Skarzyn, folwark 14włókowy, własność Sokołowskiego; koloniści posiadają po 15 20 mórg a włościanie 10 20morgowe gospodar stwa. Ludność zamożna. W. S. Będziemin, wieś włośc, pow. mławski, gm. Rozwozin, par. Lubowidz, 197 mk. 100 męż. , 97 kob. , budynków 25, rozl. 125 morg. , w tern 48 morg. gruntu ornego. Folw. należy do dóbr Poniatowo, posiada 3 budynki, mieszk. 9. Będziemyśl, wś, pow. ropczycki, par. rz. kat. Sędziszów, o 8 kil. od Sędziszowa. Będziemyski potok, wypływa z południo wego stoku wzgórza Będziemyśla 358 m. , w obrębie gm. Nockowej, płynie na połud. wśród pól i błoń, poczem przeżyna wieś w kie runku zachodnim i po milowym biegu uchodzi z prawego brzegu do potoku Bystrzycy, do pływu Wielopolki, wpadającej do Wisłoki. Najważniejszy dopływ z lewego brzegu tworzy potok Będzienica. Br. G. Będzienica, potok, wypływa śród lasów Woli głobieńskiej, pow. rzeszowski, na półn. Bezulka Bezulka Bezunka Bezuń Bezwola Beżejów Beżnica Beźnik Bęblo Bębnów Bębnówka Bąbnówko Bębnowo Bębny Bęchy Bęczarka Bączków Bęczkowice Bęczkowo Bęczyn Będargowo Będiuha Będków Będkowice Będkówka Będlewo Będomin Będowska Będzelin Będzeń Będziechów Będziemin Będziemyśl Będziemyski potok Będzienica