w sobie odkryje, i tym się między nimi przyjaz ń twierdzi; tak też i w pospolitych sprawach, gdy cives, jako ranę lekarzowi, Panu uka­zują, czem albo są obrażeni, albo czego im nie dostaje, albo jeśli się czego boją, szczyrość swoją okazują, z którą miłość i wiara z jednego zrzódła pochodzi. Przeto Polacy mawiali z Królmi swymi otworzyście nie okrywając nic, a zawsze im statecznie wiary dotrzymawali; w in­szych ziemiach i państwach, w których milczeniem i jedwabnymi słówki wszytko pokrywano szkodliwie, nieraz długo duszony ogień spłonywał, do czego narodowi naszemu, który zawsze wolał otworzystemi drogami iść, Panom swym prawo przed oczy kładąc, nigdy z łaski Bożej nie przychodziło. Cel pewnie, na który teraz ludzie patrzą, żaden nie jest, tylko bezpieczność od praktyk, zabieżenie niezwykłym i niesłychanym w tej i w każdej Rzpltej wolnej radom, o których słychać było nie­których. Z pisania WKMci nie baczyłem tak dalece rozkazania WKMci; abym był w Krakowie; rozumiałem, że radniej, abym nie był zaniechany między wszytkiemi, aniżby mię tam było potrzeba, listy z kancelaryi do mnie były posłane, i do JMci P. Wojewody Lubelskiego 1) odniesienie ile patrząc na WKMci samego wskazanie, tak dalece mi tego nie pokazowało, alem sam ultro przedsięwziął był tę drogę; co mię zaś zadzierzało, nie powtarzam, gdyżem to WKMci z Wiślice już pisał. Z tem uniżone służby swe zalecam... Z Jendrzejowa 7 2) mensis iunii A. D. 1592. Fragmenta zjazdu Jendrzejowskiego, który był podczas wesela Królewskiego, Anno Domini 1592, die 1 Iunii. Pokazanie umysłu Króla JMci i praktyk koło odjachania Królestwa. Do Rewia jez dził z umysłem odj achania do Szwecyj, 1 już rzeczy jego na okręcie były. Potym gdy sejm Król JMć odprawował, było mu publice przypo­minano przechwalanie osoby jednej z domu Rakuskiego, że miał staranie około Korony czynić sciente et suffragante (jako to on zwał) Sueco. Acz Król JMć deklaracyą na sejmie3) uczynił, że chce z nami do śmierci mieszkać, potym jednak miał kommunikacyą około odjachania z Ks. Kujawskim4) i Ks. Wileńskim Radziwiłem; potem jeździł Siecimiński5) do Arcyksiążęcia Hernesta, także niejaki Vrader Inflantczyk, 1) Mikołaja Zebrzydowskiego. 2) W Rp. Kr.: 2. 3) Na wiosnę 1590 roku. 4) Hieronim Rozraźewski. 5) Jan, pokojowiec króla.