sobie tylko z nimi neglectis ceteris Senatoribus grauissimis zamknioną radę usque ad vesperam, co inni wszytcy Senatorowie aegreferebant, posłowie koronni z niemałem podziwieniem to przyjmowali, iż tak jawnie Król JM. na samym wstępie panowania swego paucos w radę sobie eligebat, optimos quosque negligebat, i acz to znali, że ta rzecz wszech dolega, jednakże i oni na to jawnie narzekali, co gdy doszło wszego Senatu, cięszce sobie mieli to upośledzenie swe od Króla JMci, a prawie jakoby godni równie nie byli. W poniedziałek przeto III decembris gdy je wszytki Król JM. obsyłał przez Floryana Zebrzydowskiego, referendarza litewskiego, aby się wszytcy do Rady zeszli, ci wszytcy nie chcieli in Senatum ku Królowi JMci iść, każdy z osobna uciążając neglectum suum, który dnia wczorajszego od Króla JMci cierpieli, a zwłaszcza pan wojewoda krakowski acerbius inwehował i co za wskazanie jego było ku Królowi JMci przez tego to Zebrzydowskiego referendarza, acz nie tajne między ludźmi było, a wszakoż i to się in privato działo, a tu nic innego nie wypisujemy, jeno co się in publico toczyło, nie zdało się to wtaczać o tem, dosyć jest, iż ich wszech tych to senatorów statecznych pismem tem oświecona będzie, abowiem vocati iść nie chcieli i dnia tego żadna rada nie była, prze ich nieprzyjście. Ale nazajutrz we wtorek w dzień świętej Barbary IV decembris ci wszytcy Panowie, których Król JM. do rady swej w niedzielę zaniedbał namyślnie wezwać, qui erant populares, zebrawszy się społem wszytcy szli do Króla JMci, a zamknąwszy się z nim, każdy z osobna, począwszy od arcybiskupa aż do kasztelanów graviter expostulabant, że się z innemi w Radzie zamyka, one upośledzając a wzgardzając, jakoby niegodne rady swej u siebie poczytając, i innym okazując, gdyż tak wiele należą ku radzie, jako ci, z którymi się osobnie zawierał, tak cnotliwie i wiernie radzą, że ojciec jego doznawał zawżdy uprzejmej rady ich i wszytcy obywatele koronni pożyteczną być znali, postronni ludzie zawżdy chwalili. A tem konkludowali expostulacye swoje: gdyż WKM. nami gardzisz a nam nie dufasz, my tedy z WKMcią radzić nie możem ani będziemy, a z tem wyszli są od Króla JMci. Jeźli im tam jaką odpowiedź dał, innych to wiadomości poruczam. Acz jednak snać tego zamknienia swego z innymi Pany przycznię a) dał potrzeby rerum suarum privatarum et non publicarum. Posłowie w poniedziałek cały dzień się namówiwszy, we wtorek skoro po odejściu tychto Panów od Króla, posłali ku Królowi JMci, prosząc, aby je ksobie przypuścił, a Radę swą ktemu wezwać raczył, co był Królowi JMci obiecał. Lecz gdy po te Pany słał, którzy z nim expostulowali, nie chcieli do Rady przyjść. a) przycznie = przyczynę. 31