228 Dyaryusz sejmu piotrk. 1548. 229 bawi i wszem się dobrze w pamięć wbił, ale to się nam zdało potrzebne WMciom przypomnieć, żechmy się jeszcze z przodku słyszeć dali, iż my nad rozkazanie braci swój w tem nic stanowić nie możemy, bo nam są srodze rozkazali, abychmy się w żadną rzecz nie wdawali, jeźli żeby Pan tego uczynić nie chciał, ale raczej abychmy im to odnieśli, a słysząc tę skuteczną odpowiedź Króla JMci, iż na Urn już umysł swój zasadził, że tego odmienić nie chce, zdało się nam w tem WMciów widzenia dołożyć, jeźliż się za takową zgodną radą WMciów i prośbą pokorną naszą dosyć stało autoritati vestrae senatoriae takowem odpowiedzeniem pańskiem, iż on, odłożywszy radę WM. senatorów ważnych w tymże umyśle stoi, jako dawno, i jeźliż już WM. na tem przestawacie, albo przestać macie, a gdy my to wiedzieć będziem, namówiwszy się, to, co się nam będzie godziło uczynić, WMciom powiemy. Senatus to słysząc, kazali posłom mało odejść od siebie, aby namówiwszy się, dali odpowiedź, a po godzinie i rychlej przysłali zaś po posły, i dał pan biskup krakowski in eum sensum odpowiedź. Odpowiedź Panów IchM. przez pana biskupa krakowskiego. Panowie posłowie IchM. Rady koronne toż rozumieją, co i WM., iż się nie dosyć stało w tej odpowiedzi JKMci ani radom naszym tak zgodnym, ani prośbom naszym, bo gdyć kto o co prosi, a nie uprosi, niedosyć ci się mu dzieje, ale iż się czas spozdził, chcą się Panowie IchM. o tem wolniej namówić, to u siebie dobrze uważyć i z Królem JMcią dobrze namówić, a gdy się naradzą, będziecie a) WM. mieli od IchMciów stateczną odpowiedź. W poniedziałek nazajutrz IMPanowie już z południa było, gdy przysłali po posły. Senatus ad Nuntios per Episcopum cracoyienjsem. IMPanowie dosyć się o tem namawiali, coście im onegda zadać i pytać raczyli. A to, jeźli się dosyć stało odpowiedzią WMci radzie ich iprośbie waszej. Inaczej też tego obaczyć nie mogą, jeno jako i WM., że się niedosyć stało radzie naszej. Ale aby tem autoritah senatoriae miało być uwleczono a onej się naruszyło: IchM. Panowie są na tem różni a nie zgadzają się: jednym się widzi, iż tem nic nie jest derogatum, a drugim zaś inaczej. Po tej odpowiedzi panowie posłowie prosili, aby ich raczyli mało poczekać, a oni im wnet dadzą odpowiedź, quod et factum est. Poruczyli panu Boratyńskiemu. a) Przydłuższe luta w tekście łaskiego, którą wypełniamy tekstem kórnickiego rękopismu.