166 Script. rer. pol. Ksiądz arcybiskup gnieźnieński Mikołaj Dzierzgowski. 5) Naprzód zaczął od litowania śmierci Króla starego, wychwalając sprawy i postępki jego, a winszując Królowi JMci młodemu na tym wstępie panowania fortun i sławnych dziejów ojcowskich onemu. A od tego wszyscy inni Panowie wota swe poczynali.... O propozycyi sejmowej tak mówił: Początek sejmu i spraw teraźniejszych nie rozumiem zkądby się i na co miał zacząć jedno od powinowactwa obowiązania Króla JMci, ale iżem ja tego przywileju co Król JM. nie świadom, któremeś jakom słyszał onegdaj od panów posłów.... raczył, bom przy tem nie był, gdy(ż) WKM. na się dawał, ale gdy i słyszeć będę to, co mi się lepszego będzie zdało, powiem. A zatem gdy umilkł pan arcybiskup, ksiądz biskup krakowski za wejrzeniem królewskiem kazał przeczyść księdzu Przerębskiemu sekretarzowi i sprawie swemu z kancelaryi królewskiej przywilej ten, który JKM. przy swej przysiędze dał. A którego ten sens był, iż się opisał za żywota ojcowskiego, w żadną jurysdykcyę władzą królewską nie wdawać też i po śmierci ojcowskiej a) 6) i wolności koronne. A po tem rzeczeniu Arcybiskup rzekł: Miłościwy Królu, ten przywilej WKMć obmawia, iżeś WKM. powinien nietylko potwierdzić prawa, wolności, przywileje koronne tak pospolite jako i osobliwe, ale też i exekucyą przywieść. Bo tam stoi tak: konfirmować et exequi. A dokąd WKMć tego nie wypełnisz, nie masz w niwco wdawać (się) wedle tego swego przywileju. A tak mnie się zda, aby WKM. pierwej opisanemu obowiązku dosyć uczynił, exekwował prawa, jeźli się co z nich wykroczyło, naprawił. Toż je potem konfirmował, a niżbyś miał z siebie to brzemie opisane w tym przywileju złożyć, a to gdy WKM. uczynisz, potem o sprawiedliwości postępku i o obronie mówić będę, co rozumiem. A mówię to okrom którego affektu wedle dowcipu swego, jaki Pan Bóg dać raczył, pomniąc na przysięgę swą. Biskup krakowski, kanclerz koronny Samuel Maciejowski. Tak jako ksiądz arcybiskup prałat mój przypomniał śmierć ojca WKMci, także i ja przypomnieć b) . . Jakoż to nam WKM. łaskawie obiecować raczysz. A to będzie gdy sprawiedliwość nam czynić a jej pilnować będziesz, która się naprzód począć ma od Pana Boga i kościoła jego. Ale snać żeśmy wszysta) Luka ośmiu wierszy. — b) brak ośmiu wierszy.