CUM IN CONVOCATIONE VARSOVIENSI         565

bat ac misere confundit, Deo est inimica — quid salutare irato Deo? Salutem publicam evertit, quae salus sine mutua con-cordia concordiam tollit — quid hac sublata integrum? — Et domi male nobis consulemus et foris male audiemus. Dissipate hanc nebulam, o fratres carissimi, oculis vestris offusam et quod pietas erga Deum vestra, quod caritas erga patriam et libertatis ve-strae integritas, quod decus publicum et nominis vestri splendor iam a vobis postulat, recto iudicio amplecfcimini. Dabit alia pacis media Dominus, auctor pacis et veritatis, modo eum in veritate petamus ac nos illi soli  non affectibus  regendos  permittamus.

LVI.

Konfederacye]

w Warszawie roku 1573. in interregno uczynionej a starym poprzy-sięgłym przeciwnej rozbieranie, dla przestrogi pobożnych a starożytnych Polaków, Stanislai Rescii, abbatis Andreoviensis.

 Słyszę, iż ewangielikowie żądają od króla J. Mci, pana naszego, żeby im to dekretem pisanym i przysięgą swą królewską obwarował, iż ma w Koronie polskiej chować pokój miedzy niezgodnymi w religii; o czem iź też moje zdanie Wm. chce wiedzieć, z tego pisania mego Wm. wyrozumiesz.

 Naprzód cztery rzeczy mają być obaczone w tym ich żądaniu: którzy to są ci, co króla JM. proszą, czego proszą, od kogo proszą, dla którego końca proszą.

 Ci, co proszą chcą być nazwani ewangielikami. Imię to albo nazwisko nowe jest, albowiem czytamy w dziejach Apostolskich, iż dyscypułowie albo zwolennicy pana Chrystusowi, którzy się byli do Antyochii zgromadzili, tamże naprzód beli nazwani chrześcijanie. Chocia ewangelią świętą przepowiedali i samiż pirwszymi byli, którzy ją miedzy ludzie podawać poczęli, a potem też i napisali, przedsię woleli nazwisko wziąć od tego, który jest głową i początkiem ewangeliej, od samego Chrystusa, zbawiciela swego, niżeli od nauki i podania jego, to jest, pisma swego, które ewangelią nazwali, w której naukę świętą mistrza

LVI. Z rkpsu Jag. 82.