Konfederacya Warszawska. LIV.

De confoederatione Varsoviensi

In causa religionis christianae et patriae salutis cupida sententia.

Iżem wyrozumiał, że na blizko przeszłem zjeździe koronnym warszawskim, który konwokacyą zwano, niemała część panów rad i posłów ziemskich dla wolności wiar konfederacyą uczynili, na którą sie drudzy nie podpisali i owszem przeciwko niej i na ten czas byli i potem na wielu powiatowych sejmików przeciwko niej protestacye ślachta czyniła, dla tego ja z miłości ojczyzny swej, prze której dobre sam siebie i zdrowia swego gotowem nie litować, około tego nie rozsądek, bo tego na swą głowę nie biorę, ale dyskursy zdanie swe swoim Polakom wypisałem, bo się tego barzo obawiam, aby tak rozerwanemi umysły na elekcyą sie Zjachawszy, i elekcyej samej nie roztargnęli, której nawięcej na zgodzie a jedności należy, i Rpta wszyćka miedzy tak wielkiemi niebezpieczeństwy ku jakiemu szkodliwemu zamieszaniu, a strzeż Boże, upadku dla tej samej konfederacyej nie przyszla. Czemu aby sie zabieżało, moi mili Polacy, jaka jest dobra konfederacya i jako potrzebna i jako pożyteczna, a jako wielkie absurda, szkodę i sromotę za sobą przywodzi ta nowo uczyniona, na ostatek, jakimby obyczajem albo ta poprawiona albo od tej odstąpiwszy, inszą z więtszym pożytkiem i zdrowiem Rptej naszej miała być uczyniona, krotkiemi to słowy pokażę.

 Dwa są tylko słupy, na których całość i zdrowie Rptej i wszelakiego porządku zachowanie i bezpieczenstwo należy: wiara i sprawiedliwość 1. Wiarę Bogu oddajemy, a sprawiedliwo LIV. Z rkpsu W. 1 4/30 (Plater: Pamiętniki, t. 2, str. 83). 1 ,sprawiedliwosczi' rkp.