CONTRA SENTENTIAM CUIUSDAM 453

samo jedno obfuscabit, iż Turki na chrześcijany wsadzają a iżby nami na domie rakuskim i ony więzienia1 i inszy burdy swe przewodzić chcieli; czemu, rozumieją, sami dosyć nie uczynią i przeto tak impudenter o sobie siła obiecują, poselstwo, kondycye pierwej, niżli ad ordines regni accesserunt, odprawują. A naszy lada czego sie chwycą, a oni drugie strofują, despekt czynią, którzy jeszcze, prawie nikt nie wie, co sprawują; bo jedno kongregacyej ordinam i audyencyej czekają, a tak effrenate w rzeczy nie wskakują. A naszy ante tempus judykują, dom pierwszy w chrześcijaństwie strofują, który za tem nierządem naszym, jeśli swojej zwykłej a wrodzonej cierpliwości zaniecha, a na nas sie oborzy, wierę, nam barzo dopiecze, niźli Francuz na ratunek przybieźy, jeśli go też jeszcze na drodze nie obsko-czą. A ono mi sie też nie podoba in artificiosissima epistola gallica, gdzie religią wspomina; bo jeśliby tak, tedyby symulantem być musiał, i tej stronie i owej folgując; a ono pan nasz też chciał być ubique, więc erat nullibi, a zatem misera Respu-blica, wiemy, jako stała. Samołówkić owo, ale jako tako w rzeczy swej czujni to posłowie i nielada głowy, a poznać je z onych sztychów2 w liście, jako je dają, i z kondycyj, które mi do ręku przyszły i które W.Mci posyłam, acz wierzę, iż je W.M. mieć raczysz3.

 Gens gallica, to wiedz W.M., że inquieta, butna, a skora, co snadnie obaczyć ex rebus gestis illorum. Z tym panem młodem pewniebychmy takiego nie użyli pokoju, jako z owem drugiem, którego przodkowie, przypatrz sie W.M., jako prudenter tot bella gesserunt et confecerunt i jako patienter, gdy na swe przyszło, za niewolą sie z nimi obchodzili; a iź złe, rebelles perfidos, temerarios karali, Boże daj to, aby u nas złe karano, gdyż swa wola nic dobrego nie czyni.

 A ten dom rakuski scit optime retinere suos in officio, co my bacząc, uciekamy sie tam, gdzie swobody, jeśli nie swej wolej, pragniemy. Jakoż ci we Francyej mało nie takie, jakie u nas, sprawy: de principio ferrum, postea aqua. Ale u drugiej strony nie tak: umieją tam monsztuki złem, a dobrem digna

 1 Więzienie Franciszka I. po klęsce pod Pawią w r. 1525. (Por. str. 457). 2 W. Z.; ,strychów'S. 3 Na tem się kończy ,epistola' w Z.; reszta była widocznie napisana na ,cedułach' tj. osobnych kartkach, o których jest wzmianka na str. 457.