406 WIZERUNK

Incommoda. Ma dwu bratu szalonych, a trzeciego przeważnego, któryby mógł za wyjachanim1 brackim królestwo to tam okupować; dla czegoby tam nas mógł ruszyć, a tam miesca ku przybyciu trudne, siełaby tam w tych jamach Polaków poginęło; Moskwę-byśmy zdraźnieli, wolałby też przy swych mieszkać. Cesarzby sie na nas gniewał, a Duńczyka do Szwecyej, mistrza do Prus pobudzieł, a k temu z trudnabychmy go stamtąd tak prędko mieć mogli, a syn jego dziecię, a królestwu biada, ubi puer rex est; a jeśliby na gubernatory przyszło, tedy ile gubernatorów, tyle królów, chybaby sam ociec za gubernatora tu przy nim mieszkał, a na swym miejscu we Szwecyej inszego miał.

 Duński król, tenby mógł królewnę naszę pojąć, Augustusa, jego szwagra, mielibyśmy sobie przyjacielem, pan przyległy, rycerski, ludzki, cnotliwy i przeciw poddanym niepraktyczny.

 Incommoda. Ubogi król, nazbyt wojenny, niepoważny i nie-uczony, nie umie języka naszego, a już nie młód do nauczenia; jużby król szwedzki obruszon był, jużby cesarz nieprzyjacielem był i Moskwicinby sobie za krzywdę miał.

 Pruskie książę, ten miał ojca siestrzeńca króla Zygmunta starego, ojca ojczyzny naszej, matkę miał brąświcką, której brat miał królewnę polską. Ociec jego cnotliwy, wiarę panom polskim dzierżący, Polaki miłujący, pan wojenny, radą sprawiedliwy, poddanym nie ciężki, ludzki, sąsiadom nieprzykry i baczny. Syn jego w tej cnocie od miełośników ojcowskich wychowany, w języku polskim i w sprawach ćwiczony, na żadnych sprawach nieteskliwy, w rozsądku baczny, w słuchaniu łacny i pilny, niewiele mówi, poważny, wszakże czysty jeździec, szermierz, strzelec, łacinnik niepośledni; pruska część naobfitsza i naobronniejsza, bogata i miedzy wszytką godnością poważnie obfita. Jużby tak nasze Prusy były, a dla ubłagania Niemców dalibyśmy mu za żonę cesarską albo Augustusowę dziewkę, boby młody do naszej królewny beł, by zasię poena peccati na Jagiełłów dom nie przyszła. A choć młody, przecię słucha swych Prusaków i nad ich radę i nad ich wolą nic nie poczyna; takżeby nas też słuchał i w powadze miał. Przetobyśmy go mogli mieć, a nakoniec, si videtur, salvo bono consilio mógłby i królewnę naszę pojąć, a mielibyśmy przychylne domy zacne margrabiów, kurfirstów,

1 ,wiachanim' rkp.