ROZMOWA LECHA Z PIASTEM 37 Ten stworzył człeka:       W krzywdach ulżenia3 Da1 króla Lecha,  Snadniej, w rozmowie Albo dobrego     Gdy każdy powie4 Piasta szczerego         20 Swoje żądanie5:         25 Dla rozumienia2,         Pomóż6 w tem, panie! XII.

Rozmowa Lecha z Piastem,

napominająca swych obywatelów, jakiego pana mają sobie i królestwu temu obrać. LECH

Pomagabóg, mój synu, ze mnie urodzony  I z żywota mojego w tej ziemi zmnożony! O        cóż się wżdam frasujesz, o co płaczesz, widzę? Męża cię znam starego: aż się za cię wstydzę. Daj ten płacz białym głowom, boć tym przyzwoita      5 Cieszyć się płaczem, łkanim, ich to rozkosz wzięta;  A ty mężem już będąc, pamiętaj, że serce Męża mężnie stałego frasunek nie trestce.7 PIAST Znam ci ja to, mój ojcze, żeć mi się nie godzi Płakać, bo żal i smutek sercu memu szkodzi,         10 I        mam też zdrowe ręce, gdyby się mścić przyszło Tego mego frasunku; lecz na tym zawisło, Że chytry nieprzyjaciel, k temu niewidomy Miecz swój we mnie utopił, uczynił zginionym, Mnie i z narodem moim wygładził już z świata         15 I odjął panowanie przez ty wszystki lata. Zgasnęli ze mnie króle, sławnie panujący Tu w Polszcze i w Mazowszu, książęta słynący: Król Kazimirz a Ludwik, na tych już przestała Władza moja królewska, która panowała;       20 1 ,Dla' rkp. 2 ,wyrozumienia' rkp. 3 ,ukrzywdzenia' rkp. 4 ,wyrozumie' rkp. 5 ,zdanie' rkp. 6 ,Pomocz' rkp. XII. Z rkp. Baw. (bez sygn.) i W. 2 2/9. 7 ,trestccze' rkp. (tak samo w w. 50.).