224 RZECZ O MAJĄCEJ NASTĄPIĆ KONWOKACYEJ

ctioni suae renitentes et spolia parti eius1 inferentes compe-scuit et electioni suae assentiri coegit. Temi słowy tę sprawę Miechowita opisuje. Przetoż i Zbyszek kardynał, kładąc na głowę Olbrachtowę koronę, solenniter się protestował, że król non erat libere electus.

 Otóż macie electionem regis przodków naszych, która czemu taka była, łatwie się domyśleć: bo porządku nie miała ona lex „omnes regem eligunto"—jakoż go jeszcze i teraz nie ma — a iż porządku nie miała, przetoż się łatwie powierzgnęła in duo, albo mało co więcej. Otóż i nam się tego trzeba spodziewać, a bodaj jeszcze nie gorzej, bośmy my są i niezgodniejszy, niźli przodkowie naszy, i nierządniejszy i uporniejszy i waśniwszy, k temu z Litwą, ludźmi niezgodnemi, na jedno miejsce i do jednej sprawy stoczyć się mamy, których uporu na małej rzeczy około marszałka na przeszłym sejmie lubelskim, chociamy jeszcze króla mieli, dobrześmy doznali. A gdyżeśmy i sami jeszcze za żywota pana naszego na to się wszytcy zgadzali, że nam porządnej elekcyej potrzeba i były namowy omnium ordinum mało nie conclusivae o tym, i wszytkim się te namowy podobały, a czemuż i teraz modos jakich miedzy sobą nie macamy, jeżeliby się nam stare namowy nie podobały?

 A ja przed Bogiem i przed wszemi W. M. się oświadczam, żebych wolał jachać na elekcyą, którejby już był pewny jaki porządek obmyślon, (nie mówię, żeby króla już tam obierać mieli, ale żeby modum obierania go obmyślili), a zwłaszcza przez tak godne a zacne ludzi, o których lepiej, niżli o sobie, rozumiem, i tak o nich dzierżę, żeby lepiej i wolności i swobód moich umieli przestrzegać, niźli ja sam, a niźli in tantam confusionem et licentiam hominum et ingeniorum et in tantam im-punitatem gladiorum wjachać, skąd żaden baczny, a nie in partem, ale in rem totam intuens, nie może się niczego inszego spodziewać, jeno albo utracenia czasu, coby wżdy jeszcze w szczęściu mogło się poczytać, albo wiecznego upadku i utracenia gardł i wolności stronie przegranej.

 1 ,suae adversae' rkp. Sprostowano wedle Wietorowego wydania Miechowity z r. 1521.